งานวิจัยวัฒนธรรมภาคกลาง 13
ทางการเมืองในช่วงระหว่างพ.ศ.2493-2533 ของภาคต่างๆ ในประเทศไทย ส�ำหรับ
ภาคกลาง อมรา พงศาพิชญ์ และคณะ (Pongsapich et al. 1993) เป็นผู้ประมวลและ
สังเคราะห์งานวิจัยที่เกี่ ยวข้องต่างๆ ในภาคกลาง ซึ่งครอบคลุมจังหวัด 25 จังหวัด
ที่จ�ำแนกได้เป็น 4 เขตย่อยคือทางเขตตะวันตก ตอนกลางล่าง ตอนกลางบน และ
ทางด้านตะวันออกตามลักษณะเด่นทางภูมิศาสตร์และคุณลักษณะทางทรัพยากร
และได้น�ำเสนอภาพรวมของยุทธศาสตร์ การพัฒนา และล�ำดับขั้นของพัฒนาการเชิง
พาณิชย์ในช่วงเวลาต่างๆ ซึ่งได้ส่งผลกระทบต่อระบบคุณค่าของผู้คนในภาคกลาง
การประเมินและสั งเคราะห์งานวิจัยทางวัฒนธรรมในคราวนี้เมื่อเปรี ยบเทียบ
กับการประเมินและสังเคราะห์งานที่ผ่านมานับว่าครอบคลุมประเด็นต่างๆ มากกว่า
เดิมเพราะมีโจทย์ทางวัฒนธรรมที่หลากหลายเกี่ยวข้องกับกลุ่มชาติพันธุ์ การพัฒนา
พลังภูมิปัญญา และศิลปะ จึงน่าช่วยท�ำให้ผู้ที่สนใจงานวิจัยวัฒนธรรมในภาคกลาง
มองเห็นงานในช่วงเวลา 2530-2550 ในหลายมิติมากขึ้นกว่าเดิม อย่างไรก็ตามใน
หนังสือเล่มนี้สามารถน�ำเสนอได้เพียง 2 ประเด็น คือ ความหลากหลายทางชาติพันธุ์
และวัฒนธรรม กับ วัฒนธรรมและการพั ฒนาในภาคกลาง
จากการทบทวนงานวิจัยวัฒนธรรมแต่ละงานเกี่ยวกับกลุ่มชาติพั นธุ์ต่างๆ
ในภาคกลางในช่วงเวลาที่ได้ก�ำหนดไว้นั้น ผู้วิจัย (ฉวีวรรณ ประจวบเหมาะ) ได้ตั้ง
ข้อสังเกตว่างานวิจัยได้ครอบคลุมวัฒนธรรมของกลุ่มชาติพันธุ์ถึง 20 กลุ่มด้วยกัน
แต่กลุ่ มชาติพันธุ์ต่างๆ ได้รับความสนใจจากนั กวิชาการแตกต่างกันไป กลุ่ม
ชาติพันธุ ์ที่มีงานศึกษามากที่สุดคือ มอญ กะเหรี่ ยง จีน ลาวพวน และลาวโซ่ง
ตามล�ำดับ ทั้งนี้มีข้อสังเกตว่าในการประเมิ นและสังเคราะห์งานนี้ ไม่ได้นั บรวม
งานวิจัยวัฒนธรรมเกี่ ยวกับกลุ่มคนไทยภาคกลางด้วย 3
ผู้เขียนได้ตั้ งข้อสังเกตว่างานวิจัยวัฒนธรรมเกี่ยวกับกลุ่มชาติพันธุ์ต่างๆ ใน
ภาคกลางแต่ละงานที่ท�ำในช่วงเวลาดั งกล่าวนั้น ไม่ได้ให้ ความสนใจต่อการอธิบาย
ความเป็นมาของความหลากหลายทางชาติพันธุ์ โดยตรง เพราะแต่ละงานเน้นการ
พรรณนาความเป็นมาของกลุ่มชาติพันธุ์แต่ละกลุ่ม เช่น ลาวโซ่ง หรือลาวพวน ว่า
3 ตามข้อตกลงของคณะอนุกรรมการด�ำเนินงาน