งานวิจัยวัฒนธรรมภาคเหนือ
35
บทที่ 2
ศิลปวัฒนธรรม
ในความเคลื่อนไหวทางวัฒนธรรม
อภิ
ญญา เฟื่องฟูสกุ
ล
2.1 บทน�ำ
ปั
จจุบั
นเป็
นที่
ยอมรั
บกั
นว่
าวั
ฒนธรรมมีความส�ำคัญ ทั้
งในแง่
ของการเป็
น
องค์ประกอบส�
ำคัญของอุดมการณ์แห่งชาติ และเป็นพลังขับเคลื่อนทางการเมือง
และเศรษฐกิ
จที่
ทรงพลั
ง ทั้
งในระดั
บประเทศและระดั
บโลก ทว่
าวั
ฒนธรรมคื
ออะไร
กั
นเล่า มั
นหมายถึงภาษา การฟ้อนร�
ำ รูปแบบการแต่งกาย รูปแบบการปลูกสร้าง
บ้านเรือน หรือว่าจะหมายถึงค่านิยมและบรรทัดฐานทางสังคมเบื้องหลังสิ่งที่เป็น
รูปธรรมเหล่
านั้
น โดยทั่
วไป ในระดั
บสามั
ญส�
ำนึ
กของชาวบ้
านอาจเน้
นไปที่
ลั
กษณะ
รูปธรรมของวั
ฒนธรรม ในขณะที่
นักสั
งคมวิ
ทยาและมานุ
ษยวิ
ทยาสนใจกรอบ
นามธรรมเบื้
องหลั
งสิ่
งที่
มองเห็
นได้
มากกว่
า อย่
างไรก็
ตาม กรอบคิ
ดทางสั
งคมวิ
ทยา-
มานุษยวิทยาที่เคยใช้ศึกษาวัฒนธรรมมาก่อนหน้านี้
ดูจะไม่สามารถอธิบายพลวัต
ทางวั
ฒนธรรมอั
นสลั
บซั
บซ้อนในระบบโลกปัจจุ
บั
นได้ ในโลกวิ
ชาการตะวั
นตก เรา
พบเห็
นการปรั
บตั
วทางทฤษฎี
ขนานใหญ่
ที่
เอี
ยงไปทางแนวคิ
ดหลั
งสมั
ยใหม่
นิ
ยม
(postmodernism) ซึ่งมีมโนทัศน์วัฒนธรรมเป็นแกนส�ำคัญอย่างหนึ่
งของการศึกษา