Previous Page  283 / 318 Next Page
Information
Show Menu
Previous Page 283 / 318 Next Page
Page Background

282

โสวัฒนธรรม

บรรจบกั

น ก่

อนหน้

านี้

ศุ

ภชั

ย สิ

งห์

ยะบุ

ศย์

(2543) ก็

ได้

ท�

ำการศึ

กษาการเปรี

ยบเที

ยบ

ลั

กษณะรูปแบบศิ

ลปะและการจั

ดการเครื่

องปั

นดิ

นเผาด่

านเกวี

ยน อ.โชคชั

จ.นครราชสี

มา กั

บ บ้านหม้อ อ.เมื

อง จ.มหาสารคาม พบว่า มี

ความแตกต่างกั

กันในด้านรูปทรง วิธีการขึ้นรูป ชนิ

ดเครื่องปั้นดินเผา การน�

ำไปใช้ประโยชน์ เพื่อ

การใช้สอยในครัวเรือนเครื่องปั้นดินเผาด่านเกวียนมีการพัฒนารูปแบบผลิตภัณฑ์

สามารถใช้ตกแต่งโดยตรง ใช้วิ

ธี

การผสมผสานภูมิ

ปัญญาการผลิ

ตแบบดั้

งเดิ

มกั

แบบใหม่

ได้

อย่

างกลมกลื

น แต่

เครื่

องปั้

นดิ

นเผาบ้

านหม้

อ พั

นธ์

ศั

กดิ์

พ่

วงพงษ์

(2537)

ศึ

กษาการท�

ำเครื่

องปั

นดิ

นเผาบ้

านหม้

อ ต�

ำบลเขวา อ�

ำเภอเมื

อง จั

งหวั

ดมหาสารคาม

พบว่

าเหตุ

ผลที่

ชาวบ้

านยึ

ดอาชี

พท�

ำเครื่

องปั้

นดิ

นเผา เพราะว่

าได้

รั

บการถ่

ายทอดมา

จากบรรพบุ

รุ

ษ ซึ่

งเป็

นชาวโคราช วิ

ธี

ที่

นิ

ยม คื

อ การขึ้

นรูปด้

วยหิ

นดุ

ประกอบไม้

ตี

เผา

กลางแจ้

ง เป็

นวิ

ธี

ดั้

งเดิ

ม วั

สดุ

ที่

น�

ำมาท�

ำนั้

นหาได้

ในท้

องถิ่

นลั

กษณะรูปแบบเป็

นทรง

ภาชนะที่

เหมาะสมแก่การน�

ำไปใช้ในครั

วเรื

อน

หั

ตถกรรมจั

กสาน เป็นผลผลิ

ตที่

อยู่ในวิ

ถี

ชี

วิ

ตและพิ

ธี

กรรม วิ

บูลย์ ลี้

สุ

วรรณ

(2540) ศึ

กษาเกี่

ยวกั

บก่

องข้

าวและกระติ

บข้

าว ซึ่

งเป็

นเครื่

องจั

กสานที่

น�

ำมาใช้

ใส่

ข้

าวเหนี

ยวนึ่

ง ภาชนะที่

ใช้

ใส่

ข้

าวเหนี

ยวนึ่

งเหมื

อนกั

นของชาวอี

สานและชาวล้

านนา

แต่จะเรี

ยกต่างกั

นคื

อ ภาชนะที่

สานด้วยไม้ไผ่ รูปร่างคล้ายโถมี

ฝาและก้น เรี

ยกว่า

“ก่

องข้

าว” แต่

ถ้

าสานตรง กระบอกมี

ฝาปิ

ด เรี

ยกว่

า “กระติ

บ” ทุ

กบ้

านจะต้

องมี

ก่

องข้

าว

หรื

อกระติ

บทุ

กครั

วเรื

อน บ้านฝาง ต.หั

วเรื

อ อ.วาปีปทุ

ม จ.มหาสารคาม เป็นแหล่ง

ผลิ

ตก่

องข้

าวที่

ส�

ำคั

ญของภาคอี

สาน มี

รูปแบบสวยงาม มี

เอกลั

กษณ์

เป็

นของตนเอง

ประกอบไปด้

วย 3 ส่

วน คื

อ 1) ตั

วก่

องข้

าวรูปร่

างเหมื

อนโถ สานด้

วยไม้

ไผ่

2) ฝาก่

องข้

าว

รูปร่

างคล้

ายฝาชี

3) ตี

นหรื

อฐาน เป็

นแผ่

นไม้

กากบาทไขว้

กั

น กิ

ตติ

ศั

กดิ์

แสนประดิ

ษฐ์

(2539) ศึกษาการประกอบอาชีพหัตถกรรมสานกระติบข้าวของชาวบ้านนาสะไมย์

ต�

ำบลนาสะไมย์ อ�

ำเภอเมื

อง จั

งหวั

ดยโสธร พบว่า การประกอบอาชี

พหั

ตถกรรม

สานกระติ

บข้าวนี้

มี

วั

ตถุ

ประสงค์เพื่

อขาย ทุ

กครั

วเรื

อนมี

อาชี

พนี้

แรงจูงใจ คื

อ การ

สื

บทอดมาจากบรรพบุ

รุ

ษ และท�

ำให้

มี

รายได้

หลั

กจากอาชี

พนี้

ผลจากการท�

ำอาชี

พนี้

ท�ำให้เกิดความสัมพันธ์ในครอบครัว เกิดความสามัคคีของคนในหมู่บ้าน บุญเลิศ