224 ถกเถียงวัฒนธรรม
บางกลุ่มที่อาจไม่สามารถได้มาตามบริบททั่วไปได้ง่ายขึ้น หรือการที่สมาชิกชุมชน
ได้เข้าไปมี บทบาทในองค์กรที่เกี่ ยวข้องกับการก� ำหนดแผนงานหรือนโยบายด้าน
การท่องเที่ยวในระดับท้องถิ่นหรื อระดับภูมิ ภาค ทั้งนี้ ความส�ำเร็จในความพยายาม
ควบคุมและจัดการด้ านการท่องเที่ยวอาจรวมไปถึงการก� ำหนดขอบเขตให้กับ
กิ จกรรมบางอย่างของนักท่องเที่ยว เช่น การก�ำหนดสถานที่ ตั้งของที่ พักแรม
นักท่องเที่ยว รวมไปถึงการจ�ำกัดจ�ำนวนและเวลาเข้าเยี่ยมชมสถานที่ท่องเที่ ยว
ในแต่ละครั้ง เป็นต้น อย่างไรก็ตาม ในการให้ชุมชนเข้ามามีส่วนร่วมในเชิงรุกต่อ
การจัดการท่องเที่ยวอาจส่งผลให้เกิดความขัดแย้ งกับหน่วยงานอื่นๆ ที่เกี่ยวข้อง
ทั้งในระดับท้องถิ่นและระดับชาติ ด้วยเหตุนี้ การศึกษาแนวทางเพื่อจัดการกับความ
ขัดแย้งนี้จึงมีความจ�ำเป็นต่อความส�ำเร็จของโครงการและกิจกรรมในระยะยาว
(3) แสดงให้เห็นประโยชน์ทางรูปธรรมและนามธรรมที่เสริมกับ
การท่องเที่ยว
เป็นที่ค่อนข้างชัดเจนในกรณีที่ชุมชนได้น�ำแรงงานและทรัพยากรที่มีมาใช้
เพื่อกิจกรรมการท่องเที่ยวด้วยความต้ องการที่จะเห็นผลที่เกิ ดขึ้นอย่างเป็นธรรม
โดยเฉพาะผลตอบรับที่มาในรูปของรายได้ที่จะเข้ามาหมุนเวี ยนภายในชุมชน
ประเด็นนี้ก่อให้เกิดข้อจ�ำกัดค่อนข้ างมากในการจะสร้างให้ชุมชนได้ตระหนักว่า
ความพยายามที่เกิดขึ้นในปัจจุบันจะส่งผลดีต่อไปในระยะยาว ด้วยเหตุนี้นักวิจัย
หรือผู้ที่ท�ำงานด้ านการพัฒนาชุมชนร่วมกับการท่องเที่ยวจึงจ�ำเป็ นต้องมองหา
โอกาสและวิธีการอื่นๆ เพิ่มเติมที่จะก่ อให้เกิดประโยชน์ได้บางประการต่ อชุมชน
ก่ อนที่แผนงานด้านการท่องเที่ยวที่ จัดท� ำไว้จะประสบผลส�ำเร็ จได้จริง ในกรณีนี้
อาจปรากฏออกมาในรูปของการจ้างงานชาวชุมชนในโครงการก่อสร้าง รวมถึง
สนับสนุ นการรวมกลุ่มของสมาชิก เช่น กลุ่มงานหัตถกรรมเพื่อน�ำผลิตภัณฑ์ที่ได้
ไปฝากจ�ำหน่ายที่อื่นก่อนจนกว่ากลุ่ มงานของชุมชนจะสามารถก่อสร้างตัวขึ้นมาได้
ยิ่งไปกว่านั้ น ผู้ที่มีส่วนเกี่ยวข้องควรจะต้องพิจารณาในส่วนของประโยชน์
ทางนามธรรมที่ชุมชนจะได้รับในการมีส่วนร่วมด้านการท่องเที่ยว เช่น การเสริมสร้าง
ความเข้มแข็ง การพัฒนาทักษะฝีมือ การสร้างความเป็นปึกแผ่นระหว่างสมาชิก