งานวิจัยวัฒนธรรมภาคใต้ 303
ผลงานศึกษาค้นคว้าเกี่ยวกับวิถีชีวิตอีกเรื่องหนึ่งที่นอกเหนือไปจากที่กล่าว
มาแล้ว คือ การศึกษาวั ฒนธรรมการด�ำเนิ นชีวิตตามวิถีชาวพุ ทธ และจริยธรรมใน
การด�ำเนินชีวิตของชาวไทยพุทธ (อุทัย เอกสะพัง, 2548) โดยมุ่งศึกษาในพื้นที่จังหวัด
ปัตตานี ยะลา และนราธิวาส เป็นงานที่ เก็ บข้อมูลภาคสนาม ด้วยการสนทนากลุ่ม
ใช้แบบสอบถาม และการจัดสัมมนา เรื่องแรกพบว่า วัฒนธรรมการด�ำรงชีวิต
ครอบคลุมถึงคติธรรม เนติธรรม วัฒนธรรม และสหธรรมมีผลต่อการน�ำมาใช้ใน
ชีวิตประจ�ำวันโดยเฉพาะ การมีสติสัมปชั ญญะ การประหยัดและออม ความภูมิใจ
ในความเป็นคนไทย ความเลื่อมใสศรัทธาในบุ พการี การรักษามารยาทในสังคม
และการเป็นพลเมืองดีของสังคม ส่วนอิ ทธิพลที่มีผลต่อการเปลี่ยนแปลงวัฒนธรรม
ได้แก่ อิ ทธิพลทางการเมือง อิทธิพลทางสั งคมวัฒนธรรม การก่ออาชญากรรม และ
อิทธิพลทางเศรษฐกิ จ ส�ำหรับแนวทางส่งเสริ มวัฒนธรรมเห็นว่าควรปรับบทบาทของ
รัฐโดยมีองค์กรวั ฒนธรรมที่เข้ าถึงประชาชนในท้องถิ่น จัดกิจกรรมอนุรักษ์วัฒนธรรม
และโครงการที่ส่งเสริมการอยู่ร่วมกันตามความหลากหลายทางวั ฒนธรรม องค์กร
ทางศาสนา และสถานศึกษาควรจัดกิจกรรม สืบทอดประเพณีเพื่อสืบต่อไปยั งชน
รุ่นหลัง เป็นต้น ส่วนการศึกษาจริยธรรมในการด�ำเนินชีวิตของชาวไทยพุทธ ก็ใช้
วิธีการศึกษาอย่างเดียวกันกับโครงการแรก ผลการศึกษา พบว่า การด�ำเนิ นชีวิต
ตามวิถีพุทธมี 3 ระดับ คือ จริยธรรมพื้นฐาน จริยธรรมขั้นกลาง และจริ ยธรรมขั้น
สูง อันได้แก่ การปฏิบัติตามศีล 5 กุศลกรรมบถ 10 และมรรคมีองค์ 8 จริยธรรม
ที่ว่านี้ได้รับการปลูกฝังมาจากพ่อ แม่ ครู อาจารย์ และพระสงฆ์ การยึดมั่นปฏิบัติ
ดังกล่าวส่งผลให้เกิดคุณค่าทั้งต่อตนเองและสังคมโดยส่วนรวม ส�ำหรับแนวทาง
พัฒนาและส่งเสริ มอนุรักษ์จริยธรรม ควรมุ่ งให้สถาบันครอบครัว สถาบันการศึกษา
วัด ผู้น�ำชุมชน ผู้น�ำระดับประเทศ และมีองค์กรต่างๆ ทั้งภาครัฐและภาคเอกชน
ให้การสนับสนุนอย่างจริงจัง