งานวิจัยวัฒนธรรมภาคใต้ 173
การเปลี่ยนแปลงทางสังคมและวัฒนธรรมของชาวเลอูรักลาโว้ยเกาะลันตา
ในอดีตเกิดขึ้นหลังจาก มี การติดต่อสัมพันธ์กับชนต่างกลุ่มชาติพันธุ์ เริ่มจากน�ำ
สิ่งของที่ได้จากทะเลไปแลกเปลี่ยนกับเสื้อผ้า ของใช้จ�ำเป็น และพึ่งพากันหลาย
ด้าน จนน�ำไปสู่การแต่งงานข้ ามกลุ่มชาติพันธุ์ การเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่เกิ ดขึ้น
อีกครั้ง เมื่ อตัดสินใจตั้งถิ่นฐานบนบก (อาภรณ์ อุกฤษณ์ : 2530) เมื่อการท่อง
เที่ยวเข้ามาส่งผลกระทบต่อภาษาวัฒนธรรมและวิถีชีวิตของชาวเลเกาะลันตาเช่น
กันพวกเขาถูกผลักดันให้เข้าไปอยู่ในที่ห่างไกลจากชายฝั่งทะเลและเข้าไปเกี่ยวข้อง
กับตลาดเศรษฐกิจในสังคมรวม กลุ่มชาติพันธุ์มีปมด้อยเพิ่มขึ้นภายใต้แรงกดดันของ
สถานการณ์ทางสังคม การเมือง และเศรษฐกิจ จนกระทั่งยากที่ จะค้นหาบทบาท
ของตนเองในสังคมใหม่ แต่พวกเขาก็เข้าใจว่าเป็นไปไม่ได้ที่จะกลับไปใช้ชีวิตแบบ
เดิม และหลังจากนั้นเกิดการเปลี่ยนแปลงอีกครั้งหลังเหตการณ์สึนามิ (Granbom :
2003, 2005)
นอกจากนั้ นยังมีอีกหลายเหตุปัจจัยที่ท�ำให้ ชาวเลต้องติ ดต่ อกั บสั งคม
ภายนอก ดังเช่น ผลการศึกษาชาวเลเกาะสิเหร่ พบว่ามีเหตุปัจจัยเรื่องที่ตั้ง การ
คมนาคม เครือญาติ เศรษฐกิจ การเมือง สื่อมวลชน การศึกษา ศาสนาฯลฯ และ
จากการติดต่อกับสังคมภายนอกนี่เอง ท�ำให้ปัจจุบันเกิดการเปลี่ยนแปลงแบบแผน
ในการด�ำเนินชีวิตเป็นแบบสมัยใหม่เหมือนกับคนไทยในท้องถิ่น ใกล้เคียงมากขึ้น
ในด้านค่านิยม ทัศนคติ โลกทัศน์ ของการด� ำเนินชีวิตในหมู่พวกเขาเองโดยผ่าน
การผสมกลมกลืน 4 ขั้นตอน คือขั้นแรกเปลี่ยนแบบแผนวัฒนธรรมดั้งเดิมไปเป็น
แบบของคนไทยท้องถิ่นใกล้เคียง ขั้นที่สองได้รับการยอมรั บให้เข้ากลุ่มสมาคมและ
สถาบันต่างๆ ระดับท้องถิ่น ขั้นสามมีการแต่งงานกับคนภายนอกมากขึ้น ขั้นที่สี่
พัฒนาความรู้สึก ในด้านการเป็นประชากรไทยอย่างเต็มที่ (พิมพิ ไล ตั้งเมธากุล :
2529) ทั้งนี้ จากผลการศึกษาของ อร กุ้งแก้ว (2522) ปัจจัยที่ก่อให้เกิดการยอมรับ
สิ่งใหม่ของชาวเลภูเก็ต คือความสามารถในการใช้ภาษาและเข้าใจภาษาไทย การ
ติดต่ อสื่อสารกับบุคคลภายนอก และความเชื่อทางด้านประเพณี การด้ อยการ
ศึกษา และความยากจนส่งผลให้ไม่สามารถเปลี่ยนอาชีพ ปัญหาส�ำคัญคื อรายได้