Page 23 - ถอดบทเรียน
P. 23
ต่อมาในระหว่างป ค.ศ. ๑๙๙๖-๒๐๐๑ ได้มีการปรับปรุงแนวคิด
ของบลูมใหม่ โดยนักวิชาการหลายสาขาและลูกศิษย์ของบลูมที่พบ
จุดอ่อนว่า แนวคิดเดิมอาจจะไม่ทันสมัยและสอดคล้องกับการศึกษาและ
นำาไปใช้ในกระแสและบริบทที่เปลี่ยนแปลงไป โดยแนวคิดเดิมมุ่งสนใจ
แบ่งพฤติกรรมการใช้สมองเพื่อการเรียนรู้ในด้านพุทธิพิสัยจากการเรียน
รู้ขั้นพื้นฐานไปสู่ขั้นเรียนรู้ที่ซับซ้อนขึ้นไปตามลำาดับออกเป็น ๖ ลำาดับ
ขั้น คือ ความรู้-ความจำา (Knowledge) ความเข้าใจ (Comprehension)
การนำาไปใช้ (Application) การวิเคราะห์ (Analysis) การสังเคราะห์
(Synthesis) และการประเมินค่า (Evaluation) เสนอเป็นแนวคิดใหม่
ในการเรียนรู้ทางด้านพุทธิพิสัยของผู้เรียนออกเป็น ๒ มิติหลักที่ประสาน
และบูรณาการร่วมกัน (พิศิษฐ ตัณฑวณิช, ๒๕๕๘ : ๑๕-๒๔) คือ มิติของ
โครงสร้างความรู้ และมิติของการใช้สมองเพื่อการเรียนรู้
๐๑
ถอดบทเรียนโครงการพัฒนาบุคลากรเครือข่ายทางวัฒนธรรม ประจําป พ.ศ. ๒๕๖๒ 21
หลักสูตรผู้บริหารเครือข่ายวัฒนธรรมและหลักสูตรผู้ประสานงานเครือข่ายวัฒนธรรม
