Previous Page  268 / 318 Next Page
Information
Show Menu
Previous Page 268 / 318 Next Page
Page Background

งานวิจัยวัฒนธรรมภาคอีสาน

267

ประกอบการแสดงโดยการใช้วงกันตรึมบรรเลง เพื่อศึกษาวิเคราะห์ในด้านประวัติ

ความเป็นมา การแต่งกาย โอกาสและวิธีการแสดง มาตราเสียง ค�ำร้อง ท�ำนอง

โครงสร้างของท�

ำนองเพลง พบว่าดนตรี

พื้

นบ้านกั

นตรึ

มแต่เดิ

มมี

จุ

ดประสงค์ในการ

บรรเลงเพื่

อความสนุ

กสนานร่

าเริ

งของชาวบ้

านเป็

นท�

ำนองสั้

นๆ ต่

อมาพั

ฒนาให้

เป็

รูปแบบมากขึ้

น น�

ำเอาเพลงเก่

าที่

ไพเราะสนุ

กสนานได้

รั

บความนิ

ยมในชุ

มชนทั้

งงาน

มงคลและอวมงคล แต่

เดิ

มไม่

ได้

ค�

ำนึ

งถึ

งการแต่

งกาย ต่

อมาแต่

งตามประเพณี

นิ

ยม

สวยงามขึ้

น เสี

ยงเพลงกั

นตรึ

มเปลี่

ยนไปใกล้

เคี

ยงมาตราเสี

ยงสากลมากขึ้

น สุ

พรรณี

เหลื

อบุ

ญชู (2546) ได้

วิ

จั

ยดนตรี

อี

สานใต้

โดยน�ำเอาบทเพลงพื้

นบ้

านอี

สานใต้

มา

วิ

เคราะห์

ตามหลั

กดุ

ริ

ยางคศิ

ลป์

ด้

านองค์

ประกอบทางดนตรี

ได้

แก่

เพลงอมตูก

เพลงร�

ำเปย เพลงกโนปติ

งตอง และเพลงระบ�ำสุ่ม (อั

นรุ

จ) โดยวิ

เคราะห์ตามหลั

ดุ

ริ

ยางคศิ

ลป์

ด้

านองค์

ประกอบทางด้

าน ดนตรี

ได้

แก่

จั

งหวะ ท�

ำนอง เสี

ยงประสาน

การศึ

กษาการด�ำรงอยู่

ของการแสดงพื้

นบ้

านภาคตะวั

นออกเฉี

ยงเหนื

อ มี

การศึ

กษาของ สมบั

ติ

ทั

บทิ

มทอง(2544) เกี่

ยวกั

บพั

ฒนาการกั

บปัจจั

ยการเกิ

ดและ

การด�

ำรงอยู่ของคณะกลองยาว อ.วาปีปทุ

ม จ.มหาสารคาม พบว่าคณะกลองยาว

อ�ำเภอวาปี

ปทุมมีพัฒนาการเป็

นสามช่วง ช่วงแรกเป็

นแบบไม่

มีรูปแบบ เกิดจาก

ความสนุ

กสนานร่าเริงของชาวบ้านผสมผสานกับความเชื่อและศรัทธา ช่วงที่สอง

เป็

นแบบดั้

งเดิ

ม ซึ่

งใช้

เครื่

องดนตรี

ประกอบขบวนแห่

งานประเพณี

ส�ำคั

ญของท้

องถิ่

เครื่

องดนตรี

ประกอบด้วยกลองยาว ร�

ำมะนาและฉาบ บรรเลงเพลงพื้

นบ้านอี

สาน

ยั

งไม่มี

เครื่

องดนตรี

ที่

ใช้บรรเลงท�

ำนองเพลง ช่วงที่

สามเป็นคณะกลองยาวประยุ

กต์

เพื่

อรั

บจ้

างและแสดงทั่

วไป น�

ำออร์

แกน เบส กลองชุ

ด 3 ใบและพิ

ณเป็

นเครื่

องดนตรี

ประกอบการบรรเลงเพิ่

มขึ้

น การประดิ

ษฐ์

คิ

ดการแสดงใหม่

ๆ ให้

สอดคล้

องกั

บสภาพ

สังคมร่วมสมัยในปัจจุบัน สุภาวดี ส�

ำลีพันธ์ (2540) ศึกษาท่าฟ้อนพื้นบ้านอีสาน

และศึ

กษาวิ

ถี

ชี

วิ

ตที่

ปรากฏในการฟ้

อนพื้

นบ้

านอี

สานของวิ

ทยาลั

ยนาฏศิ

ลป์

ร้

อยเอ็

พบว่

าท่

าฟ้

อนที่

ใช้

ประกอบการแสดงนาฏศิ

ลป์

พื้

นบ้

านมี

ทั้

งหมด 81 ท่

า เป็

นท่

าฟ้

อน

พื้

นบ้

านอี

สาน 68 ท่

า และท่

าร�

ำไทย 13 ท่

า ส่

วนวิ

ถี

ชี

วิ

ตที่

ปรากฏในการฟ้

อน

พื้

นบ้านพบว่ามี

6 ด้าน คื

อ การประกอบอาชี

พด้านลั

กษณะนิ

สั