งานวิจัยวัฒนธรรมภาคใต้ 273
เพื่อสอดเสริม มีอีกชิ้นหนึ่งคือปีห้อ หรือปี่อ้อ ซึ่งรับมาจากมลายู ใช้ประกอบการ
ละเล่นที่รับมาจากมลายู เช่น สิ ละ กาหลอ เป็นต้น (สุธิวงศ์ พงศ์ไพบูลย์, 2542)
การเล่นดนตรีพื้นเมืองภาคใต้ไม่มีการเล่นเดี่ยว จะต้องเล่นประกอบกันเป็นวง หรือ
ไม่ก็ต้องมีการร้องขับหรือร่ายร�ำประกอบ เช่น เล่นหนังตะลุง โนรา ลิเกป่า เพลง
บอก โต๊ะครึม เป็นต้น หรือไม่ก็เป็นการตีแข่งขันกัน เช่น แข่งโพน แข่งกลองบานอ
กรือโต๊ะ ปืด เป็นต้ น ดนตรีภาคใต้จึงเป็นสื่ อประสานความสามัคคีของชาวบ้าน
ประเภทหนึ่งเพราะต้องเล่นประสมวง นอกจากรายละเอี ยดดังกล่าวแล้ว บทความ
นี้ยังเสนอความรู้เรื่องเครื่องดนตรีแต่ละอย่ าง เกี่ยวกับวิธีท�ำเครื่ องดนตรี การใช้ วิธี
ตี และโอกาสที่ตี เนื้อหาสาระของบทความนับว่าเป็นผลงานเกี่ยวกับดนตรีพื้นบ้าน
ภาคใต้ที่มีรายละเอียดสมบูรณ์มากที่สุดบทความหนึ่ ง
รวมบทความศิลปะการแสดงพื้นบ้านในส่วนของดนตรี และนาฏศิลป์พื้ นเมือง
ภาคใต้ที่นักวิชาการวัฒนธรรมภาคใต้ร่วมกันศึกษาค้นคว้า เป็นงานที่ศึกษาจาก
เอกสาร สัมภาษณ์บุคคลที่ เกี่ยวข้อง และรวบรวมข้อมูลจากการแสดงจริง งาน
นี้ได้รับความสนใจอย่างกว้างขวาง เพราะเป็นงานพื้นฐานที่เป็นฐานให้แก่ผู้สนใจ
ศึกษาต่อยอดในแง่มุมต่างๆ ในเวลาต่อมา งานดังกล่าวแบ่งออกเป็น 3 ประเภท
คือ การแสดงที่นิยมแพร่หลายในบริเวณกว้าง ได้แก่ โนรา หนังตะลุง ลิเกป่า เพลง
บอก ค�ำตัก โต๊ะครึม สวดพระมาลัย และกาหลอ การแสดงที่รู้จักกันดีแต่นิยมกัน
เฉพาะเพียงในบางท้องถิ่นได้แก่ ปืด เพลงนา รองแง็ง กรือโต๊ะ มะโย่ ง ดิเกฮูลู และ
ซีละ และดนตรีของชนกลุ่มน้อย ได้แก่ ดนตรี พวกซาไก (สุธิวงศ์ พงศ์ไพบูลย์, 2551)
สาระส�ำคัญของงานที่ศึกษากล่าวถึงโครงสร้ างเครื่องดนตรี คือ กลองหนังหรือกลอง
โนรา โพน ปืด ทน ทับ กรับพวง โหม่ง ปี่กาหลอ และปี่ไหน ต่อจากนั้นได้เสนอ
รายละเอียดของแต่ละเรื่ อง ในด้านประวัติความเป็นมา โอกาสที่แสดง เครื่ องดนตรี
วิธีบรรเลงและขนบนิยมในการแสดง ล�ำดับการเล่น ความเชื่อและวัฒนธรรมอื่นๆ
ที่เกี่ยวข้อง ความคลี่คลายเปลี่ยนแปลง และบทสรุป (วิเชียร วรินทรเวช, 2551)
ข้อมูลของบทความชุดนี้นับได้ว่านอกจากเป็นงานที่เป็นพื้นฐานส�ำคัญแล้ว ยังช่วย
ให้เห็นถึงวิถีการด�ำเนินชีวิต ค่านิยม และโลกทัศน์ของชาวไทยภาคใต้ที่น่าสนใจยิ่ง