128 สืบโยดสาวย่าน
ภาษาซาไกกลุ่ม แต็นแอ็น” ซึ่งเป็นภาษาถิ่นหนึ่งของภาษาซาไกในตระกูลภาษา
ออสโตรเอเซียติ ก (Austroasiatics) ที่ใช้พูดกันในกลุ่มชนพื้นเมืองทางภาคใต้ของ
ประเทศไทย ต้องการอธิบายค�ำในหนังสือสารานุกรม และต้องการส่งเสริ มโรงเรียน
น�ำร่องด้านภาษาเพื่อการปฏิรูปการศึกษาและการเข้าสู่ระบบประกันคุณภาพการ
ศึกษา ส่วนนักสาธารณสุขศาสตร์ต้องการศึกษาพฤติกรรมสุขภาพของซาไก
มีผลงานที่น�ำเสนอ การแบ่งกลุ่มซาไกในประเทศไทย เป็น 4 กลุ่ม ตามชื่อ
ภาษาที่ใช้ ได้แก่ กลุ่มแต็นแอ๊น อาศัยในเขตจังหวัดสตูล ตรัง พั ทลุง และสงขลา
กลุ่มกันซิว อาศัยในเขตต�ำบลบ้านแหร อ�ำเภอธารโต จังหวัดยะลา กลุ่มแตะเด๊ะ
ปัจจุบันมีครอบครัวหนึ่งมารวมกับกลุ่มกันซิว ต�ำบลบ้านแหร กลุ่มยะฮายย์อาศัย
ในเขตอ� ำเภอบันนังสตา อ�ำเภอธารโต อ�ำเภอเบตง จังหวัดยะลา อ�ำเภอ สุคิริน
(ไพบูลย์ ดวงจันทร์ : 2523) ซึ่งข้อเสนอดังกล่าวมี ข้อโต้แย้งของ Bauer (1991) ว่า
กลุ่มที่อาศัยอยู่ในจังหวัดตรัง พัทลุง สตูล และกลุ่มที่ อาศัยในต�ำบลธารโต จั งหวัด
ยะลา เป็นกลุ่ มภาษาเดียวกัน คือ ภาษากันซิวโดยให้เหตุผลว่าภาษาของทั้ง 2 กลุ่ม
มีรากศัพท์เดียวกัน หรือเป็นค�ำเดียวกัน ที่ แตกต่างกันเพราะการรับวัฒนธรรมทาง
ภาษาจากท้ องถิ่นใกล้ เคียงบ้าง หรือผิดเพี้ยนไปเพราะเป็นภาษาที่ใช้ต่างถิ่นต่าง
พื้นที่บ้าง (อาภรณ์ อุ กฤษณ์ : 2536)
ผลงานกลุ่มชาติพันธุ์ซาไก จากบทความ สารคดี หนังสือ งานวิจัย และ
วิทยานิพนธ์ ทั้ง 19 เรื่อง เป็นแหล่งศึกษาจังหวัดตรัง 13 เรื่อง จั งหวัดยะลา 4 เรื่อง
และศึกษาซาไกในภาพรวมทุ กจังหวัด 3 เรื่อง จังหวัดพัทลุง 1 เรื่อง การตัดสินใจ
เลือกแหล่งศึกษาส่วนหนึ่งน่าจะมีส่วนสัมพั นธ์กับการเดิ นทางเข้าถึงแหล่งเช่น กลุ่ มที่
อ� ำเภอปะเหลียนจะเข้าไปได้ไม่ยากนักและมีความปลอดภัยสูงกว่ายะลา ผลงานดัง
กล่าว น� ำมาสังเคราะห์ตามประเด็นเนื้อหาในการศึกษา เป็นกลุ่มสังคม วัฒนธรรม
ประวัติศาสตร์ และกลุ่มอัตลักษณ์ทางชาติพันธุ์