148 ถกเถียงวัฒนธรรม
ดงเสลาเก่า (กาญจนบุ รี) มีพระสงฆ์เป็น “โพล่ง” จ� ำนวน 3 รูป แต่ละรูปมีความเชื่อ
ดั้งเดิมที่แตกต่างกันคือ พระสงฆ์รูปหนึ่งเป็นสมาชิ กกลุ่ มด้ายขาว อีกรูปหนึ่งเป็นกลุ่ม
ด้ายเหลืองส่วนอีกรูปอยู่ในกลุ่มกินน�้ำสุก แต่สามารถอยู่ร่วมกันได้ในวัด แสดงว่า
ในชุมชนหนึ่งอาจมีครบทุกกลุ่ม (ด้ายขาวกินน�้ำสุก ด้ายเหลืองธรรมดา และด้าย
เหลื องพระพุทธเจ้า)
นอกจากนี้ยังพบว่าในบางชุมชนอาจพบ “โพล่ง” ที่เป็นคริสต์และมุสลิมได้
แต่จะเป็นส่วนน้อยของชุมชนต่างๆ
ความหลากหลายทางชาติพันธุ์ในภาคกลางมี ประวัติศาสตร์อันยาวนาน
ย้อนกลับไปได้ถึ งสมัยอยุธยาอย่างเช่น ไทยเบิ้งในจังหวัดลพบุรี ไทยยวน และไทย
พวนในจังหวัดอยุธยา มอญในจังหวัดราชบุรี อยุธยา ปทุมธานี นครนายก และ
นนทบุรี กะเหรี่ยงในจังหวัดกาญจนบุ รี จีนและเปอร์เซี ย ในสมัยอยุธยา การปรากฏตัว
ของกลุ ่มชาติพันธุ์ดังกล่าว ส่วนใหญ่เกี่ยวข้องกับเงื่ อนไขการอพยพอันเนื่องจาก
สงคราม และมีบางส่วนซึ่งเป็นส่วนน้อยอพยพเข้ามาด้วยเหตุผลของการแสวงหา
โอกาสทางเศรษฐกิจ แต่ไม่พบรายงานทางชาติพันธุ์วรรณาเกี่ยวกับชุมชนเหล่านี้
ในช่วงเวลาที่ก�ำหนด
เท่ าที่มีหลักฐานชุมชนที่ได้รับความสนใจและอยู่ในงานต่างๆ ที่มีการศึกษา
เป็นชุมชนที่ก่อตัวในช่วงระหว่างสมัยกรุ งธนบุรีและต้นรัตนโกสินทร์ หรือสืบทอด
มาจากชุมชนที่เกิดขึ้นในช่วงเวลาดังกล่าว ด้วยสาเหตุจากสงครามเช่นกัน ชุมชน
ชาติพันธุ์ที่เก่าแก่มีประวัตินับย้อนได้จนถึงอยุธยา และมีรายงานชาติพันธ์วรรณา
พบว่า มีชุมชนไทยเบิ้งที่ลพบุรี ชุมชนมอญที่บ้านม่ วง จ.ราชบุรี และที่สามโคก
จ.ปทุมธานีเท่านั้น
จากงานศึ กษาที่ปรากฏ จะเห็นว่าชุมชนชาติพันธุ์เหล่านี้มีความแตกต่างกัน
ออกไปตามมิติต่างๆ ทางวัฒนธรรมและแม้ ว่าจะได้ชื่อว่าเป็นกลุ่มชาติพันธุ์เดียวกัน
แต่ก็ยังแตกต่างกันเองในท้องถิ่นต่างๆ ซึ่งยังไม่อาจจะระบุได้อย่างชัดเจนแน่นอน
ว่า ความแตกต่างดังกล่าวนั้นมีรากฐานจากความแตกต่างตั้งแต่เมื่อแรกได้อพยพ
มา หรื อว่าได้มีการปรับตัวทางวัฒนธรรมตามสภาพแวดล้อมทางธรรมชาติ และ