126 โสวัฒนธรรม
ส�ำหรับสุภาวดี ตุ้มเงิน (2538) ได้ศึกษาการทอผ้าแพรวาที่บ้านโพน อ�ำเภอ
ม่วง จังหวัดกาฬสินธุ์ พบว่า การทอผ้าแพรวาที่ บ้านโพนทั้งหมดมีผู้หญิงท�ำหน้าที่
เป็นผู้ทอ และยังใช้วิธีการทอแบบดั้งเดิมที่สืบทอดมาจากบรรพบุรุษ โดยมีล�ำดับ
ขั้นตอนที่ ส�ำคัญอยู่สามประการ คือ การเตรียมเส้นใย การทอเส้นใยเข้าเป็นผื นผ้า
และการทอประดิษฐ์ลวดลาย ทางด้ านความเชื่อของชาวบ้านโพนนั้ นเชื่อว่า การ
ทอผ้าแพรวาคือกระบวนการท�ำงานที่ช่วยฝึกฝนลูกผู้หญิงให้มีคุณสมบัติของความ
เป็นกุลสตรี ได้อย่ างเหมาะสม ส่วนลวดลายที่ ปรากฏบนผืนผ้าแพรวาล้ วนแต่มี
ความหมายที่เกี่ ยวข้องในเรื่องความเป็นสิ ริมงคลทั้งสิ้น
ส�ำหรับวั ชรินทร์ ศรีรักษาและคณะ (2538) ได้ศึกษาเทคนิคการผลิตหมอนขิด
แบบครบวงจรของหมู่ บ้านศรีฐาน อ� ำเภอป่าติ้ว จั งหวัดยโสธร พบว่ า การท�ำ
หมอนขิดของหมู่บ้านศรีฐาน เป็นการพัฒนาจากเดิมที่บรรพบุรุษได้ท�ำไว้ใช้เองใน
ครอบครัวแล้วปรับปรุงการท�ำมาเพื่อใช้ส�ำหรับถวายพระ เพื่อใช้ในเทศกาลงาน
บุญประเพณีต่างๆ และโอกาสต่างๆ จากนั้นก็พัฒนาเป็นกิจกรรมในครัวเรือนขึ้น
มีการท�ำกันแทบทุกครัวเรือน การท�ำใช้ในครัวเรือนและใช้ในหมู่บ้าน จนไปสู่การ
ผลิตเพื่อการค้า และบทความของจรัญญา วงษ์พรหม (2542) เรื่อง แรงงานสตรี
อี สาน การรับช่วงการผลิตของอุ ตสาหกรรมดอกไม้ประดิษฐ์ พบว่า งานรั บช่วงการ
ผลิตเกิดขึ้นตามกระแสของการค้ าเสรีในระบบเศรษฐกิจทุนนิยมซึ่งผลักดันให้เข้าสู่
การแข่งขันในตลาดโลก ไม่ได้เกิดขึ้นโดยธรรมชาติ ของการจ้างงาน แต่ เกิดจากความ
พยายามลดต้นทุนการผลิตของโรงงาน ประกอบกับสภาพชนบทในปัจจุบัน ที่เอื้อ
ต่อการรับงานตามระบบนี้ การติดต่อการจ้างท�ำงานเป็นไปในลักษณะของความ
สั มพันธ์ส่วนตัวระบบเครือญาติ และเพื่อนบ้ านใกล้ชิดก่อน สภาพชุมชนและสภาพ
ทางเศรษฐกิ จของผู้เป็นแรงงานรับช่วงช่าง มีส่วนส�ำคัญต่อการรับงาน เวลาในการ
ท�ำงาน รายได้ ตลอดจนผลกระทบทางด้านสุขภาพซึ่งแรงงานผู้รับช่วงเป็นผู้หญิง
และส่วนใหญ่มีครอบครั วแล้ว
นอกจากนี้บทความของสุจิตรา ขันตีชู (2540) เรื่อง ครกหิน พบว่า “ครก”
เป็นผลิตภัณฑ์อีกอย่างหนึ่งที่ท�ำมาจากหิน ซึ่งคนท�ำต้องท�ำอย่างประณีตและต้ องใช้