40 โสวัฒนธรรม
นครราชสีมา เป็นอย่างมาก ซึ่งมีลักษณะเป็นแนวฮีตสิบสองของชาวอีสาน ตั้งแต่
การเกิด การบวช การแต่งงานและการตาย (ประนอม เทียนทอง, 2536)
จากการศึ กษากลุ่มชนชาติพันธุ์ที่ใช้ตระกูลภาษามอญ-เขมร ได้ข้อคิ ดว่า
ระบบภูมิปัญญา กั บวิถีชีวิตเป็นพลังที่แสดงให้ เห็นถึงการท�ำความเชื่อมาติดต่อ
สั มพันธ์ ในด้านพิธีกรรม ประเพณีอย่างต่อเนื่อง และไม่ ขาดสายจากอดีตจนถึง
ปัจจุบันเช่น การเล่นผีหมอของชาวไทยไทยโส้ การเข้าร่างทรงตามความเชื่อใน
แต่ละท้องถิ่น จนได้กลายเป็นประเพณีที่ได้พัฒนา ซึ่งเกี่ยวข้องกับพลังความคิด
และภูมิปัญญาเพื่ อความอยู่รอดของกลุ่มชาติพันธุ์ด้วย
ยังมีการศึกษาเรื่องความเชื่อของกลุ่มชาติ พันธุ์หลายกลุ่มกล่ าวคือ จิราภรณ์
วีระชัย (2543) ได้ศึกษาสถานภาพและบทบาทของเจ้าของโต๋ ซึ่งเป็นความเชื่อที่มี
อิทธิพลต่อวิถีชีวิตของคนไทยเชื้อสายเวียดนามในอ�ำเภอท่าบ่อ จังหวัดหนองคาย
เช่นเดียวกับคองสิบสี่ ในวิถีชีวิตของไทยพวน ต�ำบลบ้านผื อ อ�ำเภอบ้านผื อ จังหวัด
อุ ดรธานี ซึ่งชาวไทยพวนได้อบรมสั่งสอนลูกหลานให้มีความเชื่อและปฏิบัติตาม
ฮี ตคองของชุมชน โดยเป็นข้อปฏิ บัติและแนวทางที่ ผู้อาวุโสน�ำมาปฏิบัติร่วมกับ
ศาสนาเพื่อให้เกิดความสามัคคีในชุมชน (มยุรี ปาละอินทร์, 2543)
ส่วน ยุพา อุทามนตรี (2539) ได้ศึกษาประเพณีและคติความเชื่อของชาว
ไทยบรู บ้านเวินบึ ก ต�ำบลโขงเจี ยม อ�ำเภอโขงเจียม จังหวัดอุบลราชธานี กล่าวคือ
ชาวบรูมีความเชื่อในพิธีเลี้ยงบ้าน พิธีกรรมเกี่ยวกับการเกิดต้องมีการกันผี และการ
บูชาผีบรรพบุรุษ และพิธีการตาย ซึ่งชาวบรูทุกคนมี ความเชื่อดังกล่าวอย่างมาก
มี หมั่ นดี (2542) ได้กล่าวถึงความเชื่อเกี่ยวกับงานบุญที่ฝังลึกอยู่ในวิถีชีวิต
และจิตวิญญาณของชาวไทยเขมรสุรินทร์คือ วันแซนโดนตา หรือตรงกับวันสารท
บุญข้าวสาก บุญสลากวัต บุญเดือนสืบหรือบุญชีวเปรต เป็นการผสมผสานกับ
ความเชื่ อที่ระหว่างพุทธศาสนากับศาสนาพราหมณ์
เช่นเดียวกับ จิระพงษ์ มะเสนา (2541) ได้ศึ กษาเส้นทางแห่งเผ่าพันธุ์โองมู้
ซึ่งเป็นความเชื่อของชนชาติพันธุ์ไทยแสก บ้านอาจสามารถ อ�ำเภอเมือง จังหวัด