Page 83 - Thai Culture

ศิ ลปะการแสดง สื่อแห่งจิตวิญญาณ |81
• • หมอล�ำเพลิน
หมอล� ำเพลินเป็นหมอล� ำหมู ่อีกประเภทหนึ่ง เป็นการแสดงที่แสดงเป็นคณะ
เรื่องที่แสดงเป็นเรื่องอะไรก็ ได้รวมทั้งเรื่องที่หมอล�ำหมู่แสดง ส่วนข้อแตกต่างระหว่างหมอล�ำ
หมู่กับหมอล� ำเพลิน คือในหมอล�ำหมู่ ผู้แสดงฝ่ายหญิงทุกคนจะแต่งชุดด้วยผ้าซิ่ นแบบ
พื้นบ้านอีสานหรือชุดไทย แต่ล�ำเพลินฝ่ายหญิงจะนุ่งกระโปรงสั้นอวดทรวดทรง ท�ำนอง
ของล�ำเพลินจะเน้นความโลดโผน ตื่นเต้ นเร้าใจ ใช้เครื่องดนตรีทั้งแคน พิณ และกลองชุด
ท�ำให้เป็นที่ตื่ นตาตื่นใจแก่ผู้ชม
• • หมอล�ำซิ่ง
หมอล�ำซิ่งเป็นการร้องร�ำท�ำนองหมอล�ำประยุกต์กับเพลงที่สนุก โดยมีหมอล�ำฝ่าย
ชายคอยร้องแก้กั บหมอล�ำฝ่ ายหญิง พร้อมกับการโชว์ลี ลาร่ายร�ำที่ อ่อนช้ อยงดงาม
มีหมอแคนเป่าแคนคลออยู่ข้างๆ และมีการใช้เครื ่องดนตรีสากลเข้าร่วมให้จังหวะเหมือน
ล�ำเพลิน มีหางเครื่องเหมือนดนตรีลูกทุ่ง เน้นกลอนล�ำสนุ กสนานมีจังหวะอันเร้าใจ
“การแสดงพื้นเมืองของชาวไทยอีสาน
อย่าง ‘การล�ำ’ มีวิวัฒนาการอย่าง
ต่อเนื่อง เริ่มจากการล�ำพื้นเมือง
โดยใช้เนื้ อหาของนิทานพื้นบ้าน เช่น
การะเกด สินไช นางแตงอ่ อน ล�ำโดยใช้
หมอล�ำ 1 คน และหมอแคน 1 คน
ผู้ล� ำสมมติคนเป็นตัวละครทุกตัว
ในเรื่องและล�ำตลอดคืน ถือเป็ น
ต้นก�ำเนิดของการล�ำทุกประเภท”