30 สืบโยดสาวย่าน
นั้น วัฒนธรรมก็ไม่สามารถอยู่ได้ยั่งยืน หรือไม่สามารถรักษาความหมายที่แท้จริงไว้
ได้ นอกจากนี้จะต้องรู้ว่าจริยธรรม คือ ความจริงในขั้ นโยงสู่การปฏิบัติของมนุษย์
อันเกี่ยวกับความดีงามและประโยชน์สุขที่มนุษย์จะได้รับซึ่งสอดคล้องกับสัจธรรม
นั้น (พระธรรมปิฎก, 2537)
เมื่อพูดถึงการศึ กษาเกี่ยวกับวัฒนธรรม พบว่ า มีกลุ่มคนในสังคมไทย
ให้ความสนใจกันอย่างหลากหลาย และมีจุดประสงค์ในการศึกษาที่เหมือนหรื อ
แตกต่างกัน ทั้งนี้ขึ้นอยู่กับว่า การศึกษาดังกล่าวเป็นกุญแจเพื่อน�ำไปสู่ค�ำตอบและ
การแก้ปัญหาอะไรโดยที่ปัญหาต่างๆ ล้วนแต่เป็นผลิตผลของมนุษย์ทั้งสิ้น ความ
จริงประการหนึ่งในการศึกษาเกี่ยวกับวัฒนธรรม คือ เพื่อการรู้จักตนเองและสิ่งที่
เกี่ยวข้องกับตนให้กว้างขวางยิ่งขึ้ น เพื่อประโยชน์ต่อการด�ำรงอยู่ของตน ด้วยการ
เชื่อมโยงอดีต ปัจจุบันและอนาคตเข้าด้วยกัน การศึกษาวัฒนธรรมที่ว่ านี้จึงมิใช่การ
ศึกษาอย่างลอยๆ หรือหยุดนิ่ ง แต่เป็ นการมองวั ฒนธรรมในลักษณะเคลื่ อนไหว
โดยที่ค�ำนึงถึ งความสัมพั นธ์กับกลุ ่มชนหรือสิ่งต่างๆ การศึกษาในลั กษณะนี้
นอกจากท�ำให้ได้ความรู้ ที่ดีมีประโยชน์แล้วยังช่วยต่อการที่จะเข้ าใจตนเองและ
สังคมได้อย่างกว้างขวาง ในขณะที่การศึกษาเกี่ยวกับวัฒนธรรมไม่น้อยเป็นเพียง
การศึกษาสิ่งที่เป็นมรดกทางวัฒนธรรมมากกว่าการศึกษาวัฒนธรรมที่สัมพันธ์กับ
ชีวิต และความเป็นอยู่ของผู้คนในสังคม ยิ่งกว่านั้ นวิธีการศึกษาตลอดจนแนวคิด
ต่างๆ ก็มักเน้นในเรื่องความเก่าแก่และความชื่นชมในสิ่งที่ดีงามที่จะต้องอนุรักษ์
ไว้ให้คนรุ่นหลังเป็นส�ำคัญ ซึ่งแนวคิดและวิธีการศึกษาในลักษณะดังกล่าว มักเป็น
เรื่องเกี่ยวกับโบราณสถาน โบราณวั ตถุ ศิลปวัตถุ ตลอดจนขนบธรรมเนียมประเพณี
พิธีกรรม วรรณกรรมและศิลปกรรม (ศรีศักร วัลลิโภดม, 2554) สิ่ งทั้งหลายเหล่านี้
ล้ วนเป็นวัฒนธรรมที่เป็ นภาพนิ่ง อย่ างไรก็ตามในระยะหลังมานี้ ความสนใจในการ
ศึกษาวัฒนธรรมในลักษณะภาพเคลื่อนไหวนั้นได้เกิดการตื่นตัวสนใจศึ กษามากขึ้น
ตามล�ำดับ
ในช่วงเวลาอันยาวนานที่ผ่านมา อาจกล่าวได้ว่า ความรู้ใหม่ เกี่ยวกับ
วัฒนธรรมในทุกพื้นที่ของประเทศมีเพิ่มขึ้นอย่างมากมาย ทั้งนี้เพราะว่ามีผู้สนใจ