34 โสวัฒนธรรม
ความหลากหลายทางวั ฒนธรรมเป็ นแนวคิดหนึ่งส�ำหรับการที่วัฒนธรรม
ระหว่างกลุ่มชาติพันธุ์ไม่สามารถที่จะผสมกลมกลื นทางวัฒนธรรมได้ จึงท�ำให้เกิด
แนวคิดของความหลายหลายทางวัฒนธรรมกลุ่มชาติพันธุ์ซึ่งสามารถอยู่ร่วมกันได้
ท่ามกลางความแตกต่างทางวัฒนธรรม ดังการศึกษาของ ทวี ถาวโร (2540) ได้ศึกษา
วิถีชีวิตชนกลุ่มชาติพันธุ์ 3 กลุ่ม ได้แก่ ชาวไทยด�ำ บ้านนาป่าหนาด ต�ำบลเขาแก้ว
อ� ำเภอเชียงคาน จังหวั ดเลย ชาวผู้ไทยบ้านหนองช้ าง และบ้านหนองแก่งทราย
ต�ำบลหนองช้าง กิ่งอ�ำเภอสามชัย จังหวัดกาฬสิ ทธุ์ และชาวไทยญ้อ บ้านท่าขอมยาว
ต�ำบลท่าขอนยาง อ�ำเภอกันทรวิชัย จังหวัดมหาสารคาม ซึ่งได้พบว่าทั้ง 3 กลุ่ม
ชาติพันธุ์ มีความแตกต่ างในด้านการแต่งกายในวั นส�ำคัญ อาหาร ที่อยู่อาศั ย
ลักษณะบ้านเรือน ระบบสังคมและการปกครอง ขนบธรรมเนียมประเพณี ความ
เชื่อและประเพณีต่างๆ ซึ่งยังคงมีการสืบทอดต่างๆ กันมาจนถึงปัจจุบัน
แนวความคิดของอัตลักษณ์กลุ่มชาติพันธุ์ เป็นแนวความคิดที่นักวิจัยจ�ำนวน
มากให้ความส�ำคัญต่ อการธ�ำรงอัตลักษณ์ที่ได้ท�ำการศึกษา โดยมีผลงานที่สามารถ
แยกเป็นกลุ่มชาติ พันธุ์ ดังต่อไปนี้
ผลงานวิจัยวัฒนธรรมที่ ได้ศึกษาค่านิยมการศึ กษาที่ได้ เปลี่ยนแปลง ทั้งนี้
ชาวผู้ไทยบ้านโนนหอม ต�ำบลโนนหอม จังหวัดสกลนคร โดยปัจจัยด้านสังคมซึ่ง
ชาวผู้ไทยยังคงรักษาเอกลักษณ์ในภาษาพูดเป็นอย่างดี ผลกระทบของการศึกษาต่อ
ค่ านิยมเปลี่ยนแปลงน้อยมาก เนื่องจากชาวผู้ไทยยังคงยึดมั่นและอนุรักษ์วัฒนธรรม
ของผู้ไทยอย่างเคร่งครัด ตลอดจนชาวผู้ไทยมีทัศนคติที่ดีต่อความยากจน ส่วน
ปัญหาที่ต้องแก้ไขต่อไปคือ ปัญหายาเสพติด (สมศักดิ์ ศรีสันติสุข และคณะ, 2543)
สมศั กดิ์ ศรีสันติสุข และคณะ (2544) ได้ศึกษาโครงสร้างชุมชนชาติพันธุ์
ผู้ไทย บ้านโนนหอม ต�ำบลโนนหอม จังหวัดสกลนคร โดยกล่าวได้ว่า โครงสร้าง
และบทบาทของสั งคมผู้ไทยมีความสัมพันธ์กับวิถีชีวิต ความเชื่อต่างๆ ในชุมชน ซึ่ง
ส่ งผลต่อการที่ เกษตรกรรม ท�ำให้ด�ำรงไว้ถึงวัฒนธรรมต่ างๆ ของผู้ไท เช่ น การ
ร�ำผู้ไทย การร�ำมวยโบราณ เป็นต้น ต่อมา สุ วิทย์ ธีรศาศวัติ (2538) ได้ศึกษา
ประวัติศาสตร์หมู่บ้านชาวผู้ไทบ้านหนองโอ