งานวิจัยวัฒนธรรมภาคใต้ 185
เล่าปรากฏการณ์ที่ได้ไปพบเห็นในช่วงระยะเวลาสั้นๆ ผนวกกับข้อมูลที่ได้จากการ
ค้นคว้าเอกสาร งานวิ จัย และบทความสารคดีที่มีผู้ศึกษาไว้ก่อนแล้ วเพื่อให้งานเขียน
เหล่านั้นสมบูรณ์มากขึ้ น เนื้อหาจึงซ�้ำซ้อน วนเวี ยน ข้อมูลบางอย่างไม่เป็นปั จจุบัน
ผลงานบางเรื่องไม่ได้ศึกษาภาคสนามอย่างแท้จริง หยิบยกข้อมูลจากกลุ่มอื่นมาปะ
ติดปะต่อเพื่ อใช้อธิบายกลุ่มที่ท�ำการศึกษาโดยไม่ตรวจสอบข้อมูล ข้อมูลที่ได้จึงไม่
ตรงกับความเป็นจริงในชุมชนที่ศึกษา และบางช่วงตอนไม่อ้างอิงเจ้าของผลงาน
ผลงานบางเรื่ องน�ำเสนอด้ วยมุ มมองของตนเอง (emic) หรือจากทัศนะ
ของคนนอก (outsider) ภาษาที่ใช้ในการพรรณนาสิ่งที่พบเห็นจึงเป็นการแสดงถึง
ทัศนะและความรู้ สึกส่วนตัว มากกว่าต้องการท�ำความเข้าใจถึงความแตกต่าง
ของมนุษย์ เช่น กล่าวถึงสภาพของซาไกที่พบเห็นว่า “เนื้อตัวสกปรกมอมแมมน่า
เวทนา” “เสื้อผ้ามันด�ำด่างขมุกขมัว” “เห็นแล้วถึงกับอึ้ง พูดไม่ออกไปชั่วขณะหนึ่ง
ด้วย ความเวทนา” หรือคนภายนอกมองว่าพวกเขาเป็น “คนโง่” หรือ “ลักษณะ
นิสัยเป็นคนขี้เกียจ”
มีข้อโต้แย้งของนักภาษาศาสตร์ เกี่ยวกับการแบ่งกลุ่มซาไก ที่ว่ากลุ่มที่อาศัย
อยู่ในอ�ำเภอ ปะเหลี ยน จังหวัดพั ทลุง สตูล ตรัง เป็นกลุ่มภาษาแต็นแอ็น (teanean)
และกลุ่มที่อาศัยในต�ำบลธารโต จังหวัดยะลา เป็นกลุ่มภาษากั นซิว แท้ที่จริงแล้วทั้ง
2 กลุ่ม เป็นกลุ่มภาษาเดียวกัน คือภาษากันซิ ว เนื่องจากมีรากศัพท์เดียวกัน หรือ
เป็นค�ำเดียวกัน ที่แตกต่างกันเพราะการรับวัฒนธรรมทางภาษาจากท้องถิ่นใกล้เคียง
หรือเป็นภาษาที่ ใช้ต่างถิ่นต่างพื้นที่
จากการประมวลผลงานกลุ่มชาติพั นธุ์ซาไกที่น� ำมาศึ กษาพบว่ามีอี ก
หลายประเด็นที่ยังไม่มีการศึกษาโดยตรงแต่ปรากฏในผลงานเรื่องอื่นๆ เช่น ด้าน
ประวัติศาสตร์ท้องถิ่น เส้นทางการอพยพโยกย้าย นิทาน ต�ำนาน ประเพณี ความ
เชื่อ พิ ธีกรรม นั นทนาการ ครอบครัว เครือญาติ การจัดระเบี ยบสังคม ระบบ
เศรษฐกิจ การจัดการทรัพยากร และประเด็นเกี่ยวกับลักษณะชาติพั นธุ์ อัตลักษณ์
และการธ�ำรงอัตลักษณ์ทางชาติพันธุ์