Page 144 - dcp7

Basic HTML Version

133
เพลงจำ
�ใจจาก
“ดึ
กเสี
ยแล้
วละหนอ ทางคณะต้
องลาไปก่
อน จำ
�ใจจำ
�จร ด้
วยความอาวรณ์
และอาลั
ย ขอให้
โชคดี
ถ้
าโอกาส
มี
เรามาสนุ
กกั
นใหม่
ขอเชิ
ญคุ
ณพระรั
ตนไตร ขออวยพรให้
เจ้
าภาพถาวร”
การแต่
งกายรำ
�โทน โดยทั่
วไปแล้
วแต่
งกายธรรมดาตามแต่
สะดวก ผู้
แสดงแต่
งแบบเรี
ยบง่
ายเท่
าที่
มี
แต่
เมื่
มี
การประกวดหรื
อการแสดงเชิ
งสาธิ
ต ผู้
แสดงมั
กจะเลื
อกเครื่
องแต่
งกายที่
เน้
นสี
สั
น เครื
องประดั
บ แต่
งหน้
าทำ
�ผม
ให้
ดู
ดี
กว่
าการแสดงพื้
นบ้
านทั่
วไป มั
กจั
ดเครื่
องแต่
งกายที่
เป็
นชุ
ดไทยตั
ดเย็
บสำ
�เร็
จรู
ปโทนสี
เดี
ยวกั
น เป็
นต้
รำ
�โทน เป็
นการแสดงที่
สะท้
อนคุ
ณค่
าทางวั
ฒนธรรม สื่
อผ่
านเพลงที่
ร้
องให้
ทราบถึ
งยุ
คสมั
ยนั้
น เช่
ประวั
ติ
ศาสตร์
วั
ฒนธรรมประเพณี
โดยเฉพาะอย่
างยิ่
ง เพลงร้
องเป็
นเพลงที่
เน้
นคำ
�กระชั
บไม่
ยาวมาก ง่
ายต่
อความจำ
และร้
องซํ้
าๆ กั
นหลายรอบ เช่
“อยุ
ธยาๆ ของเราแต่
เก่
าถู
กพม่
ามั
นเผา ไทยเราเจ็
บชํ้
านํ้
าใจ พระเจ้
าตากสิ
นยกสู้
แคว้
นแดนให้
ยกพลขั
บไล่
ไพรี
เอากรุ
งศรี
คื
น”
“พ.ศ. ๒๔๘๙ ไทยเราเงี
ยบเหงาเสี
ยทุ
กคน สมเด็
จฯ อานั
นทมหิ
ดล ท่
านสิ้
นพระชนม์
แต่
เสี
ยยั
งเยาว์
วั
ฒนธรรมการไหว้
การให้
ความเคารพ สั
งเกตจากฝ่
ายชายให้
เกี
ยรติ
ฝ่
ายหญิ
ง เมื่
อก่
อนเริ่
มการแสดง ฝ่
ายชาย
เดิ
นไปไหว้
ฝ่
ายหญิ
ง ฝ่
ายหญิ
งรั
บไหว้
ซึ่
งสะท้
อนวั
ฒนธรรมการไหว้
ของไทยได้
ชั
ดเจน
รำ
�โทน-รำ
�วง มั
กใช้
แสดงต้
อนรั
บผู้
มาเยื
อนหรื
อสร้
างความสนุ
กสนานในงานเลี้
ยง เป็
นเอกลั
กษณ์
ของไทย
ที่
เชิ
ญชวนให้
ผู
ร่
วมงานมาร่
วมรำ
�วงอย่
างสนุ
กสนาน พบมากในงานเลี้
ยงต้
อนรั
บหรื
องานเลี้
ยงที่
ต้
องการให้
แขกผู
มาเกิ
ความสนุ
ก รู้
จั
ก คุ้
นเคยกั
นโดยใช้
รำ
�วงเป็
นสื่
อในการเชื่
อมความสั
มพั
นธ์
รู้
จั
กกั
น จั
งหวะเพลง เนื้
อหาของเพลงที่
สนุ
กเร้
าใจ
จึ
งเป็
นส่
วนทำ
�ให้
ผู้
ที่
มารำ
�วงมี
ความสนุ
กสนาน คุ้
นเคยกั
นได้
ไม่
เก้
อเขิ
นในงานเลี้
ยง
การสื
บทอดรำ
�โทน ปั
จจุ
บั
นสื
บทอดในสถาบั
นการศึ
กษา จั
ดการเรี
ยนรู้
ภู
มิ
ปั
ญญาท้
องถิ่
นโดย ศิ
ลปิ
นอาวุ
โส
เป็
นผู้
ถ่
ายทอด การร้
องและการรำ
� ให้
กั
บนั
กเรี
ยนในสถาบั
น อี
กด้
านหนึ่
งสื
บทอดตามกลุ่
มชมรบผู้
สู
งอายุ
ชมรม
แม่
บ้
านแต่
ละท้
องถิ่
น เป็
นกิ
จกรรมสั
นทนาการและเป็
นการเพิ่
มรายได้
พิ
เศษจากการจั
ดการแสดงในแต่
ละครั้
การร้
องเพลงถ่
ายทอดโดยการท่
องจำ
�และร้
องซํ้
าๆ จนเคยชิ
น ผู้
แสดงมั
กร้
องไปรำ
�ไปในขณะเดี
ยวกั
รำ
�โทน ปั
จจุ
บั
นจั
ดแสดงเชิ
งสาธิ
ตตามแหล่
งสถานศึ
กษา บางที่
แสดงในงานแก้
บน งานมหรสพประจำ
�ปี
ผู
แสดง
มี
ทั้
งวั
ยเด็
กและวั
ยกลางคนเป็
นส่
วนใหญ่
ปั
จจุ
บั
นยั
งคงพบรำ
�โทนได้
ที่
จั
งหวั
ดนครสวรรค์
ชั
ยนาท อ่
างทอง สิ
งห์
บุ
รี
สุ
พรรณบุ
รี
ลพบุ
รี
พระนครศรี
อยุ
ธยา ราชบุ
รี
เป็
นต้
รำ
�โทน ได้
รั
บการขึ้
นทะเบี
ยนเป็
นมรดกภู
มิ
ปั
ญญาทางวั
ฒนธรรมของชาติ
ประจำ
�ปี
พุ
ทธศั
กราช ๒๕๕๗
เอกสารอ้
างอิ
กรมศิ
ลปากร. (๒๕๑๔) รำ
�วง. โรงพิ
มพ์
การศาสนา.
อนุ
กู
ล โรจนสุ
ขสมบู
รณ์
. (๒๕๔๐) การศึ
กษารำ
�วงประกอบบทหมู่
บ้
านห้
วยกรด อำ
�เภอสรรคบุ
รี
จั
งหวั
ดชั
ยนาท.
การวิ
จั
ยภาควิ
ชานาฏยศิ
ลป์
คณะศิ
ลปกรรมศาสตร์
จุ
ฬาลงกรณ์
มหาวิ
ทยาลั
ย.
อมรา กลํ่
าเจริ
ญ. (๒๕๓๑) สุ
นทรี
ยนาฏศิ
ลป์
ไทย. สำ
�นั
กพิ
มพ์
โอเดี
ยนสโตร์
. กรุ
งเทพฯ.
http://www.baanjomyut.com/library_๒/extention-๓/hop_singles/index.html