184 สืบโยดสาวย่าน
3.4 บทส่งท้าย
กลุ่มชาติพันธุ์ทางภาคใต้ของไทยมีความหลากหลายเช่นเดียวกับภาคอื่นๆ
การประเมินและสังเคราะห์สถานภาพองค์ความรู้การวิจัยวัฒนธรรมในประเทศไทย :
กรณีภาคใต้ ในประเด็น “อั ตลักษณ์และความหลากหลายทางชาติพันธุ์” ในที่นี่เลือกศึกษา
เฉพาะสถานภาพองค์ ความรู้การวิจัยที่เกี่ยวกับกลุ่มชาติพันธุ์ซาไกและชาวเลเท่านั้น
ผลงานที่เกี่ยวกับกลุ่มชาติพันธุ์ซาไก นอกจากบทพระราชนิพนธ์ เรื่อง “เงาะ
ป่า” ของพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวแล้ว หนังสือชื่อ “ซาไก : เจ้า
แห่งขุนเขาและสมุนไพร” ของไพบูลย์ ดวงจั นทร์ (2523) แม้ภาษาที่ใช้แสดงถึง
ทัศนะของคนนอกปะปนอยู่บ้าง แต่นับเป็นผลงานที่เปิดโลกของซาไกยุคปัจจุบัน
ให้คนภายนอกรู้จักอย่างเป็นรูปธรรม ส่วนหนังสือชื่อ “เงาะ- ชนผู้อยู่ป่าชาติพันธุ์
มนุษย์ ดึกด�ำบรรพ์ ที่ยังหลงเหลื ออยู่” ของสุวัฒน์ เชื้อหอม (2536) การน�ำเสนอ
ข้อมูลเอกสาร และประเด็นศึกษาค่อนข้างสับสน แต่เป็นเรื่องเดียวที่มีการน�ำเสนอ
ทั้งภาษาไทยและภาษาอังกฤษ
ผลงานจากโครงการวิจัยวัฒนธรรมโหบินเนียน ในประเทศไทย : การขุดค้น
ที่ถ�้ำหมอเขียวจังหวัดกระบี่ ถ�้ำซาไกจังหวัดตรัง และการศึกษาชาติพั นธุ์วิทยาทาง
โบราณคดี ชนกลุ่มน้อยซาไก จังหวัดตรัง (สุ รินทร์ ภู่ขจรและคณะ : 2534) ศึกษา
กลุ่มชาติพันธุ์ซาไกในหลายแง่มุม ทั้งในด้านการขุดค้นทางโบราณคดี การศึกษา
ชาติพันธุ์วิทยาทางโบราณคดีและปัจจุบัน โรคโบราณ พรรณพืชสมุนไพร ละออง
เกสรพืชโบราณ ตัวอย่างหอย ตัวอย่างภาชนะดินเผา และสะเก็ดหิ น ฯลฯ เพื่อ
เปรียบเทียบพฤติกรรมในวิถีชีวิตของซาไกกับมนุ ษย์ยุคก่อนประวัติศาสตร์ นอกจาก
นั้นยังมีงานวิจัยด้ านมานุษยวิทยาของทีมงานที่ เป็นผลพวงจากการเข้าไปศึกษาใน
ครั้งนั้นอีก 3 เรื่อง และมีข้อค้นพบว่าซาไกกลุ่มนี้ได้หวนกลับไปใช้ชีวิ ตเร่ร่อนแบบ
ดั้งเดิมหลั งจากที่เปลี่ ยนมาตั้งถิ่นฐานค่อนข้างถาวรและปลูกข้าวได้ระยะหนึ่ง
จากการสั งเคราะห์เนื้อหาที่ปรากฏในผลงานกลุ่มชาติพันธุ์ซาไกช่วงแรกๆ
พบว่าเป็นลักษณะของการบันทึกเรื่องราว วิ ถีชีวิ ต และวัฒนธรรมของกลุ่ มชน หรือ