Page 18 - cover-bookA4-layout_cs2

Basic HTML Version

13
หรื
อมี
ดหมอ เก็
บผมที
ตั
ดออกแล้
ว ๓ ครั
ง เรี
ยกว่
า “สามหยิ
บ” มอบให้
ผู
เข้
าพิ
ธี
หรื
อผู
ปกครองไปเก็
บรั
กษาไว้
ที
บ้
าน
เชื
อว่
าหลั
งจากตั
ดผมมี
ช่
อออกแล้
ว ผมที
งอกขึ
นใหม่
จะไม่
ผู
กกั
นเป็
นกระจุ
กอี
กต่
อไป
รายละเอี
ยดพิ
ธี
กรรมในวั
นที
สาม
พิ
ธี
จั
ดในวั
นศุ
กร์
ซึ
งเป็
นวั
นสุ
ดท้
ายของพิ
ธี
กรรมโนราโรงครู
ใหญ่
โดยเริ
มตั
งแต่
ลงโรง กาศครู
เชิ
ญครู
และรำ
�ทั
วไปเพื
อถวายครู
เช่
นเดี
ยวกั
บวั
นที
หนึ
งและวั
นที
สอง จากนั
น คณะโนราใหญ่
รำ
�ถวายครู
ต่
อด้
วย การรำ
คล้
องหงส์
การรำ
�แทงเข้
และส่
งครู
ซึ
งมี
รายละเอี
ยดดั
งนี
การรำ
�คล้
องหงส์
ใช้
รำ
�เฉพาะในพิ
ธี
ครอบเทริ
ดหรื
อผู
กผ้
าใหญ่
และพิ
ธี
เข้
าโรงครู
เท่
านั
นเพื
อให้
พิ
ธี
สมบู
รณ์
ในการรำ
ใช้
ผู
รำ
� ๘ คน โดยโนราใหญ่
เป็
น “พญาหงส์
” โนราคนอื
นๆ อี
ก ๖ คน เป็
นหงส์
และผู
รำ
�เป็
นพราน ๑ คน วิ
ธี
รำ
สมมติ
ท้
องเรื
องเป็
นสระอโนดาต จากนั
นจึ
งร้
องบททำ
�นองกลอนพญาหงส์
ตอนที
หงส์
กำ
�ลั
งร้
องกลอนบททำ
�นอง
พญาหงส์
พราน ออกมาด้
อมๆ มองๆ เพื
อเลื
อกคล้
องพญาหงส์
จบกลอนพรานเข้
าจู
โจมไล่
คล้
องหงส์
ดนตรี
เชิ
หงส์
วิ
งหนี
เป็
นรู
ป“ยั
นต์
เต่
าเลื
อน” (เป็
นยั
นต์
ที
เขี
ยนหรื
อลงอั
กขระบนรู
ปตั
วเต่
าหรื
อกระดองเต่
า เพื
อใช้
ป้
องกั
นตั
ป้
องกั
นเสนี
ยดจั
ญไร และให้
เกิ
ดโชคลาภ เมตตากรุ
ณา)นายพรานไล่
คล้
องได้
พญาหงส์
พญาหงส์
ใช้
สติ
ปั
ญญาจน
สามารถหลุ
ดพ้
นจากบ่
วง เป็
นการจบการรำ
� เชื
อกั
นว่
าการรำ
�คล้
องหงส์
ในโรงครู
ทั
งตั
วพญาหงส์
คื
อโนราใหญ่
และ
ผู
แสดงเป็
นพราน มี
ครู
โนราเข้
าทรงด้
วย
การรำ
�แทงเข้
(จระเข้
)
การรำ
� แทงเข้
(จระเข้
)ใช้
รำ
�ในพิ
ธี
กรรมโรงครู
เท่
านั้
น โดยจะรำ
�หลั
งจากรำ
�คล้
องหงส์
แล้
ว ผู้
รำ
�มี
คน โนราใหญ่
รำ
�เป็
น “นายไกร” ที่
เหลื
ออี
ก ๖ คน เป็
นสหายของนายไกร อุ
ปกรณ์
มี
เข้
๑ ตั
ว ทำ
�จากต้
นกล้
วย พั
ลา(กล้
วยตานี
) ต้
นโตๆ ขุ
ดให้
ติ
ดเหง้
า นำ
�มาแกะสลั
กส่
วนเหง้
าให้
เป็
นหั
วเข้
ขาใช้
หยวกกล้
วยตั
ดเป็
นรู
ปขาแล้
วใช้
ไม้
เสี
ยบไว้
หางทำ
�ด้
วยทางมะพร้
าว เมื่
อเสร็
จแล้
วใช้
ไม้
ขนาด ๔ คื
บ ๔ อั
นปั
กเป็
นขาหยั่
ง เชื่
อกั
นว่
า คนที่
จะทำ
�ตั
จระเข้
นั้
น จะต้
องเป็
นผู้
มี
ความรู้
ทางเวทย์
มนตร์
คาถา เพราะหลั
งจากทำ
�ตั
วจระเข้
เสร็
จแล้
วจะต้
องทำ
�พิ
ธี
บรรจุ
ธาตุ
เรี
ยกวิ
ญญาณไปใส่
เบิ
กหู
เบิ
กตา เรี
ยกเจตภู
ตไป ใส่
หากทำ
�ไม่
ถู
กต้
อง ก็
อาจเป็
นเสนี
ยดจั
ญไรแก่
ตนเอง
ก่
อนนำ
�เข้
าพิ
ธี
คนทำ
�จระเข้
ต้
องทำ
�พิ
ธี
สั
งเวยครู
ด้
วยหมากพลู
ดอกไม้
ธู
ปเที
ยน และเหล้
าขาว แล้
นำ
�ไปวางข้
างโรงโนราด้
านตะวั
นตก ให้
จระเข้
หั
นหั
วไปทางทิ
ศหรดี
(ทิ
ศตะวั
นตกเฉี
ยงใต้
) หากหั
นหั
วไปทางทิ
ศอี
สาน
โนราจะไม่
แทง บนตั
ว หั
ว และหางจระเข้
ติ
ดเที
ยนไว้
ตลอด ด้
านหน้
าโรงที
จะไปแทงเข้
จะต้
องเอาหยวก กล้
วยพั
งลา
๓ ท่
อน มาทำ
�เป็
นแพเพื่
อให้
โนราเหยี
ยบก่
อนออกไปแทงเข้
นอกจากนี้
มี
หอก ๗ เล่
ม เรี
ยกชื่
อต่
างกั
น เช่
น หอกพิ
ชั
กอกระบวย ในตะกง ปานฉนะ เป็
นต้
การรำ
�แทงเข้
จะเริ่
มด้
วยโนราใหญ่
จุ
ดเที
ยนตรงบายศรี
และที่
ครู
แล้
วขึ้
นบทเพลงโทน (จั
บบทไกรทอง)
เนื
อความเป็
นการทำ
�ขวั
ญนายไกร และการละเล่
นในพิ
ธี
ทำ
�ขวั
ญ จากนั
นโนราจะเปลี
ยนเรื
องมาจั
บเรื
องราวฝ่
ายชาละวั
นว่
เกิ
ดนิ
มิ
ตฝั
นประหลาดจึ
งต้
องไปหาพระอั
ยกา ซึ
งทำ
�นายฝั
นให้
ว่
าเป็
นลางร้
าย จะต้
องถึ
งแก่
ชี
วิ
ต จากนั
นดนตรี
ทำ
เพลงเชิ
ด โนราว่
าบทสั
ดดี
ใหญ่
ร่
ายรำ
�ด้
วยท่
ารำ
�ที่
แสดงอำ
�นาจจองอาจสง่
างาม แล้
วออกจากโรงไปแทงเข้
ก่
อนออก
จากโรงบริ
กรรมคาถาแทงเข้
โดยเอาหั
วแม่
เท้
ากดแล้
วกล่
าวบริ
กรรมคาถา โนราออกจากโรง ใช้
เท้
าเหยี
ยบแพหยวก
แล้
วต่
อด้
วยกล่
าวบริ
กรรมคาถา จากนั
นโนราใหญ่
ผู
รำ
�เป็
นสหายนายไกร ครู
หมอโนราก็
ร่
ายรำ
�ไปยั
งตั
วจระเข้