ทำเนียบ คณะนักแสดงพื้นบ้าน

ทําเนียบคณะนักแสดงพื้นบาน

Directory of folk ensemble

๘๐

หมอลํากําเนิดขึ้นครั้งแรกเมื่อใดไมมีหลักฐานแนชัด เพราะไมมีการบันทึกไวเปนลายลักษณอักษร แตสันนิษฐาน

วาอาจเกิดจากการสวดออนวอน ความเชื่อเรื่องผีฟา ผีแถน และผีบรรพบุรุษตามความเชื่อดั้งเดิม หรือเกิดจากธรรมเนียม

การอานหนังสือผูก (วรรณกรรมพื้นบานที่มีการจารลงในใบลาน) และการเทศนลําหนังสือผูกของ พระสงฆ หรือเกิดจาก

การเกี้ยวพาราสีของหนุมสาวเนื่องในโอกาสตางๆ

หมอลำ

เป็นศิลปะการขับร้องเพลงพื้นบ้านและการแสดงพื้นบ้านของภาคตะวันออกเฉียงเหนือมี

ความหมาย

๒ อย่าง อย่างแรก หมายถึง ผู้เชี่ยวชาญในการขับลานา หรือการขับร้อง โดยการท่องจาจากกลอนลาหรือ

บทกลอน ที่มีผู้ประพันธ์ ขึ้นเปล่งเสียงขับร้องก็ได้เป็นภาษาถิ่นอีสาน อย่างที่สอง หมายถึง ศิลปะการแสดง

พื้นเมือง หรือมหรสพอย่างหนึ่งของชาวอีสาน การเปล่งเสียงขับร้องก็ได้

หมอลากาเนิดขึ้นครั้งแรก

เมื่อใดไม่มีหลักฐานแน่ชัด เพราะ

ไ ม่ มี ก า ร บั น ทึ ก ไ ว้ เ ป็ น ล า ย ลั ก ษ ณ์ อั ก ษ ร

แต่สันนิษฐานว่าอาจเกิดจากการสวดอ้อนวอน ความเชื่อเรื่องผีฟ้า ผีแถน และผีบรรพบุรุษตามความเชื่อดั้งเดิม

หรือเกิดจากธรรมเนียมการอ่านหนังสือผูก (วรรณกรรมพื้นบ้านที่มีการจารลงในใบลาน) และการเทศน์ลา

หนังสือผูกของ พระสงฆ์ หรือเกิดจาก การเกี้ยวพาราสีของหนุ่มสาวเนื่องในโอกาสต่างๆ

หมอลำ

การขับร้องเพลงพื้นบ้านและการแสดงพื้นบ้านของภาคตะวันออกเฉียงเหนือมี

ผู้เชี่ยวชาญในการขับลานา หรือการขับร้อง โดยการท่องจาจากกลอนลาหรือ

เปล่งเสียงขับร้องก็ได้เป็นภาษาถิ่นอีสาน อย่างที่สอง หมายถึง ศิลปะการแสดง

หนึ่งของชาวอีสาน การเปล่งเสียงขับร้องก็ได้

รั้งแรก

เพราะั

น ทึ ก ไ ว้ เ ป็ น ล า ย ลั ก ษ ณ์ อั ก ษ ร

กการสวดอ้อนวอน ความเชื่อเรื่องผีฟ้า ผีแถน และผีบรรพบุรุษตามความเชื่อดั้งเดิม

รอ่านหนังสือผูก (วรรณกรรมพื้นบ้านที่มีการจารลงในใบลาน) และการเทศน์ลาื

อเกิดจาก การเกี้ยวพาราสีของหนุ่มสาวเนื่องในโอกาสต่างๆ

พื้นเมือง หรือมหรสพอย่างหนึ่งของชาวอีสาน การเปล่งเสียงขับร้องก็ได้

หมอลากาเนิดขึ้นครั้งแรก

เมื่อใดไม่มีหลักฐานแน่ชัด เพราะ

ไ ม่ มี ก า ร บั น ทึ ก ไ ว้ เ ป็ น ล า ย ลั ก ษ ณ์ อั ก ษ ร

หมอลํา

หมอลํา เปนศิลปะการขับรองเพลงพื้นบานและการแสดงพื้นบานของภาคตะวันออกเฉียงเหนือมีความหมาย

๒ อยาง อยางแรก หมายถึง ผูเชี่ยวชาญในการขับลํานํา หรือการขับรอง โดยการทองจําจากกลอนลําหรือบทกลอน

ที่มีผูประพันธ ขึ้นเปลงเสียงขับรองก็ไดเปนภาษาถิ่นอีสาน อยางที่สอง หมายถึง ศิลปะการแสดงพื้นเมือง หรือมหรสพอยาง

หนึ่งของชาวอีสาน การเปลงเสียงขับรองก็ได