186 สืบโยดสาวย่าน
ส่วนผลงานของผู้ที่ สนใจศึกษากลุ่มชาติ พันธุ์ชาวเลมอแกน (มอแกนปูเลา)
ในช่วงแรกๆ เป็นชาวต่างชาติ ตระกูล Ivanoff ซึ่ งเข้าไปใช้ชีวิตอยู่กับมอแกนเกาะ
แถบหมู่เกาะสุรินทร์ แต่น่าเสี ยดายที่ข้อมูลได้สูญหายไปพร้อมกับการเสียชีวิตจาก
อุ บัติเหตุเรือล่ม ต่อมาลูกชาย (Jacques Ivanoff :1999) ได้สานต่องานของพ่อ ดัง
ปรากฏในผลการศึกษาเกี่ยวกับเรือของชาวเลมอแกนในทะเลอันดามันตั้งแต่เกาะ
สุ รินทร์ ในประเทศไทยจนถึงเกาะโรสในพม่ า เรื่อง “The Moken boat Symbolic
Technology”
นอกจากนั้นนฤมล (หิญชีรนันท์) อรุโณทัย และบรรดาสานุศิษย์จากสถาบัน
สั งคมศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ก็เป็ นกลุ่มนักวิชาการที่ศึกษาชาวเลมอแกน
อย่างจริ งจังทั้งในด้านวิถีชีวิ ต และความรู้พื้นบ้านของชาวเลมอแกน ตลอดจนการ
เขียนแบบเรี ยนส�ำหรับเด็กชาวเลมอแกนและชาวเลกลุ่มอื่นๆ
ผลงานเกี่ยวกับกลุ่มชาติพันธุ์มอแกนบก หรื อมอแกลนโดยตรงแทบจะไม่มี
เลย กลุ่มชนนี้เพิ่งเป็นที่รู้จักของชาวไทยและชาวต่างชาติ หลังอุบั ติภัยสึนามิ มี
ตัวอย่างผลงานของชาวมอแกลนที่ท�ำการศึกษาในช่วงหลังจากเกิดเหตการณ์สึนามิ
แล้ว ได้แก่ หนังสือชื่ อ “คลื่นแห่งความยุ่งยากบนเกาะพระทอง” ของโอลิเวียร์ แฟร์
รี และคณะ (2549) และยั งมีผลงานอีกหลายเรื่องที่ไม่ ได้กล่าวถึงในการศึกษาครั้ งนี้
ส�ำหรับผลงานเกี่ยวกับชาวเลอูรักลาโว้ย ในช่วงแรกๆ ส่วนใหญ่เป็นบทความ
เช่น ผลงานของดาวิด โฮเก็น เรื่อง “Men ofThe Sea : Coastal Tribes of South
Thailand’s west Coast” (Hogen : 1972) ผลงานของอุทัย หิรัญโต ชื่อ “เรื่องของ
ชาวน�้ำ” (2516) ผลงานของประพนธ์ เรื องณรงค์ เรื่อง “ชาวน�้ำที่เกาะอาดัง”
(2517) ผลงานของวิสิฏฐ์ มะยะเฉียว เรื่อง “ชาวเล เผ่าพันธุ์ดั้งเดิมในคาบสมุทร
ไทย” (2518) และผลงานเรื่อง “ชาวน�้ำ (ชาวทะเล)ในประเทศไทย” ของ ประเทือง
เครือหงส์ (2524) หลังจากนั้นมี ผลงานเกี่ยวกับภาษาชาวเลอูรักลาโว้ย ของอมร ทวี
ศักดิ์ (2526) และอีกหลายเรื่องหลายแง่มุมจากผู้ศึกษาหลายท่าน ทั้งที่เป็นบทความ
หนังสือและงานวิจัย เช่น ผลงาน เรื่อง “ประเพณีลอยเรือ : ภาพสะท้อนสังคมและ
วัฒนธรรมของชาวเลกรณีศึกษาชาวเลบ้าน หัวแหลม อ�ำเภอเกาะลันตา จังหวัด