240 โสวัฒนธรรม
ศิลปวัฒนธรรม (Art and Culture) เป็นค�ำร่ วมสมัยที่ใช้ในปัจจุบั น โดยมี
ความหมายที่แคบลงมากกว่ าค�ำว่าวัฒนธรรม อย่างไรก็ตามถึงแม้ว่าค�ำนิยาม
ดังกล่าวจะไม่ปรากฏในพจนานุกรมฉบับราชบั ณฑิตยสถาน พุทธศักราช (2542) แต่
การใช้ค�ำนี้โดยทั่วไปมีความหมายถึง ศิลปะและวัฒนธรรม อันหมายถึง ผลผลิต
ทางวัฒนธรรม ที่มาจากการแสดงออก ทั้งในด้านศิลปะ ศิลปะดั้งเดิมและร่วมสมัย
สถาปัตยกรรมอันเป็นผลผลิตจากความรู้และภูมิปัญญา จิตรกรรม ประติ มากรรม
หัตถกรรม ตลอดจนศิลปะการแสดง ที่เป็นเป็นผลสะท้อนถึ งการสั่งสมความรู้
ความคิด รวมทั้งโลกทัศน์ของคนในแต่ละท้องถิ่น
ภูมิ ภาคตะวันออกเฉียงเหนือหรือภูมิภาคอีสานของประเทศไทย เป็นดินแดน
ที่ได้รับการกล่าวถึงในฐานะของดินแดนที่เป็นแอ่งอารยธรรม มีการสั่งสมวัฒนธรรม
มาเป็นระยะเวลาอันยาวนาน ในอี กฐานะหนึ่งคือการเป็นอาณาบริ เวณที่มีความ
หลากหลายทางวัฒนธรรม ความหลากหลายทางชาติพันธุ์ การเป็นดิ นแดนที่มี
ผลผลิตทางด้านวัฒนธรรมอันหลากหลาย ทั้งที่เป็นเอกลักษณ์เฉพาะของท้องถิ่น
และผลผลิตที่เกิ ดจากการผสมผสานกับวัฒนธรรมท้องถิ่นอื่นๆ ผลผลิตทางศิ ลปะ
และวัฒนธรรมทั้งหลายเหล่านี้ ได้มีการสั่งสม สืบทอดและการปรับเปลี่ยนไปตาม
สภาพการณ์ทางสังคม
ตลอดช่ วงทศวรรษที่ผ่านมา ได้มีการสนับสนุนการศึกษา รวบรวม ตลอดจน
การค้นคว้าและวิจัย ผลงานอันเป็นผลผลิตทางด้านศิลปะและวัฒนธรรมของภูมิ ภาค
ตะวันออกเฉียงเหนือ ทั้งที่เป็นผลงานวิจัยจากนักวิชาการภายในภูมิภาค ภูมิภาค
อื่ น รวมทั้งงานวิจัยของสถาบันการศึ กษาในระดับมหาบัณฑิตและดุษฎีบัณฑิต
อย่างไรก็ตามยั งไม่ มีการรวบรวมผลงานเหล่ านี้ในลั กษณะการศึกษาในเชิง
สั งเคราะห์เพื่อการประเมินสถานะภาพของการศึ กษางานศิลปวั ฒนธรรมในช่วง
ทศวรรษที่ผ่านมา ความเข้าใจในสถานะงานวิ จัยว่าได้มีการศึกษาด้านใดบ้างและ
มีความครอบคลุมครบถ้วนในทุกด้ านหรือไม่อย่างไร ซึ่งการรวบรวมและศึกษาครั้งนี้
นอกจากการเข้าใจสถานะภาพการวิจัยในช่วงระยะเวลาที่ ผ่านมาแล้ว ยังจะเป็น
ประโยชน์ต่อการก�ำหนดทิศทางการวิจัย ตลอดจนการสนับสนุนทุนในการศึ กษา
วิจัยด้านศิลปวัฒนธรรมในโอกาสต่อไปด้วย