136 สืบโยดสาวย่าน
เป็น 2 แบบ คือ กลุ่มท�ำนองเสียงขึ้น (Rising Intonation) และกลุ่มท�ำนองเสียงตก
(Falling Intonation) (เสาวนีย์ พากเพียร : 2532) มีข้อโต้แย้ง จากนักภาษาศาสตร์
ชาวเยอรมนี ผู้เชี่ยวชาญภาษามอญ-เขมร (Bauer :1991) ว่าภาษาแต็นแอ๊นแท้ที่
จริงเป็นภาษากันซิว (Kensiw) เช่นเดียวกับกลุ่มต�ำบลศรีธารโต จังหวัดยะลา ด้วย
เหตุ ผลดังกล่าวข้างต้น
มีผลงานวิจัยวรรณกรรมเรื่องหนึ่ง ชื่อ “ตามรอยพระพุทธเจ้าหลวง” เพื่อ
ศึกษาเส้นทางการเสด็จประพาสเมืองพั ทลุงของรัชกาล 5 ปี พ.ศ.2432 การจัดหา
เงาะป่า “คนั ง” ไปถวายตามพระราชด�ำริ เนื้อหากล่าวถึง เชื้อชาติ เผ่าพันธุ์และ
วิถีชีวิตของเงาะป่า สถานที่เสด็จประพาสผ่าน อดี ตเมืองพัทลุง และบทสุดท้ าย
วิเคราะห์วรรณกรรม เรื่อง ”เงาะป่า” (หน่วยศึกษานิเทศก์เขตฯ 3 : มปป.)
ไม่มีผลงานที่ ศึกษาเกี่ยวกับนันทนาการของซาไกโดยตรง แต่มีผลงานที่กล่าว
ถึงการพักผ่อนอารมณ์ของซาไกว่าคงมีมนุษย์ไม่กี่เผ่าที่มีการพักผ่อนง่ายๆ อย่าง
ชาวเงาะ สถานที่พักผ่อนในยามว่างก็คือบริเวณใกล้ทับที่อาศัย พวกผู้ชายก็ออกล่า
สั ตว์เป็นกีฬา พวกผู้หญิงหาใบไม้ ดอกไม้มาทัดหู ปกติชาวเงาะจะมีเวลาพักผ่อน
มาก เพราะอุปนิสัยไม่ค่อยขยันท�ำงานและชอบเสียงเพลงเสียงดนตรีนั่นเอง หาก
มีอาหารอยู่เขาจะจับกลุ่มคุยกัน หรือพั กผ่อนเสียทั้งวัน หรือไม่ก็หาไม้ไผ่ล�ำใหญ่ๆ
และกะลา มาท�ำเครื่องดนตรีเล่นกันในยามแดดร่มลมตก หรือเวลาที่ล่าสัตว์ใหญ่
มาได้ เครื่องดนตรีที่ท�ำเล่นกันมี อยู่ไม่กี่ชนิด และล้วนแต่เป็นประเภทให้จังหวะโดย
การเคาะ หรือตี ทั้งสิ้น เครื่องดนตรีที่ให้ท�ำนองนั้นไม่มี เวลาที่เล่นดนตรี ร้องร�ำท�ำ
เพลง สนุกสนานกันนั้นมั กจะเป็นเวลาเย็น เขาจะก่อกองไฟไว้กองหนึ่ งในบริเวณลาน
กลางทับ แล้วสร้างกระโจมใบไม้ขึ้นกระโจมหนึ่ง ทุกคนนั่งล้อมกองไฟ นักดนตรีก็
นั่งอยู่หมู่หนึ่งในบริเวณรอบกองไฟ พอดนตรีเริ่มเคาะเริ่มตี คนอื่นๆ ก็ ปรบมือ โยก
ตัว หรือลุกขึ้นเต้นตามจั งหวะ เพลงใดมีการร้อง นักร้องจะออกจากวงเข้าไปอยู่ใน
กระโจม แล้วโผล่หน้ามาร้องเพลง เพลงส่วนใหญ่ได้รับอิทธิพลจากมาเลเซีย หรือ
ลิ เกฮูลูของชาวมุสลิม แต่บางคนก็ร้องเพลงลูกทุ่งไทย (ไพบูลย์ ดวงจันทร์ : 2523)