44
บานอ
เรี
ยบเรี
ยงโดย ผู้
ช่
วยศาสตราจารย์
สนิ
ท บุ
ญฤทธิ์
บานอเป็
นเครื่
องดนตรี
ประเภทเครื่
องหนั
งขนาดใหญ่
เป็
นกลองขึ้
นหนั
งหน้
าเดี
ยวปรากฏในพื้
นที่
จั
งหวั
ดชายแดน
ภาคใต้
นิ
ยมนำ
�มาใช้
ตี
แข่
งขั
นประชั
นเสี
ยงมี
กติ
กาและกรรมการตั
ดสิ
นสร้
างความสามั
คคี
ในท้
องถิ่
น
บานอ เป็
นชื่
อการเล่
นชนิ
ดหนึ่
งที่
มี
กลองบานอ เป็
นหลั
กมั
กเล่
นกั
นเพื่
อความสนุ
กสนาน บอกสั
ญญาณ หรื
อ
แข่
งขั
นเสี
ยงกั
นบานอ เป็
นคำ
�สำ
�เนี
ยงภาษามลายู
ถิ่
นของจั
งหวั
ดนราธิ
วาสยะลาและปั
ตตานี
ตลอดไปจนถึ
งรั
ฐกลั
นตั
น
ในประเทศมาเลเซี
ย ไม่
ปรากฏชั
ดเจนว่
าบานอเกิ
ดขึ้
น ณ ที่
ใด บางกระแสก็
ว่
าเกิ
ดขึ้
นที่
รั
ฐกลั
นตั
นก่
อน แล้
วเผยแพร่
เข้
ามาสู่
ประเทศไทยที่
อำ
�เภอสุ
ไหงโก-ลก อำ
�เภอสุ
ไหงปาดี
และอำ
�เภอแว้
ง ก่
อนที่
จะแพร่
ไปที่
อื่
น
การเล่
นบานอสั
นนิ
ษฐานถึ
งที่
มาเป็
น ๒ กระแส
กระแสหนึ่
งกล่
าวว่
ามี
โต๊
ะรื
อบาชาวมลายู
คนหนึ่
งชื
่
อ นอร์
เป็
นผู้
ต้
นคิ
ดแต่
ก็
ไม่
ได้
ระบุ
ชั
ดว่
าโต๊
ะรื
อบาผู้
นี้
เป็
นคน
ถิ่
นใดหรื
อประเทศใดซึ่
งก็
น่
าที่
จะเป็
นไปได้
ทั้
งนี้
เพราะคำ
�ว่
าโต๊
ะรื
อบา นั้
นเป็
นบุ
คคลที่
ชาวบ้
านยอมรั
บในฐานะผู้
ทรงคุ
ณ
ความรู้
ที่
เป็
นที่
นั
บถื
อของคนในสั
งคมมุ
สลิ
มเสมื
อนสั
ปตบุ
รุ
ษหรื
อปราชญ์
ชาวบ้
าน เช่
นเดี
ยวกั
บที่
ให้
ความเคารพนั
บถื
อ
โต๊
ะอิ
หม่
ามคำ
�ว่
า โต๊
ะรื
อบานี้
คนมุ
สลิ
มกระบี่
เรี
ยกว่
า โต๊
ะระไม จึ
งมี
ความเป็
นไปได้
ที่
การเล่
นชนิ
ดนี้
เรี
ยกชื่
อตามผู้
ที่
เป็
นคนต้
นคิ
ดดั
งกล่
าว
อี
กกระแสหนึ่
งว่
า บานอ เป็
นคำ
�สำ
�เนี
ยงภาษามลายู
ถิ่
น สำ
�เนี
ยงภาษามลายู
กลางว่
า บานา คำ
�ว่
า บานา เป็
น
คำ
�เดี
ยวกั
บคำ
�ว่
า ระมะนา ในภาษามลายู
กลาง หรื
อ รำ
�มะนา ที่
ไทยยื
มมาจากภาษามลายู
กลางซึ่
งเดิ
มรำ
�มะนาเป็
น
เครื่
องดนตรี
ชนิ
ดหนึ่
งในวั
ฒนธรรมของคนทะเลทรายเชื้
อสายอาหรั
บที่
ใช้
ในพิ
ธี
รำ
�ลึ
กถึ
งพระเป็
นเจ้
า เรี
ยกว่
า เรอบานา
หมายถึ
งพระผู้
อภิ
บาลของเราแล้
วจากคำ
�ว่
า เรอบานา ก็
กลายมาเป็
น บานอ ในภาษามลายู
ถิ่
นอี
กทอดหนึ่
ง ทั้
งนี้
หาก
สั
งเกตรู
ปลั
กษณะของเครื่
องดนตรี
ชนิ
ดนี้
แล้
วก็
จะเห็
นได้
ชั
ดที
เดี
ยว
ประวั
ติ
ความเป็
นมา
ยั
งไม่
ปรากฏหลั
กฐานชั
ดเจนว่
า บานอ เกิ
ดขึ้
นที่
ใดและเมื่
อใดแต่
บานอเป็
นเครื่
องดนตรี
ที่
มี
การเล่
น ที่
ปรากฏใน
วั
ฒนธรรมของคนเชื้
อสายมลายู
ทั้
งที่
รั
ฐกลั
นตั
นประเทศมาเลเซี
ยและจั
งหวั
ดชายแดนใต้
ของไทย คื
อจั
งหวั
ดนราธิ
วาส
ที่
อำ
�เภอสุ
ไหงโก-ลก อำ
�เภอสุ
ไหงปาดี
และอำ
�เภอแว้
ง โดยเฉพาะที่
อำ
�เภอแว้
งยั
งปรากฏการเล่
นชนิ
ดนี้
อยู่
มากทั้
งในงาน
รื่
นเริ
ง งานเฉลิ
มฉลอง งานมงคลอย่
างงานแต่
งงาน งานพิ
ธี
เข้
าสุ
นั
ต ฯลฯ รวมทั้
งเล่
นเพื่
อต้
อนรั
บ แขกบ้
านแขกเมื
องด้
วย