226 โสวัฒนธรรม
4.8 บทสรุปและข้อเสนอแนะ
ในการสังเคราะห์งานวิจัยในหั วข้อเรื่องวัฒนธรรมกับการพัฒนาของภาค
ตะวันออกเฉียงเหนือในกรอบระยะเวลาย้อนหลังไปเป็นระยะ 10 ปี นับเป็นโครงการ
ที่ดีท�ำให้ได้ทราบว่าในช่วงเวลาที่ผ่านมาได้มีการศึกษาวิจัยงานด้านวัฒนธรรมใน
แง่มุมใดไปบ้าง มีความก้าวหน้าและครอบคลุ มประเด็นใดบ้ างหรือยังมีประเด็น
ใดบ้างที่ยังมีการศึกษาวิจัยน้อยเพื่ อที่ผู้เกี่ยวข้องจะได้เร่งส่งเสริมให้มีการศึกษาวิ จัย
เพิ่มมากขึ้นก่อนที่มรดกทางวัฒนธรรมอันมี ค่าของท้องถิ่นจะสูญหายไป
การสังเคราะห์งานวิจัยในครั้งนี้เป็นการสังเคราะห์จากเอกสารบรรณานิทัศน์
ที่สถาบันการศึกษาและหน่วยงานทั้ งภาครัฐและเอกชนได้เก็บรวบรวมไว้ ซึ่ง
บรรณานิทัศน์เหล่านั้นมี เนื้อหาค่อนข้างจ�ำกัดมีความยาวเพียง 4-5 บรรทัดเท่านั้น
ประกอบกับในบรรณานิทัศน์แต่ละเรื่ องให้ข้อมูลเพียงเบื้องต้นว่าเป็นเรื่องอะไร
ใครเป็นผู้วิจัยแล้วสรุปประเด็นปัญหาและข้อที่ค้นพบเพียงสั้นๆ เท่านั้น จึ งเป็นการ
ยากที่จะวิเคราะห์ถึงแนวคิดและทฤษฎีและกระบวนการวิจัยต่างๆ ที่ผู้วิจัยน�ำมาใช้
ในการศึกษา
ดังนั้นในการสังเคราะห์งานในครั้งนี้จึงเป็นเพียงแต่น�ำเสนอให้ทราบว่าในช่วง
ระยะ 10 ปีที่ผ่านมา สถานภาพของงานวิจัยเกี่ยวกับวัฒนธรรมกับการพัฒนาใน
ภาคอีสานมีอยู่กี่เรื่อง มีใครเป็นผู้วิจัย จากนั้ นจึงจ�ำแนกแบ่งเป็นหมวดหมู่เพื่อให้
นักวิจัยที่สนใจได้ท�ำการศึกษาต่อยอดให้ครอบคลุมงานวัฒนธรรมในทุ กแขนงต่อไป
จากการสั งเคราะห์ผลงานวิจัยผ่านทางบรรณานิทัศน์ของภาคตะวันออก
เฉียงเหนือในครั้งนี้ ท� ำให้พบว่าผลงานวิจัยส่วนใหญ่เป็นงานวิจัยที่น�ำเสนอข้อมูล
เบื้องต้น ที่ฉายภาพให้เห็ นเพียงกระบวนการในการศึกษาวิ จัยและภาพบริบทชุมชน
และผลสัมฤทธิ์ของกิจกรรมเป็นส�ำคัญ ยั งไม่ปรากฏผลงานวิจัยชิ้นใดที่เสนอให้เห็น
ว่าผลจากการศึกษาวิ จัยสามารถน�ำไปใช้เป็นต้นแบบให้แก่ชุมชนอื่นเพื่อแก้ไขวิกฤติ
ทางวัฒนธรรมที่เกิ ดขึ้นได้อย่างเป็นรูปธรรม
ดังนั้นจึงอาจกล่าวได้ว่าในการวิจัยวัฒนธรรมกับการพัฒนาของภาคตะวัน
ออกเฉียงเหนือ ควรน�ำเสนอประเด็นส�ำคัญต่างๆ ดังนี้คือ