Basic HTML Version
111
ฟ้
อนเงี้
ยว
เรี
ยบเรี
ยงโดย ประเมษฐ์
บุ
ณยะชั
ย
ฟ้
อนเงี้
ยว เป็
นศิ
ลปะการแสดงที่
พั
ฒนาจากการแสดงของชาวล้
านนาที่
ผสมผสานการแสดง ของชาวไทยใหญ่
ชาวล้
านนา และภาคกลาง โดยมี
ท่
าฟ้
อน บทรำ
� รำ
�ตี
บท เพลงร้
อง ทำ
�นองดนตรี
มี
คุ
ณค่
าที่
สะท้
อนความคิ
ดความเชื่
อ
ทางศาสนาและคุ
ณค่
าความงามของท่
ารำ
�และความไพเราะของทำ
�นองเพลง
เงี้
ยวหมายถึ
ง ชาวไทยใหญ่
ฟ้
อนเงี้
ยว เป็
นการแสดงที่
ชาวไทยใหญ่
คิ
ดค้
นขึ้
นต่
อมา ได้
เผยแพร่
เข้
ามาในคุ้
มเจ้
าหลวง
พระราชชายาเจ้
าดารารั
ศมี
โปรดให้
นางหลง บุ
ญจู
หลง เป็
นผู้
ฝึ
กสอนร่
วมกั
บครู
ฟ้
อนในคุ้
มคิ
ดท่
ารำ
� โดยมี
ครู
รอด
อั
กษรทั
บเป็
นผู้
คิ
ดคำ
�ร้
องเข้
ากั
บทำ
�นองซอเงี้
ยว ท่
ารำ
�ของฟ้
อนเงี้
ยวส่
วนหนึ่
งเป็
นการฟ้
อนที่
เข้
ากั
บบทร้
อง หรื
อคำ
�ร้
อง
ที่
เรี
ยกว่
า “รำ
�ตี
บท”โดยนำ
�เสนอรู
ปแบบการแสดงฟ้
อนเงี้
ยวของชาวไทยใหญ่
มาปรั
บปรุ
งขึ้
นใหม่
เรี
ยกว่
า
“ฟ้
อนเงี้
ยวปนเมื
อง” ต่
อมา ครู
ลมุ
ล ยมะคุ
ปต์
ผู้
เชี่
ยวชาญการสอนนาฏศิ
ลป์
วิ
ทยาลั
ยนาฏศิ
ลป ได้
นำ
�ลี
ลาท่
ารำ
�ฟ้
อน
เงี้
ยวมาปรั
บปรุ
งใหม่
และได้
บรรจุ
ไว้
ในหลั
กสู
ตรวิ
ทยาลั
ยนาฏศิ
ลป เมื่
อปี
พ.ศ.๒๔๗๘ บทร้
องของฟ้
อนเงี้
ยว มี
ลั
กษณะ
เป็
นบทอวยพร อาราธนาพระพุ
ทธ พระธรรม พระสงฆ์
เทพยดา สิ่
งศั
กดิ์
สิ
ทธิ์
มาปกป้
องคุ้
มครองอวยชั
ยให้
เป็
นมงคล
ดนตรี
วงดนตรี
ที่
ใช้
ประกอบการแสดงใช้
วงปี่
พาทย์
ไม้
นวม และอาจใช้
กลองมองเซิ
งประกอบจั
งหวะด้
วย เพื่
อความ
สนุ
กสนานบทร้
องเดิ
มเป็
นบทร้
องมี
ทั
้
งแบบไทใหญ่
ภาษาคำ
�เมื
อง และภาษาไทยกลางซึ่
งเพลงร้
อง แบบไทยใหญ่
ตอน
แรกเริ่
มจะทอดเสี
ยงยาวดั
งบทต่
อไปนี้
แบบไทยใหญ่
(แบบดั้
งเดิ
ม)
“เขี้
ยวลายสารโถ่
(ถั่
ว) ต้
มเน้
อ
พี่
บ่
หย่
อน เมี
ยงนาง น้
องโลม
ยาลำ
�ต้
มโตยสู
พี่
เมา แหล่
”
จากนั้
นจะเป็
นคำ
�ร้
อง ทำ
�นองซอเงี้
ยวว่
า
“อะโหลโลโล ไปเมื
องโก โตยพี่
เงี้
ยว
หนทางคดเลี้
ยว ข้
าน้
อง จะเหลี
ยวถาม
หนทางเส้
นนี้
เปนถนน ก็
เมื
องพาน
เฮยพ่
อเฮย ผ้
าสี
ปู
เลย พาดเกิ่
งตุ๊
มเกิ่
ง