ทำเนียบ คณะนักแสดงพื้นบ้าน

ทําเนียบคณะนักแสดงพื้นบาน

Directory of folk ensemble

๘๒

การลํามี ๒ แนวทาง คือ

๑. ลําเวียง เปนการลําแบบลํากลอน

๒. หมอลําแสดงเปนตัวละครตามบทบาทในเรื่อง การดําเนินเรื่องคอนขางชา แตก็ไดอรรถรสของละครพื้นบาน

หมอลําไดใชพรสวรรคของตัวเองในการลําทั้งทางดานเสียงรอง ปฏิภาณไหวพริบ และความจําเปนที่นิยมในหมูผูสูงอายุ

ตอมาเมื่อดนตรีลูกทุงมีอิทธิพลมากขึ้นจึงเกิดพัฒนาการของลําหมูอีกครั้งหนึ่ง โดยไดประยุกตกลายเปนลําเพลิน

มีการใชจังหวะที่เราใจชวนใหสนุกสนานกอนการลําเรื่องในชวงหัวคํ่า จะมีการนําเอารูปแบบของวงดนตรีลูกทุงมาใชเรียกคนดู

กลาวคือมีนักรอง(หมอลํา) มารองเพลงลูกทุงหรือเพลงสตริงที่กําลังฮิตในขณะนั้น มีหางเครื่องเตนประกอบ นําเอา

เครื่องดนตรีสมัยใหมมาประยุกตใช เชน กีตาร คียบอรด แซกโซโพน ทรัมเปต และกลองชุด โดยนํามาผสมผสานเขากับ

เครื่องดนตรีเดิม ไดแก พิณ แคน ทําใหไดอรรถรสของดนตรีที่แปลกออกไป

การแสดงหมอลําเพลินในอดีต มักนิยมแสดงเมื่อมีผูมาจางตามงานตางๆ แตเมื่อเวลาเปลี่ยนไปการจาง

หมอลําเพลินก็ไมมีผูนิยม เนื่องจากความชอบของคนในปจจุบันจะหันไปชอบหมอลําซิ่ง ซึ่งมีจังหวะที่เราใจมากกวา

ยังใชเครื่องแตงกายแบบดั้งเดิม ที่เปนการประยุกตอิงมาจากการแสดงลิเกของภาคกลาง โดยผูชายสวมเสื้อกั๊ก

มีกางเกง ผูหญิงสวมชุดคลายชุดลิเก

๒. หมอลําที่แสดงในพิธีกรรม

ไดแก หมอลําผีฟาเปนการลํา ที่มีจุดประสงค ๒ อยาง คือ รักษาคนปวย และ

พยากรณ ดินฟาอากาศ ทํานองลําเปนจังหวะสั้นบาง ยาวบาง ดนตรีที่ใชคือ แคน เนื้อหาของกลอนลําเปนการกลาวถึง

สิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่ผูลําอัญเชิญใหมาประทับทรงในตัวหมอลํา ขอใหสิ่งศักดิ์สิทธิ์บอกวิธีรักษาผูปวย ผูลํามีเพียงคนเดียว

มีบริวารเปนผูฟอนรําประกอบลีลาการฟอนไมมีแบบแผนแนนอน