56 โสวัฒนธรรม
เปลี่ ยนแปลงพัฒนาการของเรือนพื้นบ้านกะเลิง
ส�ำหรับศิวพร เตโช และ บุญโฮม พรศรี (2542) ได้ศึกษาชาวไทยรูมีความช�ำนาญ
การสานกระติบของชาวบรูของบ้านท่าแล้ง กรรมวิธีถ่ายทอดจากบรรพชนสู่ลูกหลาน
ส่วนทรงคุณ จันทรวร และคณะ (2536) ได้ศึกษาเกี่ยวกับผ้าของชาวไทยโส้ มี
ประวัติความเป็นมาของผู้ชาวโส้ โดยได้พบว่าประวั ติศาสตร์ความเป็นมาของผ้าขาว
มีหลายจุดได้แก่ ยุคโบราณ ยุคแลกเปลี่ ยนวัฒนธรรมการทอผ้า และยุคพัฒนาการ
ทอผ้าและยุ คปัจจุบัน และมีขั้นตอนดังนี้คือ การปลูกฝ้าย การเก็บฝ้ าย การท�ำ
เส้นฝ้าย การย้อมสี ฝ้าย ซึ่งเป็นสีที่ได้จากธรรมชาติ และมีเทคนิควิธีในการทอผ้า คือ
การทอผ้าสี่ เขา การทอผ้าขิด การทอผ้าเก็บ การทอผ้ามัดหมี่ และการผลิตผ้าและ
มีลายผ้า 2 ลักษณะคือ ลายที่ได้จากธรรมชาติและลายที่ได้จากอิทธิพลของศาสนา
นอกจากนี้พระมหาสุวรรณ์ วงษา (2543) ได้ค้นค�ำในภาษาโส้ที่บ้านดอนแดง
ต�ำบลท่าจ�ำปา อ� ำเภอท่าอุเทน จังหวัดนครพนม ตั้ งแต่การสร้างค�ำ ความหมายของค�ำ
และระบบค�ำ ได้แบ่งลักษณะค�ำในภาษาโส้ออกเป็น 2 ลักษณะคือ ค�ำพยางค์เดียว
และค�ำสองพยางค์ขึ้นไป และยังได้ศึกษาชนิดและหน้าที่ของค�ำไทยท�ำการแยกค�ำ
ออกเป็นชนิดได้ 15 ชนิดคือ ค�ำนาม ค�ำสรรพนาม ค�ำกริยา ค�ำช่วยกริยา ค�ำหน้า
กริยาและค�ำหลังกริยา ค�ำกริยาวิเศษณ์ ค�ำคุณศัพท์ ค�ำลักษณะนาม ค�ำบอก
จ�ำนวน ค�ำชี้เฉพาะ ค�ำบอกเวลา ค�ำบุพบท ค�ำเชื่อม ค�ำปฏิเสธ และค�ำลงท้าย
ตลอดจนการเรียงค�ำในประโยค
เช่นเดียวกับ สุรชัย ชินบุตร (2542) ได้ศึกษาชาวไทยโส้นครพนมกับภาษา
ที่ก�ำลังถูกลืม พบว่ามีชนบทไทยโส้อาศัยอยู่ในอ� ำเภอท่าอุเทน อ�ำเภอโพนสวรรค์
อ� ำเภอศรีสงคราม อ�ำเภอปลาปากและอ�ำเภอนาแก โดยชาวไทยโส้จะอาศัยปน
อยู่กับชนพื้นเมืองกลุ่มต่างๆ เช่น ย้อ แสกกะเลิง ผู้ไทย และลาวโส้มีภาษาพูดแต่
ไม่มีภาษาเขียน จัดอยู่ในตระกูลภาษาออสโตเอเชียติก ปัจจุบันชาวโส้อยู่ใกลัชิด
กั บคนอีสานมาก ดังนั้นประเพณีและวัฒนธรรมต่ างๆ ตลอดจนการด�ำเนินชีวิต
เปลี่ยนแปลงไปจากเดิ มมาก เด็ กๆ จะพูดภาษาไทยได้มากกว่ าภาษาโส้ ระบบ