Page 121 - dcp7

110
ในการฟ้อนนำ�กลองและพางฮาดหามใช้ราวเดียวกันคนหาม ๒ คน หันหน้ าเข้าหากันคนหนึ่งตีกลอง อีกคน
ตีพางฮาด คนหามกลองและพางฮาดเป็นผู้นำ�ขบวนฟ้อนและตีกลองในจังหวะเดียวกั นคือ ตุ้ม-แปะ-ตุ้ม เมื่อจะเปลี่ยน
ท่าฟ้อนคนตีพางฮาดเป็นคนให้ สัญญาณ ท่ารำ�ไม่อ่อนช้อยแต่ ดูสวยงามด้วยการแต่งกายที่ละลานตา
การแต่งกาย สวมเสื้อสีอะไรก็ได้ เพื่อความสวยงามมักจะสวมสีขาวนุ่งโสร่งไหมสีสวยงาม มีผ้าสไบทอลายขิด
สวยงาม และผ้าโพกหัวลายขิต ใส่กระจอนหู (ตุ้มหูโบราณ) คล้องคอด้วยตุ้มเป หรื อตุ้มเข็ มแขน ๓ เส้น เส้นหนึ่งเป็น
สร้อยคอ อีก ๒ เส้ นสะพายแล่งไขว้กันเหมือนสายสั งวาลย์ ตรงชายตุ้ มเปใช้เงินทำ�เป็นรูปดาวห้ อยไว้ทับผ้าสไบ และ
มีแว่น (กระจกเงา) เล็ กๆ อีก ๑ บาน แขวนคอไว้ด้วยสร้อยสำ�หรับใช้ส่ องเวลาแต่งหน้าและเพื่ อให้เกิดแสงวูบวาบ
สะท้อนให้เทวดาฟ้าดินได้มองเห็ นความทุกข์ ยากของมวลมนุษย์ ใส่ กำ�ไลข้อมือ-ข้อเท้าทั้ง ๒ ข้าง มีผ้าขิดคาดเอวทับ
อีกผื น เวลาฟ้อนสวมซวยมือ (เล็บมื อ) ๕ นิ้ว มีลั กษณะยาวเรียวใช้ ไม้ไผ่สานต่อให้ ดูนิ้วยาว ปลายไม้ ใช้ผ้ าฝ้าย
มัดไว้ เป็นสีขาวเวลาฟ้อนดู สวยงามมาก โอกาสการแสดงของฟ้อนกลองตุ้ม คือ การแสดงในงานของท้องถิ่ นและ
งานเทศกาลต่างๆ เช่นประเพณีบุญบั้งไฟ งานเข้าพรรษา แห่เทียน งานข้าวสากข้าวประดับดิน งานพิธีอวยพรและต้อนรับ
แขกบ้านแขกเมื อง ฟ้อนกลองตุ้ มจะสะท้อนให้เห็นความสามั คคี และความพร้อมเพรียงกันของชาวบ้านที่มาฟ้อนรำ �
กลองตุ้มประกอบประเพณีบุญบั้งไฟ ซึ่ งเป็นมรดกทางวัฒนธรรมสื บทอดต่อกันมา การที่เด็กและเยาวชนในหมู่บ้าน
ได้แสดงออกด้วยความสนุกสนาน นับว่าเป็ นกุศโลบายในการสื บทอดประเพณีอันดีงามของท้องถิ่นต่อไป
ฟ้อนกลองตุ้ม ได้รั บการขึ้นทะเบียนเป็นมรดกภูมิปัญญาทางวัฒนธรรมของชาติประจำ�ปีพุทธศักราช ๒๕๕๖
ภาพ : การแสดงฟ้อนกลองตุ้ม
ที่มา : กรมส่งเสริมวัฒนธรรม