งานวิจัยวัฒนธรรมภาคอีสาน 51
ปรึกษาที่สถานบริการสาธารณสุขของรัฐ ส่วนชาวโส้รักษาโดยใช้หมอแผนโบราณ
วารีรัตน์ ปั้นทอง (2543) ได้ ศึกษาวัฒนธรรมบริโภคอาหารและวิถีการ
เปลี่ยนแปลงด้านเศรษฐกิจ สังคมและวัฒนธรรม พบว่า ชาวไทยเชื้อสายเวียดนาม
อพยพมาตั้งถิ่นฐานในจังหวัดอุบลราชธานี ในปีพ.ศ.2488 มีอาชีพปลูกผัก ช่างเหล็ก
ช่างซ่อม ขายหมูยอ ขายอาหารเวียดนาม เป็นต้น วัฒนธรรมการบริโภคได้รับเอา
วัฒนธรรมการบริโภคจากประเทศฝรั่งเศส และผสมผสานกลมกลืนวัฒนธรรมของ
ท้องถิ่นที่อาศัย ซึ่งบริโภคอาหาร 3 มื้อคือ มื้อเช้าคื อก๋วยจั๊บ มื้อเที่ยงคือเฝ๋อ และ
อาหารอีสาน อาหารเย็นคือ แกงจืด ผัดผัก ต้มหมู เป็นต้น
เราอาจจะสรุปได้ ว่าแต่ ละกลุ่ มชาติ พันธุ์ มีความหลากหลายทางด้ าน
วัฒนธรรมของตนต่อการพัฒนาในวิถีแห่งการด�ำรงชีวิต และมีวิถีชีวิตความเป็ นอยู่
ตามพื้นฐานทางวัฒนธรรมของแต่ละกลุ่มชนชาติพันธุ์ แสดงให้เห็ นถึงการด�ำรง
วัฒนธรรมของตนอย่างเป็นวิถีชีวิตประจ� ำวัน ซึ่งเป็นความหลากหลายในแต่ละ
กลุ่มชาติพันธุ์ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องความเชื่อ แผนผังการตั้งบ้าน การรักษาฮี ตคอง
ประเพณี ค่านิยมและความเชื่อกฎแห่งกรรม การมีวิถีชีวิตแบบยากจนในสายตา
ของคนภายนอก ความยากจนเป็นมิ ติทางใจและทางกายภาพ วิถีการประกอบ
อาชีพของคนญวน คุณภาพชีวิตของผู้สูงอายุ และการบริโภคอาหารของไทย
เชื้อสายญวน ซึ่งความเชื่อและประเพณีทั้งหลายเป็นวัฒนธรรมของกลุ่มชาติพันธุ์
ที่ได้มีการพัฒนาสืบต่อเนื่องจากอดีตจนถึงปัจจุบัน
2.6 ความหลากหลายของชีวิตวัฒนธรรมทางศิลปะ
แนวความคิดของศิลปะเป็นการแสดงออกในรูปแบบต่างๆ ซึ่งมีความสั มพันธ์
สอดคล้องกับวิถีชีวิตของกลุ่มชาติพันธุ์ จนเป็นลักษณะเฉพาะในแต่ละกลุ่มชาติ พันธุ์
โดยสามารถแสดงความแตกต่างของแต่ละชาติพันธุ์ ดังต่อไปนี้
ชูศักดิ์ ศุกรนันท์ (2541) ได้พบว่ากลุ่มชาติพันธุ์ไทย ไทยลาว และไทยเขมร