204 ถกเถียงวัฒนธรรม
ที่เกิดจากการมีนักท่องเที่ยวจ�ำนวนมากเดินเข้ามาสู่ชุมชนและปัญหาต่างๆ เช่น
ความสกปรก ขยะมูลฝอย ปัญหาอาชญากรรม ความขัดแย้งด้านผลประโยชน์ของ
กลุ่มต่างๆ การเปลี่ยนแปลงทางสังคมและวัฒนธรรม และวิถีชีวิต อย่างไรก็ตาม
การท่องเที่ยวอาจเป็นอีกสิ่งหนึ่งเช่นกั น ที่ช่วยให้อัตลั กษณ์ทางวัฒนธรรมของ
ท้องถิ่นในหลายๆ ด้ านยังคงด�ำรงอยู่ได้เพื่อตอบสนองต่ อนักท่องเที่ยว เช่น วิถีชีวิต
สภาพแวดล้อม ประเพณี พิธีกรรม ซึ่งการศึกษาเพื่อเปรียบเทียบผลกระทบที่เกิดขึ้น
จากการพัฒนาการท่องเที่ยวทั้ง 2 ด้านนี้ควรจะได้มีการด� ำเนินเพิ่มเติมต่อไปเพื่อ
ให้ประเด็ นมีความชัดเจนมากขึ้ น
ในการศึกษาเกี่ ยวกั บพัฒนาการของวั ฒนธรรมท้องถิ่นกับการพัฒนาการ
ท่องเที่ยวนั้นเราอาจพบลักษณะร่วมบางประการของการเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นกับ
ชุ มชนท้องถิ่น โดยแบ่งออกเป็นระดับช่วงเวลาได้ดังนี้
1. ช่วงก่อนเข้าสู่ยุ คแห่งการพัฒนา
2. ช่วงยุคแห่งการเปลี่ยนแปลง
3. ช่วงการพั ฒนาเข้าสู่ตลาดการท่องเที่ยว
4. แนวโน้มในอนาคต
ลั กษณะร่วมของชุมชนภาคกลางในช่วงก่อนยุคการพัฒนา (ประมาณ
ช่ วงก่อนสงครามโลกครั้งที่ 2) ที่มีการศึกษาทั้งจากข้อมูลเอกสารและข้อมูลจาก
ค�ำบอกเล่าของผู้ให้ข้อมูลแสดงพื้นฐานร่วมกั นของการเป็นชุ มชนเกษตรกรรม
ที่สามารถพึ่งพาตนเองได้ เช่น การเพาะปลูก เลี้ยงสั ตว์ ประมงพื้นบ้าน โดย
ภูมิปัญญาท้องถิ่นเป็นปัจจัยส�ำคัญที่มีบทบาทต่อวิถีชีวิตประจ�ำวันทั้งนี้ กิจกรรม
ทางเศรษฐกิจ ประเพณี พิธีกรรมท้องถิ่นและความเชื่อทางพุทธศาสนาท�ำหน้าที่
เป็นแกนหลั กของความสัมพั นธ์ระหว่างสมาชิกภายในชุ มชน การเปลี่ยนแปลง
ทางสังคมวั ฒนธรรมอาจเกิดขึ้นจากการติดต่ อกับชุ มชนภายนอกโดยผ่านการ
ค้าขายเป็นส่วนใหญ่ ส่งผลให้เกิดการรับและผสมผสานวัฒนธรรมจากต่างถิ่นที่มี
ความแตกต่างออกไปเช่ น วัฒนธรรมจี น หรือมอญ เข้ ามาเป็ นส่วนหนึ่งของ
ชี วิตประจ�ำวันในด้านความเชื่อ ทัศนคติ พิธีกรรม เป็นต้น โดยที่การเปลี่ยนแปลง