120
โสวัฒนธรรม
องค์ความรู้เกี่ยวกับกระบวนการผลิตและเทคโนโลยีพื้นบ้าน จังหวัดอุบลราชธานี
เพื่
อเป็
นการพั
ฒนาและปรั
บปรุ
งรูปแบบ และประโยชน์
ใช้
สอยให้
สอดคล้
องกั
บความ
ต้
องการในปั
จจุ
บั
น เพื่
อเผยแพร่
แนวความรู้
ด้
านการผลิ
ตและเทคโนโลยี
พื้
นบ้
าน
แก่
สาธารณชน และเพื่
อเป็
นการอนุ
รั
กษ์
ภูมิ
ปั
ญญาชาวบ้
านด้
านศิ
ลปหั
ตถกรรม
ขอบเขตของการวิ
จั
ยแบ่
งออกเป็
น 5 เรื่
องได้
แก่
1. ภูมิ
ปั
ญญาด้
านการปั้
นหม้
อ โดย
ศึ
กษากรณี
บ้
านท่
าข้
องเหล็
ก อ�
ำเภอวาริ
นช�
ำราบ จั
งหวั
ดอุ
บลราชธานี
2. ภูมิ
ปั
ญญา
ด้
านการปั
้
นไห โดยศึ
กษากรณีบ้
านท่
าไห อ�
ำเภอเขื่
องใน จั
งหวั
ดอุ
บลราชธานี
3. ภูมิ
ปัญญาด้านการท�
ำฆ้อง โดยศึ
กษากรณี
บ้านทรายมูล อ�
ำเภอพิ
บูลมั
งสาหาร
จั
งหวั
ดอุ
บลราชธานี
4. ภูมิ
ปั
ญญาด้
านการการแกะสลั
กไม้
ประดั
บกระดูกสั
ตว์
โดยศึ
กษากรณีบ้
านหนองไข่
นก อ�
ำเภอม่
วงสามสิ
บ จั
งหวั
ดอุ
บลราชธานี
และ
5. ภูมิ
ปั
ญญาด้
านการหล่
อทองเหลื
อง โดยศึ
กษากรณี
บ้
านปะอาว อ�
ำเภอเมื
อง
จั
งหวั
ดอุ
บลราชธานี
ภูมิ
ปั
ญญาส่
วนใหญ่
เป็
นการสร้
างสรรค์
ผลงานโดยใช้
มื
อ
(หั
ตถกรรม) เพื่
ออ�
ำนวยความสะดวก ในการด�
ำรงชี
วิ
ตตามวั
ตถุ
ประสงค์และความ
เหมาะสมในท้
องถิ่
น โดยมี
การพั
ฒนาเทคโนโลยี
จากหยาบสู่
ละเอี
ยด จากความ
ง่ายสู่ความซั
บซ้อน และงานวิ
จั
ยของ ดนั
ย
วิ
โรจน์อุไรเรื
อง (2544)
เรื่
อง การศึ
กษา
เทคโนโลยี
ท้
องถิ่
นจั
งหวั
ดอุ
บลราชธานี
มี
วั
ตถุ
ประสงค์
เพื่
อเก็
บรวบรวมข้
อมูล
เทคโนโลยี
และวั
ฒนธรรมอั
นเป็
นภูมิ
ปั
ญญาท้
องถิ่
น จั
งหวั
ดอุ
บลราชธานี
และค้
นหา
ความรู้จากเทคโนโลยี
เหล่านั้
นโดยใช้วิ
ธี
สากล คื
อ หลั
กการทฤษฎี
ทางฟิสิ
กส์ ผู้ให้
ข้
อมูลจ�
ำนวน 29 คน ได้
จากการเลื
อกแบบเจาะจงจากกลุ
่
มภูมิ
ปั
ญญาท้
องถิ่
นในพื้
นที่
จังหวัดอุบลราชธานี ผลการศึกษาได้เทคโนโลยีและนวัตกรรม 19 ชนิ
ด คือ ครก
กระเดื่
อง เครื่
องนวดข้าว เกวี
ยน แคน อิ้
ว หลี่
บั้
งไฟ ตะไล ขลุ่ยนก โหวด พิ
ณ ซอ
ขิ
กควาย เครื่
องดั
กหนู กั
บดั
กหนู (เพนี
ยด) บั้
งไฟหมื่
น บั้
งไฟแสน ลูกกลิ้
ง ปลูกหอบ
ส�
ำหรั
บรชนี
กรกระหวั
ด (2542) เขี
ยนบทความเกี่
ยวกั
บการเชิ
ดหนั
งแลกพริ
ก
แลกข้
าวหนั
งตะลุ
งของชาวอี
สานบ้
านสระแก้
ว อ�
ำเภอฝาง จั
งหวั
ดขอนแก่
น กล่
าวว่
า
ในอดี
ตบ้
านสระแก้
วมี
ความอุ
ดมสมบูรณ์
ป่
าไม้
ชนิ
ดต่
างๆ ขึ้
นหนาแน่
น และมี
ชาวบ้านอพยพเข้ามาอยู่จากบ้านใกล้เคี
ยง เริ่
มตั้
งหมู่บ้านก็
ตั
ดไม้ขยายนาที่
ท�
ำกิ
น