งานวิจัยวัฒนธรรมภาคใต้ 179
กันมากกว่ามอแกนบก อีกทั้งผู้น�ำกลุ ่มมอแกนเกาะเคยไปเรียนวิ ชาลอยเรื อจาก
อูรักลาโว้ย บทเพลงและบทสวดที่ใช้ในพิธีลอยเรือบางบทจึงใกล้เคียงกัน (อาภรณ์
อุกฤษณ์ : 2532)
ส่วนภาษาที่ชาวเลมอแกนเกาะและมอแกนบกใช้ เคยได้ รับค�ำยืนยันจากมอ
แกนอาวุโสว่า เป็นภาษาเดียวกั นโดยภาษามอแกนเกาะเปรียบได้กับภาษากลาง
สามารถใช้ติดต่อกับมอแกนในพม่าได้ ส่วนภาษา มอแกนบกเป็ นภาษาถิ่นดังกล่าว
แล้ว อีกทั้งยังยืนยันว่าพวกเขาเป็นชาวมอแกน ที่หมายถึง “คนน�้ำเค็ม” ด้วยกัน
แต่พวกมอแกนบกมีบ้านอยู่มีฐานะดี กว่า ไม่ได้ ไปมาหาสู่กันจึงไม่ได้นับญาติกัน
(อาภรณ์ อุกฤษณ์ : 2532)
ที่น่าสนใจคือ ผลงานที่สอดคล้องกับแนวคิดนี้กล่าวถึงความคล้ายคลึง
ทางเผ่าพันธุ์ของ มอแกนเกาะ (มอแกน) และมอแกนบก (มอแกลน) ว่าในอดีต
น่าจะเป็นชนกลุ่มเดียวกัน การแบ่งเผ่าพันธุ์ระหว่างทั้ง 2 กลุ่ม อาจจะเกิดขึ้นหลัง
จากที่มอแกลนตกเป็นทาส ตามที่ปรากฏในต� ำนานผู้เฒ่าสามพัน และการที่ชาวมอ
แกลนเพิ่มหน่ วยเสียง /L/ เข้าไปในชื่อเผ่าตน (มอแกลน) ยิ่งท�ำให้ตัดขาดจากความ
เป็นชนเผ่าเดียวกัน แม้ว่าหน่วยเสียงดังกล่าวจะเป็นเรื่ องปกติในภาษามอแกลนที่จะ
ต้องเพิ่งเสียง /L/ เข้าไปท้ายเสียง /K/ ชาวมอแกลนจึ งน่าจะเป็นชาวมอแกนที่มาตั้ง
ถิ่นฐานเป็นหลักแหล่ง มากกว่าเป็นพวกที่มาตั้ งรกรากอยู่บนเส้นทางการย้ ายถิ่น
ของชาวมอแกน เพราะเรือยังคงเป็นสัญลักษณ์ของมอแกลน และจากค�ำบอกเล่า
บรรพบุรุษของพวกเขาเดิ นทางมากั บเรือ มีข้อสังเกตว่าวันประกอบพิธีใหญ่ ของมอ
แกลนจะยึดถือปฏิทินทางจันทรคติของมอแกนและสันนิษฐานว่าทั้งสองกลุ่มน่าจะ
แยกจากกันอย่างน้อยประมาณ 150 ปีมาแล้ว (โอลิเวี ยร์ แฟร์รี และคณะ : 2549)
ความสัมพั นธ์ด้านภาษายังบ่งบอกว่า อูรั กลาโว้ยมีความใกล้ชิดกับกลุ่ มชน
มลายู เนื่องจากภาษาอูรักลาโว้ย เป็นภาษาถิ่นหนึ่งของภาษามาเลย์ ส่วนภาษามอ
แกนเกาะและมอแกนบกไม่สามารถจัดเป็นภาษาถิ่นของภาษามาเลย์ได้เป็นเพียงจัด
อยู่ในตระกูลเดียวกันเท่านั้น คือตระกูล ออสโตรนีเซียน หรือมาลาโย-โพลีนีเซียน
(อาภรณ์ อุกฤษณ์ : 2532)