252 โสวัฒนธรรม
เรียกตามที่ได้มาของครูช่าง ลักษณะคุ ณค่าความงามของลวดลายช่างจะออกแบบ
ให้มีส่วนประกอบของศิ ลปะปรากฏอยู่ในแต่ละลวดลายได้แก่ ความงามที่เกิ ดจาก
เส้นรูปร่าง รูปทรง แสง-เงา พื้นผิว ช่องว่าง และสีผสมผสานกันอย่างลงตั ว
อย่ างไรก็ตาม ผลงานที่พบมากในช่วงทศวรรษที่ 2540-2550 กลั บเป็น
ผลงานทางประวัติศาสตร์ศิลปะ โบราณคดีและศิลปะแบบจารีตท้องถิ่น รวมทั้ง
ประเด็นในการอนุ รักษ์ศิลปกรรมท้ องถิ่นเป็นหลักบทความของประกอบ มีโคตรกอง
(2544) เสนอผลที่เกี่ ยวกับพระสงฆ์กับการอนุรั กษ์ศิลปวั ฒนธรรมพื้นบ้ าน กรณีการ
อนุรักษ์จิตรกรรมฝาผนังวั ดไชยศรี บ้านสาวะถี อ�ำเภอเมือง จังหวัดขอนแก่น พบว่า
ชาวอีสานได้สืบทอดวัฒนธรรมร่วมกับอาณาจักรล้านช้างที่เรียกว่า วัฒนธรรมลุ่ม
น�้ำโขง มาตั้งแต่โบราณ จึงมีรูปแบบของวั ฒนธรรมเฉพาะของประชาชนลุ่มน�้ำโขง
เช่น ภาษาท้องถิ่น ตัวอักษร และวรรณกรรม วรรณกรรมพื้นบ้านเหล่านี้ชาวบ้าน
ได้อนุรั กษ์สืบทอดต่อๆ กันมาโดยวั ดเป็นศูนย์กลาง เป็นสถานที่ เก็บรักษา เป็น
พิพิธภั ณฑ์ใช้อ่านหรือเทศน์ให้ชาวบ้านฟัง รวมทั้งเป็นศูนย์กลางของการสร้างสรรค์
วรรณกรรมพื้นบ้าน ส่วนจิตรกรรมฝาผนังสิม(โบสถ์)วั ดไชยศรีแห่งนี้ จะอยู่รอบนอก
อุ โบสถ ซึ่งตามความเชื่อของชาวบ้านอีสานว่าสุภาพสตรีจะขึ้นไปบนสิมไม่ได้เพราะ
เป็นที่ท�ำสังฆกรรมของพระสงฆ์
วิทยานิ พนธ์ในระดับบัณฑิตของธรรมศักดิ์ ชิตทรงสวัสดิ์ (2543) ศึ กษาความรู้
ทั่วไปเกี่ยวกับคนจี นในจังหวัดร้อยเอ็ด รูปแบบและความหมายที่ปรากฏในผลงาน
ศิลปะแบบอย่างจีน คติความเชื่อที่ปรากฏในผลงานศิ ลปะ พบว่า ชาวจี นเคลื่อนย้าย
เข้ามาอยู่ในจังหวัดร้อยเอ็ดอยู่ 2 ทาง คือทางแรกผ่านทางจังหวัดนครราชสีมา
มหาสารคาม โดยอาศัยขบวนวั วต่างๆ และทางที่สองผ่านทาง จังหวัดนครราชสีมา
สุ รินทร์ โดยอาศัยรถไฟเป็นพาหนะเดินทาง ส่วนรูปแบบและความหมายศิลปะนั้น
ดูได้จากที่อยู่อาศัย ศาลเจ้าจีน และสถานที่เคารพอื่นของคนไทย เช่น วัดไทย
ศาลหลักเมือง ส่วนคติความเชื่อที่ปรากฏในผลงานศิลปะแบบอย่างจีนนั้นที อาทิ
เชื่อเกี่ยวกับการมี อายุยืน
ในการศึกษาประวัติศาสตร์ศิลปะไชยยศ วันอุทา (2537) ศึกษารูปแบบและ