งานวิจัยวัฒนธรรมภาคใต้ 47
ทางประวัติศาสตร์และโบราณคดี เช่น เรื่องวรพินธ์ค�ำกาพย์ที่พูดถึงการใช้นาฬิกา
เรื่องนางแตงอ่อนค� ำกาพย์ที่กล่าวถึงช้างค่อมอั นเป็นช้างขนาดเล็กที่สูญพันธุ์ไปแล้ว
เรื่องป้องครกกล่าวถึง ธรรมเนียมนิยมการค้าส�ำเภาระหว่างเมือง ในเรื่องนายดัน
ค�ำกาพย์บันทึ กเรื่องราวของนักปราชญ์ผู้เชี่ยวชาญการเล่นกลอนแปดบท คือ
นายเรืองนาใน เรื่องพระรถเมรีได้ กล่ าวถึงการพระราชทานที่ดินในหั วเมื องให้แก่
ตายาย ในเรื่องสุบินค�ำกาพย์ ได้น�ำเอาภาษาถิ่นใต้มาใช้ทั้งในรูปของถ้อยค�ำและ
ส�ำนวน เรื่องพลายจ�ำเริญน�ำเอาเรื่องของช้างพลายที่มีตัวตนอยู่จริงมาบันทึกไว้มิ
ให้สูญหาย งานบทความจากการวิจัยชิ้นนี้จึงเป็นการน�ำเสนอที่เห็นได้ชัดว่า การน�ำ
เอาวัฒนธรรมพื้นบ้านมาปรุงแต่งอรรถรสวรรณกรรมนั้นช่วยให้ผู้สนใจวรรณกรรม
ได้รับคุณค่ าอย่างมากมาย โดยเฉพาะอย่างยิ่งการมีจิตส�ำนึกทางประวัติศาสตร์
โบราณคดี และวั ฒนธรรมชุมชน
จากที่กล่าวมาแล้วเห็ นได้ว่างานศึกษาวิจัยที่เกี่ยวกับประวัติศาสตร์มีผู้ศึกษา
ค้นคว้าไว้มากและมีสาระหลากหลาย งานที่น�ำเสนอส่วนใหญ่เป็นร้อยแก้ว มีทั้งผล
งานที่เป็นบทความ วิทยานิพนธ์ และหนังสือ งานบทความมีจ�ำนวนมากที่สุด มีทั้งที่
น�ำเสนอปรากฏการณ์ เพียงอย่างเดียว และบทความซึ่งเสนอข้อคิดการตีความ และ
การวิพากษ์วิจารณ์ควบคู่ไปด้วย คุณค่าของงานจึงมีความแตกต่างกัน งานทุกชิ้น
ต่างก็มีคุณค่าทางประวัติศาสตร์ในแง่มุมต่ างๆ ส่วนงานศึกษาที่เป็นวิทยานิพนธ์
และหนังสือซึ่งมีจ�ำนวนน้อย ในงานวิทยานิพนธ์พบว่า เป็นงานที่มีเนื้อหาอยู่ในวง
จ�ำกัด มีลักษณะของงานที่คล้ายคลึ งกันมาก งานส่วนใหญ่จึงไม่ค่อยมีอะไรใหม่ทั้ง
วิธีการศึกษาและเนื้อหา ส่วนงานหนังสือก็ยังไม่พบว่ามีงานใดที่แสดงถึงการศึกษา
ค้นคว้าที่มีความเฉียบคมอย่างแท้จริง