164 สืบโยดสาวย่าน
พังงา มีชาวเลกลุ่มมอเกล็นอาศัยอยู่ที่หมู่เกาะพระทอง เกาะย่านเชือก หมู่เกาะ
สุ รินทร์ บ้านน�้ำเค็มบ้านบางขยะ บ้านบางสัก บ้านล�ำปี ที่จังหวั ดกระบี่ กระจาย
อยู่บนเกาะพีพีและเกาะลันตาบริเวณบ้านศาลาด่าน บ้านคลองดาว บ้านหัวแหลม
และบ้านสังกะอู้ ที่จังหวัดระนอง มีชาวเลกลุ่มมอเก็นที่เกาะสินไห่ เกาะลูกลัด เกาะ
เหลา จังหวัดสตูลมีชาวเล อูรักลาโว้ย ที่เกาะลิเป๊ะ เกาะบูลูน เกาะราวี เกาะสาหร่าย
เกาะอูเล็ น เกาะดาหลัง เกาะตง เกาะเหล็ก เกาะหินจาน และเกาะปูโละนอก
(เขมชาติ เทพไชย และวิสิฏฐ์ มะยะเฉียว : 2528)
ประชากรชาวเลในประเทศไทย จากการส� ำรวจระหว่างปีพ.ศ.2545-2546
รวมทั้งสิ้นประมาณ 8,729 คน เป็นประชากรผู้หญิงประมาณ 4,435 คน ประชากร
ผู้ชายประมาณ 4,294 คน จากจ�ำนวน 1,732 ครัวเรือน (ไม่นับชาวเลอูรักลาโว้ย
ที่หินลาด อ� ำเภอคุระบุรี จ�ำนวน 25 ครัวเรือน ซึ่งไปพักอาศัยชั่วคราวบางฤดูกาล)
ในจ�ำนวนชาวเลดังกล่าว เป็นชาวเลมอแกนเกาะ (มอแกน) 473 คน มอเก็นบก
(มอแกลน) 3,194 คนและอูรักลาโว้ย 5,062 คน กระจายกั นอยู่ตามกลุ่มและแหล่ง
ที่พักอาศั ย (อาภรณ์ อุกฤษณ์ : 2546)
ด้านประเพณี ความเชื่ อ พิธีกรรม มีผลงานที่บ่งบอกถึงวิถีชีวิตของชาว
มอแกนเกาะว่าผูกพันกับความเชื่อเรื่ องผีบรรพบุรุษเช่นเดียวกับชาวเลอูรักลาโว้ย
“แอบูม-แอบาบ” คื อผีตายายที่สิงสถิตอยู่ตามธรรมชาติ ทั่วไป มี “ยียังปูตี ”
เป็นผู้น�ำในการประกอบพิ ธีกรรมต่ างๆ เพื่อติดต่ อกับสิ่งเหนือธรรมชาติดังกล่าว
และมี “นามะปูตี” ทั้งผู้ชายและผู้หญิงประมาณ 4-5 คน เป็นร่างทรงเพื่อร่ายร�ำ
ในพิธีกรรม นอกจากนั้นยังมี “แอบูมบายาย” ท�ำหน้ าที่เป็นหมอต�ำแย ผู้หญิง
มีครรภ์จะรู้ก�ำหนดเวลาคลอดจากการสังเกตว่าเมื่อท้องโตจนก้มมองไม่เห็นหัวแม่
เท้าตนเอง จะบอกกล่าวให้ แอบูมบายายเตรียมเทียบเรือไว้ใกล้ๆ เพื่อท�ำหน้าที่
หมอต�ำแย เมื่อเด็กคลอดออกมาแล้วสายสะดือของทารกผู้ชายจะถูกน�ำไปแขวน
ไว้บนต้นไม้ริมหาด เพราะเชื่อว่าเมื่อเด็กโตขึ้นจะปี นป่ายต้นไม้เก่ง ไม่เมาคลื่น
ไม่กลัวพายุส่วนสายสะดือเด็กผู้หญิงจะน�ำไปฝังดิน เด็กที่เกิดใหม่จะได้รับการตั้ง
ชื่ อตามเสียงสัตว์หรือธรรมชาติ ใกล้ตัว (อาภรณ์ อุกฤษณ์ : 2537)