งานวิจัยวัฒนธรรมภาคอีสาน 129
สวนจิตรลดา กรุงเทพมหานคร รายได้จากการจ�ำหน่ายทางศูนย์ได้ จัดแบ่งให้สมาชิก
เป็นค่าแรงและค่าเส้นไหม
ส�ำหรับสมเดช บุ ญสาง (2546) ได้ศึกษาเศรษฐกิจชุมชน : กรณีศึกษาเครื่อง
จักสานบ้านทุ่งนางโจก ต�ำบลทุ่งนาโจก อ�ำเภอเมือง จังหวัดยโสธร พบว่า เศรษฐกิจ
เครื่องจั กสานบ้านทุ่งนางโจก ได้รับการถ่ายทอดมาจาก นายอ่อน ทองปัง ซึ่งเดิม
อยู่ที่ภูแดนช้ าง อ�ำเภอเขาวงศ์ จังหวัดกาฬสินธุ์ ผลของเศรษฐกิจชุมชนของหมู่บ้าน
ท�ำให้ชาวบ้านมีรายได้เพิ่มขึ้น มีการส่งบุตรธิดา ศึกษาเล่ าเรียน มีความสามัคคี
และสภาพสังคมของชุมชนดีขึ้น
กล่ าวโดยสรุปในประเด็นของงานศึ กษาวิจัยทางด้านวั ฒนธรรมในภาค
ตะวันออกเฉียงเหนือ ที่จัดอยู่ในกลุ่มของการศึกษาภูมิปัญญาด้านทุนเศรษฐกิจนั้น
เห็นได้ชัดว่า ชาวอีสานมีทุนด้านเศรษฐกิจอยู่มากมายโดยได้ดึงภูมิปัญญาที่ สั่งสม
มาใช้ให้สอดคล้องกับบริบทของสั งคมที่เปลี่ยนแปลงไป ประเพณีและวัฒนธรรมหรือ
การละเล่นพื้นบ้านก็สามารถน�ำมาประยุกต์ เพื่อใช้เป็นจุดขายทางด้านวัฒนธรรม
ได้มากมาย หรือการท�ำหัตถกรรมพื้นบ้านที่ใช้วัสดุจากธรรมชาติที่มี และหาได้จาก
ท้องถิ่นของตนเอง นอกนั้นชาวอีสานยังมีวิถีชีวิตแบบพออยู่พอกิน ไม่หลงไปตาม
กระแสโลกาภิวัตน์ ยังยึดการใช้ชีวิตแบบดั้งเดิมที่พึ่งพาอาศัยธรรมชาติ งานวิจัย
หลายชิ้นในประเด็นของภูมิปัญญาด้านทุนเศรษฐกิจนี้ได้สะท้ อนให้เห็ นภาพของ
ชาวอีสานได้เป็นอย่างดี
3.4 ภูมิปัญญาในฐานพลังชุมชน
งานวิจัยภายใต้หัวข้อการศึกษาภูมิปัญญาในฐานพลังชุมชน นับได้ว่าเป็น
หัวข้อที่สามารถรวบรวมงานวิจัย บทความ งานวิทยานิพนธ์ได้จ�ำนวนมาก เพราะ
เมื่อวิเคราะห์ถึงวัฒนธรรมของชาวอีสานแล้วนั้น ล้วนอยู่ภายใต้ กรอบของภูมิปัญญา
ที่เป็นฐานพลังของชุมชนแทบจะทั้งสิ้น
งานวิจัยของชอบ ดีสวนโคก (2540) เรื่อง ของเก่าบ่เล่ามันลืม : เฮียนธรรม
น�ำค�ำโบฮานอีสานเป็นงานที่รวบรวมและจัดท�ำขึ้นเพื่อส่งเสริมให้คนรุ่นใหม่หันมา