งานวิจัยวัฒนธรรมภาคใต้ 167
จากปัญหาเกี่ยวกับการเรียนภาษาไทยของเด็ กชาวเล จึงมีผู้เขียนหนังสือ
ส�ำหรับเด็ก 2 เล่มๆ หนึ่งชื่อ “ชีวิตพวกเราชาวเล” เป็นหนังสืออ่านเพิ่มเติมส�ำหรับ
เด็กประถมศึกษาทั้งมอแกนและอูรักลาโว้ย ซึ่งนอกจากจะเป็นแบบฝึกอ่านภาษา
ไทย อังกฤษ มอแกน อูรักลาโว้ยแล้ว เนื้อหายั งสัมพันธ์เกี่ยวข้องกับวิชาภูมิศาสตร์
วิทยาศาสตร์ สิ่งแวดล้อม ทรัพยากรธรรมชาติ ศิลปวัฒนธรรม ดนตรี หั ตถกรรม
ความเชื่อ พิธีกรรม และต�ำนาน ที่เกี่ยวกับกลุ่มชาติพันธุ์ ชาวเลมอแกนและอูรักลาโว้ย
(นฤมล อรุโณทัย : 2543)
ผลงานอีกเล่มเป็นแบบเรียน ก.ไก่ ฉบั บมอแกน เนื้อหาเป็นแบบฝึกอ่าน
พยัญชนะไทย มี ภาพประกอบ มีค�ำอธิบายลักษณะของตัวแทนพยัญชนะแต่ละ
ตัวเป็นภาษาไทยและภาษามอแกนแต่สะกดด้วยพยัญชนะไทย มีแบบฝึกหัดส�ำหรับ
พยัญชนะแต่ละตัวๆ (นฤมล อรุโณทัย : 2549)
มีผู้ศึกษาเทคโนโลยีการต่อเรือของ ชาวเลมอเก็น ในทะเลอันดามันตั้งแต่
เกาะสุรินทร์ ในประเทศไทยถึงเกาะโรส (Ross)ในพม่าอย่างลุ่มลึก พบประเด็นค�ำ
ตอบเกี่ยวกั บความขัดแย้งระหว่างระดับทางวัฒนธรรมของกลุ่ มชนที่อยู่ห่างไกล
และด้อยพั ฒนา กั บความเชี่ยวชาญในการใช้เทคนิคชั้นสูงในการต่อเรื อว่า จะ
ไม่ประหลาดใจเลยหากมองให้ ลึกลงไปถึงอุดมคติการเร่ร่อนของชนเผ่ามอเก็น
และความเข้าใจเกี่ยวกับเทคนิคดังกล่าวจะสั มพันธ์กับบริ บททางวัฒนธรรมและ
สัญลักษณ์ด้วย การศึกษาในครั้งนี้จึงมีข้อมูลทางเทคนิค ด้านเครื่องมือและความรู้
ด้านสัญลักษณ์ เพื่อท�ำความเข้าใจว่าทุกวันนี้ชาวเลมอแกนยังคงด�ำรงอยู่ได้อย่างไร
ในเรือ มหัศจรรย์ ที่เรียกว่า “กาบาง” ในหนังสือเล่มนี้จะมีค�ำอธิบายศัพท์เป็นภาษา
อังกฤษและฝรั่งเศสเกี่ยวกับ ศัพท์เทคนิคทางทะเลของมอแกน และศัพท์เกี่ยวกับ
พันธุ์ไม้พื้นเมือง ที่ได้ จากการส�ำรวจอย่ างกว้างขวางใน ดินแดนที่ชาวเลมอเก็น
พักอาศั ย (Jacques Ivanoff : 1999)
ผลงานวิจัยด้านภาษาชาวเล เรื่อง “ระบบหน่วยเสียงภาษาชาวเลเกาะ
สิเหร่ จังหวัดภูเก็ต”อธิบาย ลักษณะของภาษาชาวเลอูรักลาโว้ยว่าเป็นภาษาพูด
ในสังกัดตระกูลภาษามาลาโยโปลิเนเซียน แต่ไม่มีภาษาเขียน แบ่งเป็น 2 ถิ่นย่อย