286
สืบโยดสาวย่าน
ด้านอาชี
พสะท้อนให้เห็
นอาชี
พเกษตรกรรม อาชี
พค้าขาย อาชี
พรั
บราชการ อาชี
พ
รั
บจ้
าง วั
ฒนธรรมด้
านการละเล่
นสะท้
อนให้
เห็
นการแสดงหนั
งตะลุ
ง การแสดง
โนรา การเล่นการพนั
น และการละเล่นของเด็ก ส่วนวัฒนธรรมด้านเทศกาลและ
พิ
ธี
การสะท้
อนให้
เห็
นเทศกาลที่
เกี่
ยวกั
บประเพณี
ศาสนา เทศกาลประจ�
ำปี
พิ
ธี
การ
เกี่
ยวข้
องกั
บศาสนาและความเชื่
อ พิ
ธี
การที่
เกี่
ยวกั
บชี
วิ
ต วั
ฒนธรรมด้
านวรรณกรรม
พื้นบ้
าน สะท้
อนให้
เห็
นนิ
ทานพื้นบ้
าน ปริ
ศนาค�ำทาย สุ
ภาษิ
ตและวิ
ทยาการพื้
น
บ้
าน วั
ฒนธรรมที่
ปรากฏดั
งกล่
าวสอดคล้
องกั
นอย่
างมากกั
บวิ
ถี
ชี
วิ
ตชาวบ้
านในอดี
ต
แต่ปัจจุ
บั
นได้ปรั
บเปลี่
ยนไปในส่วนปลี
กย่อย แต่วั
ฒนธรรมที่
เป็นเค้าโครงเดิ
มยั
งไม่
เปลี่
ยนแปลง
ด้
านวรรณกรรมประเภทลายลั
กษณ์
งานศึ
กษาที่
เป็
นพื้
นฐานส�
ำคั
ญ คื
อ
วั
ฒนธรรมการสร้
างวรรณกรรมในภาคใต้
(สุ
ธิ
วงศ์
พงศ์
ไพบูลย์
, 2547) ผู้
เขี
ยน
บทความนี้
เน้
นวรรณกรรมที่
บั
นทึ
กในหนั
งสื
อบุ
ดหรื
อสมุ
ดข่
อย และใบลานเท่
านั้
น ผู้
ศึ
กษาวิ
นิ
จฉั
ย ค�
ำว่
าสร้
างในวรรณกรรมท้
องถิ่
นว่
า หมายถึ
ง การแต่
ง การใช้
ทุ
นทรั
พย์
การจั
ดให้มี
การแต่ง หรื
อคั
ดลอก “การสร้าง” หรื
อ “ผู้สร้าง” จึ
งมี
หลายนั
ย ชาว
พุ
ทธภาคใต้
สร้
างหนั
งสื
อเพื่
อบูชาธรรม เพื่
อเอาบุ
ญ การสร้
างพระธรรมไว้
ในศาสนา
ถื
อว่
าเป็
นธรรมทานซึ่
งได้
รั
บอานิ
สงส์
เป็
นเลิ
ศ ส�
ำหรั
บการเขี
ยนวรรณกรรมท้
องถิ่
น ผู้
เขี
ยนอาจจะหมายถึ
งผู้
แต่
ง หรื
อผู้
คั
ดลอก หรื
ออาจจะเป็
นคนเดี
ยวกั
น ความจ�
ำและ
ความคิ
ดเป็
นปั
จจั
ยส�
ำคั
ญยิ่
งของผู้
แต่
ง ส่
วนผู้
คั
ดลอกอาจจะเป็
นผู้
ร่
วมแต่
ง หรื
ออาจ
จะจ้
างให้
คั
ดลอกก็
ได้
โดยที่
จะต้
องเป็
นผู้
มี
ลายมื
อดี
คติ
การสร้
างหนั
งสื
อที่
ส�
ำคั
ญอี
ก
อย่
างหนึ่
ง คื
อ เพื่
อใช้
ประกอบการอ่
านหนั
งสื
อให้
แตกจึ
งมี
การคั
ดลอกกั
นแพร่
หลาย
ในส่
วนของวรรณกรรมเรื่
องต่
างๆ ได้
มี
ผู้
รวบรวม ปริ
วรรต ศึ
กษาวิ
เคราะห์
ไว้
มากมาย
แต่ส่วนใหญ่เป็นการวิ
เคราะห์อย่างง่ายๆ คื
อ วิ
เคราะห์โครงสร้างหรื
อองค์ประกอบ
ตามด้วยการวิ
เคราะห์คุ
ณค่า เช่น การศึ
กษาวรรณกรรมเรื่
อง พระพุทธโฆษาจารย์
ทุ
คตะ สุ
วรณกุ
มาร นกจาบ เป็นต้น
ในส่
วนของวรรณกรรม มี
ผลงานอี
กเรื่
องหนึ่
งที่
ส�
ำคั
ญอย่
างยิ่
ง คื
อ วรรณกรรม
ทั
กษิ
ณ : วรรณกรรมคั
ดสรร (ชวน เพชรแก้
ว และคณะ, 2547) งานชิ้
นนี้
ศึ
กษา