214 โสวัฒนธรรม
2) บทบาทของประชาชนหรือชาวบ้าน ภาพโดยรวมพบว่า ชาวบ้านได้ให้
ความส�ำคัญและให้ความร่วมมือในการอนุ รักษ์ศิลปวั ฒนธรรมพื้นบ้ านอยู่ในเกณฑ์
ดี โดยเฉพาะประเพณีความเชื่อเกี่ยวกับฮีตสิบสองที่มีการยึดถือปฏิบัติสืบทอดกัน
มาจนปัจจุบัน
3) บทบาทของภาครัฐ อั นประกอบโดยโรงเรี ยน ส�ำนักงานศึกษาธิการ
หน่วยงานภาครั ฐได้ให้การส่งเสริมการจั ดกิจกรรมทางวัฒนธรรมมาด้ วยดีและ
สื บเนื่องมาโดยตลอด นักเรี ยนมีจิตส�ำนึกในคุณค่าวัฒนธรรมอยู่ในระดับดี แต่มีการ
ปฏิบัติอยู่ในระดับปานกลาง
โลกทัศน์และความเชื่อ ผลการวิจัยพบว่าชาวอีสานยังคงมีโลกทั ศน์ที่
มั่นคงเหนียวแน่นต่อระบบความเชื่อต่างๆ ในด้านศาสนา ขนบธรรมเนียม ประเพณี
และวัฒนธรรมที่จะมีผลทั้งต่อคน ต่อธรรมชาติ และอ�ำนาจเหนือธรรมชาติ อาทิ
เช่น ความเชื่อเรื่อง ดอนปู่ตา ซึ่งเป็นกุศโลบายที่จะสร้างความสมานสามัคคีของ
สมาชิกในชุ มชน ในการที่จะรักษาทรั พยากรป่าไม้และทรัพยากรอื่นๆ ในบริเวณ
ดอนปู่ตาไม่ให้ถูกท� ำลายโดยอ้างอ� ำนาจเหนื อธรรมชาติว่าเป็นผู้ให้คุณให้ โทษ
ต่อชุมชน ต่อพฤติกรรมของสมาชิกชุมชนที่ปฏิ บัติต่อกั นและต่อศาลปู่ตาหรื อ
ความเชื่อเรื่องบุญผะเหวด ที่มุ่งเน้นให้รู้จักการบริจาคหรือให้ทาน หรือวัฒนธรรม
ข้าวที่พยายามชี้ให้เห็นว่าข้าวไม่ใช่แค่เพียงอาหารธรรมดาที่ใช้เพียงเพื่อการบริโภค
เท่านั้นหากแต่ข้าวยังเป็นเครื่องหมายทางวั ฒธรรมและเป็นสัญลั กษณ์ของพลังชี วิต
อี กด้วย
การศึ กษาวิจัยด้ านการท่องเที่ยวของภาคตะวั นออกเฉียงเหนื อเป็นที่
น่าสังเกตว่ามีผลงานจ�ำนวนน้ อยจะมีเพียงผลงานวิจัยของอุดม บัวศรี (2538)
การท่องเที่ยวกับกระแสวัฒนธรรมที่เปลี่ยนแปลงศึกษาเกี่ยวกับการท่องเที่ยวกับ
กระแสวัฒนธรรมที่เปลี่ยนแปลง โดยเรื่องส�ำคัญที่ก�ำลังพูดกันในวงการของการ
ท่องเที่ยวคือ การท่ องเที่ยวในปัจจุบันนี้ท�ำลายวัฒนธรรมดั้งเดิมของชุมชนท�ำให้
ชนบทซึ่งมีวัฒนธรรมดั้ งเดิมที่ สั มพั นธ์กันชี วิ ตเราต้องเปลี่ยนแปลงตามความ
ต้องการของนักท่องเที่ยว จนกลายเป็นการขายวัฒนธรรมเพื่อการท่องเที่ยวไปใน