Previous Page  60 / 326 Next Page
Information
Show Menu
Previous Page 60 / 326 Next Page
Page Background

งานวิจัยวัฒนธรรมภาคใต้

59

ส�

ำหรั

บการศึ

กษาวรรณกรรมในแง่

มุ

มใดแง่

มุ

มหนึ่

ง เป็

นการศึ

กษาที่

มุ่

งตอบ

ความเป็นลั

กษณะเด่นเฉพาะซึ่

งศึ

กษาเจาะลึ

กลงไปกว่าชี

วประวั

ติ

และผลงาน และ

นิ

ทานชาวบ้าน จากการศึ

กษาผลงานวิ

ทยานิ

พนธ์เกี่

ยวกั

บเรื่

องนี้

พบว่า ในผลงาน

วรรณกรรมหนั

งตะลุ

งของนายพ่

วง บุ

ษรารั

ตน์

(เกษม ขนาบแก้

ว, 2532) ส่

วนที่

เกี่

ยวกั

บการวิ

เคราะห์ ทั้

งร้อยแก้วและร้อยกรอง เป็นการวิ

เคราะห์องค์ประกอบทั้

ด้

านรูปแบบและกลวิ

ธี

การใช้

ค�ำประพั

นธ์

เนื้

อหา ภาษาและวั

ฒนธรรม และการ

ใช้

ภาษา ในงานวิทยานิพนธ์

เรื่

อง ชีวิตและผลงานวรรณกรรมหนั

งตะลุ

งของหนั

ฉิ้

น ธรรมโฆษณ์

ส่

วนที่

เกี่

ยวกั

บเนื้

อหาสาระวรรณกรรมสร้

างประเด็

นการขั

ดแย้

3 ลั

กษณะ คื

อ ความขั

ดแย้

งภายในตั

วละคร ความขั

ดแย้

งระหว่

างมนุ

ษย์

กั

บมนุ

ษย์

และความขั

ดแย้งระหว่างมนุ

ษย์กั

บธรรมชาติ

การใช้ค�ำประพั

นธ์ กลอนแปด การ

สร้างฉากและบทสนทนาเป็นไปอย่างลงตัว ศิลปการประพันธ์ที่โดดเด่น คือ การ

ใช้ค�

ำให้

เกิดอลังการด้

านเสียงและความหมาย และการใช้โวหารให้

เกิดภาพพจน์

ส่

วนภาพสะท้

อนทางสั

งคมและวั

ฒนธรรมมี

ทั้

งที่

เกี่

ยวกั

บความเชื่

อ ค่

านิ

ยม

การเมื

อง การปกครอง อาชี

พ ประเพณี

และการละเล่น ในงานวิ

จั

ยเรื่

อง วิ

เคราะห์

จริ

ยธรรมที่

ปรากฏในบทหนั

งตะลุ

งของหนั

งฉิ้

น อรมุ

ต (วชิ

ราภรณ์

ชนะศรี

, 2544) พบ

ว่า มี

ทั้

งจริ

ยธรรมที่

เกิ

ดขึ้

นเฉพาะตนและเกิ

ดขึ้

นเมื่

อสั

มพั

นธ์กั

บบุ

คคลอื่

น จริ

ยธรรม

ที่

เกิ

ดขึ้

นเฉพาะตน ได้

แก่

ความมี

เหตุ

ผล ความอุ

ตสาหะ ความอดทน การรู้

จั

ตน การรู้จั

กเลือกคบคน การรู้จั

กเลื

อกคู่ครอง ความส�ำรวมวาจา และความมี

ศี

ธรรม ส่วนจริ

ยธรรมที่

เกิ

ดขึ้

น เมื่

อสั

มพั

นธ์กั

บบุ

คคลอื่

น ได้แก่ ความกตั

ญญู ความ

ซื่

อสั

ตย์

ความยุ

ติ

ธรรม ความเอื้

อเฟื

อเผื่

อแผ่

ความสามั

คคี

และความมี

สั

มมาคารวะ

ส�

ำหรั

บงานวิ

ทยานิ

พนธ์เรื่

อง การศึ

กษาชี

วประวั

ติ

และผลงานวรรณกรรมร้อยกรอง

ของอรรถกร ถาวรมาศ และดิ

เรก พรตตะเสน ผู้

ศึ

กษาได้

รวบรวมและจ�ำแนกประเภท

พร้อมทั้

งวิ

เคราะห์กลวิ

ธี

การเขี

ยน รูปแบบและคุ

ณค่าอย่างง่ายๆ เท่านั้

ในงานวิทยานิพนธ์ที่ศึกษาเกี่ยวกับนิ

ทานในพื้นที่ต�

ำบลล�ำป�ำ อ�ำเภอเมือง

จั

งหวั

ดพั

ทลุ

ง (จริ

น ศิ

ริ

, 2531) พื้

นที่

ต�

ำบลทุ

งหวั

ง อ�

ำเภอเมื

อง จั

งหวั

ดสงขลา

(มาโนชญ์

มี

สวั

สดิ์

, 2539) และพื้

นที่

ต�

ำบลโมคลาน อ�

ำเภอท่

าศาลา จั

งหวั