งานวิจัยวัฒนธรรมภาคใต้ 169
เดียวกันผู้วิจัยยกเนื้อเพลงร�ำมะนาที่ชาวเลอูรักลาโว้ย เกาะลันตาใช้ขับในพิธีลอย
เรือ (ซึ่งบันทึกโดย อาภรณ์ อุกฤษณ์) ไปกล่าวถึงในบทเพลงรองแง็ง จังหวัดภูเก็ต
ในกลุ่มมอแกนบก (มอแกลน) ได้รั บอิทธิพลการร�ำมโนห์ราจากชาวไทย การ
สวมหน้ากากของTopeng จากชาวมาเลย์ และพิธีกรรมเกี่ยวกับไฟจากชาวจีน ส่ วน
การเล่นดนตรีและการละเล่นต่างๆ แบบดั้งเดิม เช่นร�ำมะนามีผู้อาวุโสเพียงไม่กี่คน
ที่เล่นเป็น (โอลิเวี ยร์ แฟร์รี และคณะ: 2549)
ด้านครอบครัว เครือญาติ และการจัดระเบียบสังคม มีผลงานที่บันทึกวิถีชีวิต
ของชาวเล มอแกนเกาะ (มอแกน) ไว้ว่า เด็กๆ มักจะถูกฝึกให้ว่ายน�้ ำโดยจับโยน
ลงในทะเลแล้วกระโดดตามลงไปช่วย เด็กส่วนใหญ่จึงว่ายน�้ำเป็นก่อนฝึกเดิน เมื่อ
อายุ 5-6 ขวบ เด็กผู้ชายเริ่มฝึกกรรเชียงเรื อ เด็กผู้หญิงฝึกเลี้ยงน้อง หุงข้าว และท�ำ
เครื่องจักสาน เมื่อย่างเข้าสู่วัยแต่งงาน เด็กหนุ่มต้องด�ำน�้ำหาหอยรอบเกาะแรมวัน
แรมคืน เพื่อพิสูจน์ ว่าสามารถเลี้ยงดูผู้หญิงได้ พ่อแม่ฝ่ายหญิงจึงยอมยกลูกสาวให้
(อาภรณ์ อุกฤษณ์ : 2537)
มอแกนเกาะส่ วนใหญ่ นิยมแต่งงานในกลุ่มเดียวกั น แต่มีบ้างที่แต่งกับ
ชาวเลต่างกลุ่ มหรือกลุ่มชนอื่น โดยเฉพาะหนุ่มมอแกนที่ไปแต่งงานกับสาวอูรัก
ลาโว้ยมักจะได้รับค�ำชมว่าเข้มแข็ง อดทนและขยั นท�ำมาหากิน สังคมมอแกนเป็น
สังคมเครือญาติเช่นเดียวกับกลุ่มชนดั้งเดิมทั่วไป กลุ่มเรือที่อยู่รวมกันถือเป็นญาติ
กันทั้งหมด การแต่งงานในกลุ่มเดียวกันจึงเป็นการแต่งงานในกลุ่มเครือญาติ มีข้อ
ห้ามเฉพาะการแต่งงานระหว่างญาติสนิท ลูกสาวเป็นที่ปรารถนาของครอบครัว
มากกว่า ลูกชายเพราะหมายถึงการได้แรงงานเข้ามาช่วยครอบครัว เนื่องจากเมื่อ
แต่งงานแล้วฝ่ายชายต้องเข้าไปอยู่ในเรือ ซึ่งเปรียบเสมือนบ้านของฝ่ายหญิงระยะ
หนึ่งก่อน พ่อแม่ฝ่ายหญิ งจึงสร้างเรือล�ำใหม่ให้เมื่อมีลูกคนแรก หรือคนที่ สองหรือ
เมื่อลูกสาวคนรองแต่งงาน แต่บางคู่หากพ่อตา หรือแม่ยายเสี ยชีวิตอาจจะต้องอยู่
ในเรือล�ำเดิมเพื่อหาเลี้ยงครอบครัวต่อไป แม้ตามอุดมคติจะมีระบบครอบครัวแบบ
ผัวเดียวเมียเดียวแต่บางครั้งชายหนุ่มแอบไปมี สัมพั นธ์กับสาวในเรือล�ำอื่น แล้วพา
มาอยู่เรือล�ำเดียวกัน หรือเลิกกับคนเก่าไปอยู่กับคนใหม่ แม่หม้ายไม่เป็นที่รังเกียจ
ในหมู่มอแกน แต่ผิดลูกเมียคนอื่นถือเป็นบาป (อาภรณ์ อุกฤษณ์ : 2537)