Previous Page  260 / 326 Next Page
Information
Show Menu
Previous Page 260 / 326 Next Page
Page Background

บทที่ 5

สืบโยดพลังวัฒนธรรมในศิลปะภาคใต้

ชวน เพชรแก้ว

5.1 บทน�ำ

วั

ฒนธรรมเป็

นสิ่

งที่

มนุ

ษย์

สร้

างขึ้

น เป็

นผลสื

บเนื่

องจากพฤติ

กรรมหรื

อความ

สัมพันธ์ของมนุษย์กับสิ่งแวดล้อม มนุษย์กับมนุษย์ และมนุษย์กับสังคม ผลแห่ง

ความสั

มพั

นธ์ที่

มี

มานี้

เป็นไปตามกฎของธรรมชาติ

และกฎอนิ

จจั

งของสั

งคม คื

อ มี

การเกิ

ดขึ้

น ตั้

งอยู่ ปรวนแปร ดั

บไป และเกิ

ดใหม่ วงจรนี้

หมุ

นเวี

ยนเป็นพลวั

ตไม่มี

สิ้นสุด ที่เป็นเช่นนี้เพราะมนุษย์มีสติปัญญา มีความคิดในการสร้างสรรค์สิ่งต่างๆ

อยู่ตลอดเวลา ซึ่

งแตกต่างจากสั

ตว์ทั่

วไปที่

มี

วิ

วั

ฒนาการมาอย่างไรก็

สื

บทอดกั

นไป

อย่างนั้

น โดยไม่มี

การเปลี่

ยนแปลง (เอกวิ

ทย์

ณ ถลาง, 2533) นอกจากพฤติ

กรรม

ของมนุ

ษย์เป็นพฤติ

กรรมที่

เกิ

ดขึ้

นเอง หรื

อเกิ

ดจากสั

ญชาตญาณซึ่

งเป็นพฤติ

กรรม

ส่

วนน้

อยแล้

ว พฤติ

กรรมส่

วนใหญ่

หรื

อเกื

อบทั้

งหมดของมนุ

ษย์

เป็

นพฤติ

กรรมที่

เกิ

จากการเรี

ยนรู้ มนุ

ษย์เริ่

มเรี

ยนรู้ตั้

งแต่เกิ

ดไปเรื่

อยๆ จนตาย ผู้เกิ

ดมาในวั

ฒนธรรม

ใดก็จะเรี

ยนรู้สิ่

งต่างๆ ในวั

ฒนธรรมนั้

น การที่

ประชากรของสั

งคมในประเทศต่างๆ

มี

พฤติ

กรรมอย่างเดี

ยวกั

น หรื

อแตกต่างกั

นไปนั้

น เพราะมี

การเรี

ยนรู้ต่างกั

นไปตาม

วั

ฒนธรรมของตน การกระท�

ำดั

งกล่าวท�

ำให้วั

ฒนธรรมของสั

งคมแตกต่างกั

น การ

เรี

ยนรู้

ที่

กล่

าวแล้

วรวมถึ

งการเรี

ยนรู้

แบบรู้

ตั

วหรื

อไม่

รู้

ตั

วด้

วย โดยผ่

านสื่

อกลางที่

เป็