46 โสวัฒนธรรม
ยังมีความเชื่อหมอสมุนไพรเป็นคนสุดท้าย งานของบรรทมทิพย์ มีชัย (2540) ได้
วิจัยภูมิปัญญาลูกกรูของชาวไทยเขมร ที่ ต�ำบลชุมเห็ด อ�ำเภอเมือง จั งหวัดบุรีรัมย์
ซึ่ งเป็นวิธีการรักษาโรคภั ยไข้เจ็ บ ค�ำว่าลูกกรูเป็นค�ำไทย-เขมร เรียกผู้ที่มีวิชาอาคม
เกี่ยวกับรั กษาโรค เรียกว่าหมอพื้นบ้าน ลูกกรูจะมี ความเชื่อในเวทย์มนต์คาถา
ตัวยา การตรงต่อเวลา และการใช้ภาษาถิ่น ตลอดจนสถานที่ที่ใช้ในการรั กษา
ประเพณีการท�ำบุญเป็นของชาวบ้านพรรณ ต�ำบลพรรณ อ� ำเภอขุนหาญ
จั งหวัดศรีสะเกษ มีองค์ประกอบคือบุคคล ซึ่งประกอบด้วยพระสงฆ์ โดยมีบทบาท
เป็นสื่อกลางระหว่างไทยเขมรกับสิ่งศักดิ์สิทธิ์ (จันทา แก่นวงษ์ค�ำ) การผสมผสาน
ชาวไทย-ลาว และชายไทย-เขมร ในพิธีมงก็วลจองไดที่บ้านดม อ�ำเภอสังขะ จังหวัด
สุรินทร์ ประไพ เจริงบุญ ผู้ประสานงาน โดยชาวบ้านยังมีความห่วงอาลัยต่อกัน
นอกจากนี้การท�ำพิธีสู่ขวัญของชาวไทยเขมรในพิธีมงก็วล จองได ที่บ้านดม อ�ำเภอ
สั งขะ จังหวัดสุรินทร์ พบว่ามีความเชื่อในการสร้ างความเป็นสิ ริมงคลให้กับชี วิต
(ประไพ เจริงบุญ, 2540)
อนึ่งชาวไทยลาว ซึ่งเป็นประชากรส่วนใหญ่ในภาคตะวันออกเฉี ยงเหนือ
ก็ มีความเชื่อหมอล�ำผีฟ้าว่า หมอล�ำผีฟ้ามีความรู้ ความเชื่อและการปฏิบัติทางด้าน
สุ ขภาพคือ สามารถรักษาโรคอย่างเชี่ยวชาญในโรคที่เกิดจากผีท�ำและผีแปลง ท�ำให้
มีลูกศิษย์มากเมื่อได้รักษาหาย ก็จะฝากตัวเป็นลูกศิษย์ และมีความเชื่ อว่าผู้ที่ได้ รับ
การรักษาจะมีสุขภาพ อนามัยและอารมณ์ดีขึ้น (กฤตยา แสวงเจริญและคนอื่ นๆ,
2537) นอกจากนี้มีการศึกษาความเชื่อ การฟ้อนร�ำในพิธีกรรมของฟ้อนผีฟ้านางเที ยม
อ� ำเภอพระยืน จังหวัดขอนแก่น โดยฟ้อนมี 2 ลักษณะคือ ฟ้อนผีฟ้าในการรักษา
โรค เมื่อมีการเจ็บป่วยในครอบครัว และในการบูชาผี ฟ้าในพิธีใหญ่ ประจ�ำปี คือ
วันที่ 13 – 15 เมษายน มีการฟ้อน 3 วัน 3 คืน ดนตรีในการฟ้อนใช้แคนแปดเพียง
อย่างเดียว ส่วนลายหรื อเพลงบายทางยาวในการขับล�ำเชิญผีฟ้า
เราอาจจะเห็ นได้ว่าภูมิปัญญาของกลุ่มชาติพันธุ์ไทยเขมร เป็นตัวอย่างหนึ่ง
ที่นักวิจัยได้ศึกษาค้นคว้าเกี่ยวกั บพลังภูมิปัญญาการแพทย์พื้นบ้ าน ทั้งในด้านการ
ถ่ ายทอดสมุนไพรใช้กับวิถีชีวิตประจ�ำวัน โดยมีหมอพื้นบ้านที่ เป็นบุคคลส�ำคัญ