158 สืบโยดสาวย่าน
ธรรมชาติอย่างสอดคล้องและกลมกลืน สามารถรักษาดุลยภาพระหว่างมนุษย์และ
สิ่งแวดล้อมไว้ได้ บางเรื่องต้องการศึกษาความรู้พื้นบ้านของมอแกน บางเรื่องใช้
แนวคิดเกี่ยวกับปัจจัยในการยอมรับสิ่งใหม่เพื่อศึกษาสภาพสังคม เศรษฐกิจ และ
ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการยอมรับสิ่งใหม่ของชาวเล บางเรื่องอาศัยแนวคิ ดด้านการจัด
สวัสดิการเพื่อด�ำเนินการช่วยเหลือชาวเลในเรื่องจัดหาที่ดินอยู่อาศัย ประกอบอาชีพ
ส่งเสริมสวัสดิการการศึกษาและการพัฒนาตนเองตามสังคมสมัยใหม่และท้องถิ่น
โดยเฉพาะบางเรื่องศึกษาถึงพลวัตของกลุ่มชาติพันธุ์มอแกลน สังคมวัฒนธรรม
เศรษฐกิจของเกาะพระทอง เพื่อแสวงหาแนวทางในการฟื้นฟูและการพัฒนา ตาม
โครงการฟื้นคืนสภาพให้เกาะพระทอง หลังประสบภัยพิบัติสึนามิ
มีผลงานเพียงเรื่ องเดียวที่กล่าวถึงทั้งกลุ่ มชาติพันธุ์ชาวเลและซาไกโดยมี
วัตถุประสงค์ที่จะศึกษา วิถีชีวิตและกลุ่มชาติพันธุ์ทั้งสอง ในฐานะที่เป็นกลุ ่มชน
ดั้งเดิมทางภาคใต้ฝั่งตะวั นตก
การแบ่งกลุ่มชาวเลจากผลการศึกษาจะแตกต่างกันไป เช่น แบ่งตามที่อยู่
อาศัยและวิถีชีวิต ของชาวเล ได้เป็น 3 พวก คือพวกมะละกา พวกลิงคา และพวกมาซิง
หรือพวกสิงห์ (ประพนธ์ เรืองณรงค์ : 2517) แบ่งตามหลักภาษาศาสตร์ เป็น กลุ่มมอแกน
มอแกลน และอูรักลาโว้ย (อมร ทวีศักดิ์: 2526) และหากแบ่งตามแนวคติชนวิทยา
และตามทัศนะของชาวเลในอดีต แบ่ งได้เป็น 2 กลุ่มใหญ่ (อาภรณ์ อุกฤษณ์ : 2532)
กลุ่มแรกได้แก่ กลุ่มมอเก็ น หรือมอแกน แบ่งเป็น 2 กลุ่มย่อย ได้แก่ มอเก็นปูเลา
(Moken Pulau) หรื อมอแกนเกาะ และมอเก็นตามับ (Moken Tamab) หรือมอแกน
บก กลุ่มที่ 2 กลุ่มอูรัก ลาโว้ย (Urak Lawoi) หมายถึง คนของทะเล หรือคนทะเล
ในที่นี้ ขอใช้ชื่อมอแกนเกาะ (มอเก็นปูเลา) หรือมอแกน และมอแกนบก
(มอเก็นตามั บ) หรือ มอแกลน ควบคู่กันไป ตามข้อตกลงเบื้องต้น เพื่ อคงชื่อเดิมที่
ผู้อาวุโสชาวมอแกนเคยให้ข้อมูล
ผลงานกลุ่มชาติ พันธุ์ชาวเล จากบทความ สารคดี หนังสือ งานวิจัย และ
วิทยานิพนธ์ รวมทั้ งสิ้น 54 เรื่อง แยกตามประเด็นแหล่งที่ศึกษา สามารถจัดล�ำดับ