งานวิจัยวัฒนธรรมภาคใต้ 87
เป็นหลักและกล่าวถึงประวัติเป็นส่วนประกอบ เป็นการมองผลงานในแง่มุมใดมุม
หนึ่ง แล้วสรุปคุณสมบั ติที่โดดเด่นจากผลงาน เช่น ผลงานของ สุชาติ รัตนปราการ
(สุมนา เตชะนิยม, 2543) ช่วยให้เห็นถึงคุณธรรม ความขยันหมั่นเพียร ความใฝ่
รู้ ความสุขุมรอบคอบ ความกล้าหาญ ความเมตตา ความเสียสละ ความเป็นผู้น�ำ
ฯลฯ ผลงานวรรณกรรมของพ่วง บุษรารัตน์ (เกษม ขนาบแก้ว, 2532) ช่วยให้เห็น
โลกทรรศน์ ของผู้เขียนที่ มีต่อมนุษย์ ธรรมชาติ และสิ่งเหนือธรรมชาติ ฯลฯ และ
บทหนังตะลุงของฉิ้น อรมุต (วชิราภรณ์ ชนะศรี, 2544) ช่วยให้เห็นความมีเหตุ ผล
ความรู้จักตน ความมีศีล ความกตัญญู ความเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ ความสามัคคี นับได้
ว่า การศึกษาวิจัยแนวนี้ช่วยเสริมให้ประวั ติ ซึ่งศึกษาควบคู่ไปด้วยนั้นมีความโดด
เด่นเป็นประโยชน์และเห็นภาพเคลื่อนไหวของประวั ติและผลงานมากขึ้น
งานวิจัยทั่วไปซึ่งมีจ�ำนวนไม่กี่เรื่องมีงานส�ำคัญ คือเรื่อง ภูมิปัญญาชาวบ้าน
ภาคใต้ในการบ�ำบัดรักษาโรค ศึกษากรณีจังหวัดสุราษฎร์ธานี ชุมพรและระนอง
(ชวน เพชรแก้ว, 2546) เป็นงานที่มุ่งบันทึกค�ำบอกเล่าด้วยการสัมภาษณ์ หมอพื้นบ้าน
โดยประมวลความรู้ทั้งในส่วนเกี่ยวกับประวัติ และผลงานในการรักษาโรค พร้อม
ทั้งศึกษาปริ วรรตต�ำรายาพื้นบ้ านจากหนังสือบุดที่ หมอใช้เป็นต�ำราครูควบคู่ไปด้วย
ท�ำให้ ทราบถึงประวัติความช�ำนาญในการรักษาโรค ความเชื่อ ระบบการดูแลรั กษา
คุณสมบัติของผู้เป็นหมอและการประกอบพิธีกรรม รวมทั้งองค์ความรู้เกี่ยวกับยาที่
ใช้รักษาด้วย นับเป็นงานวิจัยชิ้นหนึ่งที่มีประโยชน์ในวงการของหมอพื้นบ้าน โดย
เฉพาะในด้านองค์ความรู้และวิถีพลัง เพราะเป็นการรู้ถึงเรื่องดังกล่าวจากการสัมผัส
จริง และยังคงใช้ประโยชน์กันอย่างกว้างขวางในชนบท
ในส่วนของงานบทความวิชาการ เป็นงานซึ่งมีผู้ศึกษาค้นคว้ารวบรวมไว้เป็น
จ�ำนวนมาก แต่มีงานศึกษาค้นคว้าเกี่ยวกับบทความวิชาการที่มีความสมบูรณ์ใน
ลักษณะบทความวิชาการจริงๆ จ�ำนวนน้อย ส่วนใหญ่รวบรวมเป็นประวัติและผล
งานสั้นๆ เป็นลักษณะงานเขียนปกิณกะมากกว่า งานบทความวิชาการที่น่าสนใจ
ได้แก่ เจ้าแม่หลิมกอเหนี่ยว (เคี่ยม สังสิทธิเสถียร, 2542) เจ้าพระยานคร (น้อย นคร)
(วิเชียร ณ นคร, 2542) พระธรรมโกษาจารย์ (พุทธทาส ภิกขุ) (ชวน เพชรแก้ว,