260
สืบโยดสาวย่าน
ทางการหรื
อไม่เป็นทางการก็
ได้เช่น ด้วยการอบรมสั่
งสอนจากครอบครั
ว โรงเรี
ยน
สถาบันศาสนา และสื่ออื่นๆ สิ่งที่มนุษย์ได้เรียนรู้ทั้งความรู้ทางวิชาการด้านต่างๆ
ค่านิ
ยม ความเชื่
อทางศาสนา และอุ
ดมการณ์ ล้วนเป็นแบบแผนในการด�
ำรงชี
วิ
ต
หรือวิถีชีวิตซึ่งจะต้องเรียนรู้ว่าจะท�ำตัวอย่างไรในสถานการณ์ทางสังคมที่แตกต่าง
กัน เป็
นต้
น สิ่งที่มนุ
ษย์
เรี
ยนรู้
ล้
วนเป็
นวั
ฒนธรรมส่
วนหนึ่
งของสั
งคมหรือประเทศ
ชาติ
ทั้
งสิ้
น (งามพิ
ศ สั
ตย์สงวน, 2543)
รากแก้
วของสั
งคมคื
อ วั
ฒนธรรม ความแตกต่
างทางวั
ฒนธรรมในสั
งคม
ต่
างๆ เป็
นผลมาจากการมี
วิ
ถี
ชี
วิ
ตที่
แตกต่
างกั
น ในประเทศไทยความแตกต่
าง
ดั
งกล่
าวท�
ำให้
เกิ
ดวั
ฒนธรรมภาคเหนื
อ วั
ฒนธรรมภาคกลาง วั
ฒนธรรมภาค
ตะวั
นออกเฉี
ยงเหนื
อ วั
ฒนธรรมภาคใต้
เป็
นต้
น โดยที่
วั
ฒนธรรมได้
หล่
อหลอม
บุ
คลิ
กภาพของปั
จเจกในสั
งคมดั
งกล่
าวท�
ำให้
สมาชิ
กในสั
งคมนั้
นมี
ลั
กษณะ
บุ
คลิ
กภาพส่
วนใหญ่
ที่
คล้
ายๆ กั
น เกิ
ดเป็
นลั
กษณะของคนไทยภาคเหนื
อ
คนไทยภาคกลาง คนไทยภาคตะวั
นออกเฉี
ยงเหนื
อ และคนไทยภาคใต้ โดยที่
ผู้คน
ดั
งกล่
าวในแต่
ละภาคส่
วนใหญ่
เรี
ยนรู้
วั
ฒนธรรมด้
วยกระบวนการขั
ดเกลาทาง
สั
งคมจากสั
งคมของตน ผู้คนในแต่ละภาคจึ
งมี
ความคล้ายคลึ
งกั
น แต่แตกต่างกั
น
ระหว่างภาค การให้คุณค่าของสิ่งต่างๆ ของผู้คนแต่ละภาคจึงไม่เหมือนกันอย่าง
เห็
นได้
ชั
ด การที่
ผู้
คนในแต่
ละภาคมาติ
ดต่
อสั
มพั
นธ์
กั
นย่
อมส่
งผลกระทบให้
แบบแผน
วัฒนธรรมดั้งเดิมของวั
ฒนธรรมหนึ่
งหรื
อทั้งสองวัฒนธรรมเปลี่ยนแปลงไป โดยที่
การเปลี่
ยนแปลงหมายถึ
งการปรั
บตั
วให้
เข้
ากั
บวั
ฒนธรรมใหม่
และขณะเดี
ยวกั
น
ยั
งรวมถึ
งความขั
ดแย้
งอี
กด้
วย ภาคกลางของประเทศไทยเป็
นภาคที่
วั
ฒนธรรม
มีอิทธิพลต่
อภาคอื่นๆ อย่
างกว้
างขวาง ภาคอื่นๆ ได้
รับอิทธิพลวัฒนธรรมเข้าไป
ผสมผสานกับวัฒนธรรมเดิ
มของตนจนเกิ
ดความกลมกลื
น กระทั่
งวัฒนธรรมเดิ
ม
เลื
อนหายไปก็
มี
นอกจากภาคต่
างๆ รั
บวั
ฒนธรรมโดยตรงจากภาคกลางแล้
ว
ยั
งรั
บวั
ฒนธรรมของโลกส่
วนอื่
นๆ โดยส่
วนหนึ่งผ่
านทางภาคกลางเข้
ามาด้
วย
ปั
จจุ
บั
นวั
ฒนธรรมส่
วนอื่
นโดยเฉพาะวั
ฒนธรรมตะวั
นตกมี
อิ
ทธิ
พลต่
อวั
ฒนธรรมไทย
อย่างกว้างขวาง แม้จะเข้าใจว่าการเข้ามานั้
นน�
ำไปสู่สั
งคมทั
นสมั
ยก็
ตาม แต่การที่