งานวิจัยวัฒนธรรมภาคใต้ 159
ปริมาณงานจากน้อยไปหามากได้ดังนี้ สตูล 7 เรื่อง พังงา 12 เรื่อง กระบี่ 12 เรื่อง
ภูเก็ต 18 เรื่อง และศึ กษาชาวเลในภาพรวมหลายจังหวัด 10 เรื่ อง การตัดสินใจ
เลือกแหล่งศึกษาส่วนหนึ่ง จึงน่าจะมีส่วนสัมพันธ์กับการเดินทางเข้าถึงแหล่งเช่น
เดียวกับกลุ่ม ชาติพันธุ์ซาไก เช่น เกาะลิเป๊ะ จังหวัดสตูล และเกาะสุรินทร์ จังหวัด
พังงา เป็นแหล่งที่เข้าถึงได้ยากเพราะต้องโดยสารเรือและขึ้นอยู่กับฤดูกาลจึงมีผล
งานศึกษาน้อย ส่วนภูเก็ตเป็นแหล่งที่เข้าถึงได้ง่ายที่สุดจึงเป็นแหล่งที่มี ผู้เลือกศึกษา
มากที่สุด จากผลงานทั้งหมดสามารถแบ่งประเด็นเนื้อหาในการศึกษาได้เป็นกลุ่ม
สังคมวัฒนธรรมและประวั ติศาสตร์ และกลุ่มอั ตลักษณ์ทางชาติพันธุ์
เนื้อหากลุ่มสังคม วัฒนธรรม และประวัติศาสตร์ แยกเป็นประเด็น
ย่อย 11 ประเด็น
ประเด็นศึกษาประวัติศาสตร์ และโบราณคดี ไม่มีการศึกษาโดยตรงแต่
ประเด็นประวัติศาสตร์จะสอดแทรกในเรื่องอื่นๆ
ประเด็นศึกษานิทาน ต�ำนาน 2 เรื่อง เป็นบทความเกี่ยวกับ “ต�ำนานชาวเล”
ทุกกลุ่ม 1 เรื่อง วิ ทยานิพนธ์เรื่อง “นิทานต�ำนานของชาวเลอูรั กลาโว้ย” เกาะลิเป๊ะ
จังหวัดสตูล 1 เรื่อง นอกจากนั้น มีการบันทึกสอดแทรกอยู่ในวิทยานิพนธ์ และ
หนังสือเรื่ องอื่นบ้าง
ประเด็นศึกษาการอพยพโยกย้าย แหล่งที่พักอาศัย และจ�ำนวนประชากร
ไม่มีการศึกษาโดยตรง แต่จะสอดแทรกในเรื่องอื่นๆ
ประเด็นศึ กษา ประเพณี ความเชื่อ พิธีกรรม 2 เรื่อง เป็นบทความและ
วิทยานิพนธ์ กรณีศึกษาชุมชนชาวเลอูรักลาโว้ย จังหวัดกระบี่
ประเด็นศึ กษา ด้านการศึกษา ภาษาและวรรณกรรม มีผลการศึกษา 8 เรื่อง
กรณีศึกษามอแกนเกาะ1 เรื่อง กลุ่มอูรักลาโว้ย 6 เรื่ อง ชาวเลทุกกลุ่ม 1 เรื่อง เป็น
กรณีศึกษาในจังหวัดสตูล 2 เรื่อง พังงา 1 เรื่อง ภูเก็ต 1 เรื่องกระบี่ 2 เรื่อง และ
ศึกษาชาวเลในภาพรวมหลายจังหวัด 2 เรื่อง