100
กำ�กึ๊ดกำ�ปาก
และเริ่
มมี
ผลบั
งคั
บใช้
เมื่
อวั
นที่
2 กั
นยายน พ.ศ. 2533 ประเทศไทยได้
เข้
าเป็
น
สมาชิ
กโดยการภาคี
ยานุ
วั
ติ
เมื่
อวั
นที่
27 มีนาคม พ.ศ. 2535 และมี
ผลบั
งคั
บใช้กั
บ
ประเทศไทย ตั้
งแต่
วั
นที่
26 เมษายน พ.ศ. 2535 เช่
นเดี
ยวกั
บ “กติ
การะหว่
างประเทศ
ว่าด้วยสิทธิทางเศรษฐกิจ สังคม และวัฒนธรรม” ที่สมัชชาใหญ่ สหประชาชาติ
ได้รั
บรองเมื่
อวั
นที่
16 ธั
นวาคม พ.ศ. 2509 และมี
ผลบั
งคั
บใช้เมื่
อวั
นที่
3 มกราคม
พ.ศ. 2519 ประเทศไทยเข้
าร่
วมเป็
นสมาชิ
กโดยการภาคี
ยานุ
วั
ติ
เมื่
อวั
นที่
5 กั
นยายน
พ.ศ. 2542 และมีผลบั
งคั
บใช้
กั
บประเทศไทยตั้
งแต่
วั
นที่ 5 ธันวาคม พ.ศ. 2542
ในปีเดี
ยวกั
นนี้
ที่
ประชุ
มใหญ่ขององค์การวิทยาศาสตร์ การศึ
กษา และวั
ฒนธรรม
แห่งสหประชาชาติ (UNESCO) ได้ประกาศให้วันที่ 21 กุมภาพันธ์ ของทุกปี เป็น
“วั
นภาษาแม่
นานาชาติ
” ด้
วยเหตุ
ผลว่
า บรรดาภาษาประมาณ 6,000 – 7,000 ภาษา
ที่
ใช้
กั
นอยู่
ในโลก จ�
ำนวนครึ่
งหนึ่
งก�
ำลั
งถูกคุ
กคามไปสู่
ความสูญหาย ต่
อมาใน
ปี พ.ศ. 2551 สมั
ชชาใหญ่องค์การสหประชาชาติ
ได้ประกาศให้เป็น “ปีนานาชาติ
แห่
งภาษาต่
างๆ ” (International Year of Languages) เพื่
อส่
งเสริ
มความเป็
นเอกภาพ
ในท่ามกลางความหลากหลายและความเข้าใจกั
นระหว่างประเทศ
ปฏิ
ญญาสากลที่
มี
ความสั
มพั
นธ์
เกี่
ยวข้
องกั
บการเคลื่
อนไหวของ
กลุ
่
มชาติ
พั
นธุ
์
มากที่
สุ
ดฉบั
บหนึ่
ง คื
อปฏิ
ญญาสากลว่
าด้
วยสิ
ทธิ
ชนพื้
นเมื
อง
ที่
องค์
การสหประชาชาติ
ประกาศในปี
2550 โดยก่
อนหน้
านั้น สหประชาชาติ
ได้
ประกาศให้
วั
นที่
9 สิ
งหาคมของทุ
กปี
เป็
นวั
น “ชนเผ่
าพื้
นเมื
องโลก” และก�
ำหนดให้
ระหว่
างปี
พ.ศ.2548 – 2557 เป็
น “ปี
ทศวรรษสากลของชนเผ่
าพื้
นเมื
องโลก” (ระยะที่
2)
โดยปฏิ
ญญาสากลดั
งกล่
าวเป็
นผลจากการท�ำงานร่
วมกั
นของ ขบวนการเคลื่
อนไหว
ชนพื้
นเมื
องในระดั
บสากล ซึ่
งค�
ำว่
าชนพื้
นเมื
อง หรื
อ Indigenous Peoples มี
ความหมาย
ที่
ชั
ดเจน ว่
าเป็
นชนที่
อยู่
ในพื้
นที่
นั้
นมาก่
อนที่
คนผิ
วขาวจะเข้
ามายึ
ดครอง สิ
ทธิ
ที่
ส�
ำคั
ญซึ่
งถูกคนผิ
วขาวละเมิ
ดคื
อสิ
ทธิ
ในที่
ดิ
นท�
ำกิ
น สิ
ทธิ
ในทางการเมื
องการปกครอง
สิ
ทธิ
ทางการศึ
กษาและวั
ฒนธรรม
การเคลื่อนไหวของชนพื้นเมืองในระดับสากลมีผลต่
อขบวนการเคลื่อนไหว
ของกลุ
่
มชาติ
พั
นธุ
์
ในประเทศหลายประการ ประการแรก การนิ
ยามค�ำว่
าชนพื้
นเมื
อง